Верш Сафійскі сабор

Ещё вершы:

1. Сафійскі сабор (Пасля наведвання Полацка) На беразе Дзвіны, высока ў акружэнні сонных дрэў, стаіць апошні з прыкладаў барока і слухае нячутны хваляў спеў. Ён зведаў […]...
2. Я помню ўсё Я помню ўсё. Я помню ўсіх… Я помню ўсё… І што юнацства як уздых, І маладосьць быццам лісьцё… Я помню […]...
3. ЗДАЕЦЦА Здаецца, я ведаю цябе век. Той век, што помню сябе самога. Азярынкі вачэй, з берагамі пушыстых павек. І позірк,– цёплы […]...
4. Я не помню калі Я не помню калі Зразумела, што сэрцам твая. Можа, як зацвілі танкастволыя вішань сады, Мо мяне абудзіў апантаны любоўю жаўрук, […]...
5. Мялеюць рэкі, сохнуць травы, дрэвы Мялеюць рэкі, сохнуць травы, дрэвы. I стала маласнежнаю зіма. Здаецца, пацішэлі птушак спевы. Маўчыць зязюля, быццам і няма. Хто вінаваты […]...
6. Amour Мне не забыць кастрычніцкі той вечар I бляск вачэй у восенскай імгле… Як хуценька канчаюцца сустрэчы, Як хутка і няўмольна […]...
7. Таткава мова, матулін напеў Утульнаю, роднаю хаткаю, Смачнаю, цёплай аладкаю Вее ад мовы таткавай, Роднае мовы мае. Клопатам і пяшчотай, Асенняю пазалотай, Ці туманом […]...
8. Крыўда Крыўда Лявон дзівіўся ўжо даўно: “Чаму так жоначка астыла? Ну нібы тое бервяно, Чаму ў жылах кроў застыла?” Ён галівудзіў […]...
9. Адзін-нота Чаму так цяжка мне пісаць, Калі на сэрцы смутак? Чаму так хочацца ўцячы Ад гэтых дум і чутак? Чаму няма […]...
10. Што ж так да зорак * * * Што ж так да зорак прыцягвае нас? Можа, і праўда: мы – дзеці нябёсаў? Прагна і пругка […]...
11. У мураша – касмічная душа У мураша – касмічная душа, Ён заўважае – працаўнік бывалы, Каб на пагорак выехаць, спярша Натужна завываюць самазвалы. Аддыхваюцца доўга […]...
12. МОЙ ПАСАГ Заблыталася сонца ў валасах, Ты вуснамі лавіў касыя промні, Не думалі з табою пра пасаг, А ўвогуле, ці думалі? – […]...
13. А чаму б і не? Адкажы ты мне, Адкажы ты мне! Хіба ты ўсе сцежкі выхадзіш? Хіба ўсім дагодзіш, выгадзіш? Хіба ты ўсе тайны вызнаеш? […]...
14. Бездапаможнасьць Чаму ня згасла сонца? Чаму не пераапранулася неба У чорныя хмары? Чаму ня змоўк сьмех? Чаму не перасталі гуляць дзеці […]...
15. ЫГЫ Я да начальніка ўстановы Па справах гандлю завітаў. -Дзень добры!-ветліва прамовіў, А ён: “Ыгы”- прамармытаў. – Чаму так дорага,- пытаю,- […]...
16. Забыла я тваё імя Забыла я тваё імя, Не ведаю, калі згубіла, Імя якое засланіла Тваё імя, тваё імя… А помню, як у цішыні […]...
17. Горкі смак халадоў… Зіма Горкі смак халадоў… Зіма. Ноч ці ранак – ужо ўсё роўна. Калі нават заўважыш поўню – гэта будзе самотны ліхтар. […]...
18. Беларусь чаму ты спіш?! Беларусь чаму ты спіш? І не цяжка жыць у страху? Доўга цягнеш цяжкі крыж, Поўны болем, кроўю, жахам. Скінь прыгнёту […]...
19. Вялікі сьвет паўзе няўмольна Вялікі сьвет паўзе няўмольна І на сябе кудысь вязе, Нябыта тлей, хрупасткіх, дойных, У зазнаўстве велічных людзей, Якім надана людзьмі […]...
20. Ляцець Я так люблю ляцець ўніз. У соты раз. Яшчэ. На біс. І колькі ні губляла рыс І позіркаў вачэй, актрыс? […]...
21. Мінулага шматлікія паэты Мінулага шматлікія паэты Мову родную ў вершах шанавалі. Каб не загінула яна, было іх мэтай, Каб гэты скарб нашчадкі атрымалі. […]...
22. Ня зломак О, Інтэрнэт! Ты мой настаўнік. З табой ня толькі марна час губляю, але і веды набіраю Спачатку зрабаваў мяне, але […]...
23. Туман майго дзяцінства быў бялейшы Туман майго дзяцінства быў бялейшы. Ён плыў над лугам, нібы з Марса карабель. Агонь майго дзяцінства быў ярчэйшы. Ён свеціць […]...
24. Начоўкі – Плашку таўшчэзную Дзёўблі старанна, Потым сякерай Правілі лоўка. Гэтак з’яўлялася Наша ванна – Добрыя, ладныя З дубу начоўкі. Ну, […]...
25. Фальш Чаму ўсё так? Чаму заўсёды? Не ведаю! Усё гэта фальш… К табе даўно не йдуць ўжо ногі, І хто адкажа, […]...
26. Колькі мар лагодных патанула з дзяцінства Колькі мар лагодных патанула з дзяцінства. Хто паверне надзею маю ў сябе? Хто закрые мне вочы на ашчацінства душ тых, […]...
27. Не шкадуйце сябе ад нягод *** Ледзь трымаецца зброя надзей на спавітых пачуцьцямі снах. Колькі з сэрцам разьбітым людзей і з пустымі вачыма? О, жах! […]...
28. О, колькі раз прасіла прабачэння О, колькі раз прасіла прабачэння, Чакала, быццам хворы, паляпшэння І мерыла я крокамі пакой. У тварах у чужых шукала рысы, […]...
29. Нечаканае” натхненне У натхнення няма распрадку, Калі яно прыходзіць да цябе. Павінен звыкнуць да парадку, Яно само паказвае сябе. Ні да каго […]...
30. Чаму я адзін? Чаму я адзін? Юнак запытаў сарамліва ў матулі, Застаўшыся з ёю ў кватэры ўтульнай: –Чаму я адзін? Ні сястры і […]...
31. Мужык Што я мужык, усе тут знаюць, і, як ёсць гэты свет вялік, З мяне смяюцца, пагарджаюць, – Бо я мужык, […]...
32. Ці ты бульбаш? Пазнай сябе: ці ты бульбаш? Ці згодзішся ў каторы раз Змірыцца з тым, што ты бульбаш? Забыць бацькоўскі той наказ: […]...
33. Я лячу, дзе душы ратавнне Я на бераг далёкі імкнуся, дзе віруюцца думкі мае, прылячу, упаду, застануся, апынуся ў казачным сне. Апалюся спякотлівым ранкам, астужуся […]...
34. Калгасны супермэн Структуру ўласнай жыццёвае мэты Я скласці павінен, павінен даўно, Жыву на зямлі 31-ае лета, А ўсё неяк так, усё без […]...
35. Дарэмна прывідным цяплом Дарэмна прывідным цяплом Я абагрэць сябе імкнуся, Дарма – не кружыць белы бусел Над ілюзорнасці жытлом, Сабе адцэжваю спакой, Але […]...
36. Хачу ўспомніць імя Безымяннаму салдату прысвячаю Я даўно тут забіты ляжу, У пакутах душа мая. Я не дыхаю і не гляджу. Хачу ўспомніць […]...
37. НЕ ВЕДАЮ Каб прыйсці да яго, Колькі трэба прайсці? Каб дазнацца прызнання, Што ў сабе адшукаць? Колькі ў сэрцы пяшчоты І ласкі […]...
38. Разважанні ўслых Не аднойчы чуў пра тое, Што патрэбна быць цішэй, Думкі тоечы ад волі.- Будзе так жыццё даўжэй. Гэта мабыць так, […]...
39. Зорачка Зорачка светлая, Ціха на захадзе, Шчыра пільнуе Ваконца маё. Дзеўчына белая, Хмарна пад заценем, Хлопца чакаецца Быццам бы днём… Зорачка […]...
40. На сэрцы нешта неспакойна На сэрцы нешта неспакойна, І я сумую па табе, І я хвалююсь за цябе, Каб не было нам потым больна. […]...