Верш У паэта спыталі

У паэта спыталі:
“Няўжо кожны раз ты з натхненнем на”ты”?
Штось не верыцца ў гэта.
І не верце, не трэба, але ўжо тады
Не было б ні натхнення, ні самога паэта

Не з’яўлялася б муза ў абліччы святой,
І мелодыі слоў мы б ніколі не чулі,
І жыцце аддавалі бы ночы сляпой,
Прахадзіўшы ў адной шэрай, зрэбнай кашулі.

Быццам тыя краты, берагліся б святла,
Што нясе ў падарунак цяпло і спагаду,
І нікчэмнасць, як ворага, паліць датла,
Калі бачыць, што доўга не дасць з ею рады.

Усей істотай цягнуліся б мы да вады
Ў спякотны, пранізліва-мроіўны поўдзень,
І апроч непапраўна-жывучай бяды
Не змаглі б анічым посуд лесу напоўніць.

Ды мінаючы цень, бы скляпенні муроў,
Адраджае паэзія душы, ратуе.
І паэт, як анел, усю з’яднаўшы любоў,
Першы крок немаўляці-натхнення пястуе.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Луг паэта Луг паэта поўны траў. На жалейцы ветрык йграў І аб праўдзе, і аб волі І аб горкай нашай долі… Луг […]...

Душа паэта Душа паэта Не ў ладах я сама з сабою. Супакоіцца чым – не знаю. Не знаходзіць душа спакою, Я на […]...

Няма узросту у паэта Няма узросту у паэта, Не будзе часу ён лічыць, Бо у сярэдзіне сусвету У вечным роздуме стаіць. Яскравы сонечны праменьчык, […]...

Не пакрыўдзі паэта! Не пакрыўдзі паэта! Летуценна імгненна Ён прынёс свае вершы На радасць табе! Не пакрыўдзі паэта! Вышклтаўцоўна імаверна Не захоча вас […]...

Аглядальнікі Вакацыі высокіх дамоў. агламерацыі аглядальнікаў тваіх сноў згубяць сэнс ізноў. Праглынай святло, зьзяй перада мной. некалі было ў краіне мрой… […]...

Цела паэта не вечна Р. Барадуліну Цела паэта не вечна, Толькі душа, неба свет. Круціцца лёс чалавечы У жорнавах гучных планет. Светлыя, хуткія птушкі-гады, […]...

Балада пра душу паэта На той зямлі, дзе вечна быў няўрод І лютавала злыбедная сіла, Праз сотні згубных і знябытных год Паэтава душа закаласіла. […]...

Паэта аб каханні не змаўкаюць Паэта аб каханні не змаўкаюць з часоў, як свет стаіць. Яно нясе пакуты, здзекі, ды кожны мроіць, сніць і аж […]...

БАЛАДА ПАЭТА Памяцi П. i. Бiтэля Ён жыў прадчуваннем святла, Уласны меў погляд на свет, – Настаўнiк, святар i паэт… А доля […]...

Ёсць у паэта свой аблог цалінны Ёсць у паэта свой аблог цалінны, Некрануты прастор для баразён, Дзе ён працуе з першае хвіліны І да апошніх вечаровых […]...

Каму вас, песьні? Каму вас, песьні, я нясьмелы Тут буду пець, снаваць з душы, З душы няшчаснай, набалелай, Аж, змучан, згіну дзе ў […]...

Я не паэта Я не паэта, о крый мяне божа! Не рвуся я к славе гэткай німала, Хоць песеньку-думку і высную можа, Завуся […]...

Вясенні дзень Вясенні дзень расправіў крылы, Як быццам птушка, мякка прызямліўся, Ізноў прырода набірае сілы, Трывожыць нас, каб кожны абудзіўся. І чалавек, […]...

Хто гэта, хто гэта Хто гэта, хто гэта Лета на поўдзень адцягвае? Чэрвень сунічны згарэў. Ліпень змарыўся ў пракосах. Жнівень згасае, Жнеўнікам колецца, Шапкай […]...

ПАЭТ Такога творчага натхнення не бачыў свет з часоў стварэння. Упаўшы ў поўную адключку ад рэчаіснасці зямной, паэт страчыў, схапіўшы ручку […]...

Жаданне паэта Жадае маўчання душа, А ранак – у крыку варон, У гудзе машынным шаша, Гучыць дзесьці вальс, нібы сон… Прасцяг – […]...

Будзень паэта Паэт прачынаецца а 11.20 правіць пару радкоў ва ўчорашнім вершы пра красу сьвету выпівае гарбаты выпальвае дзьве цыгарэты пасля чытае […]...

Поўдзень Вабіць поўдзень цеплынёю Сонечнымі днямі, Першазданнасцю сваёю, Сінімі гарамі, Аб якія б`ецца мора Хвалямі крутымі, І ныраюць з неба зоры […]...

Зімовае Зімовае Зіма пранізліва-сцюдзёна Нясе парадкі зноў свае. Жыву надзеяю штодзённа, Але ж як сонца нестае! Не зменіць ходу векавога, Прырода […]...

Памяці Народнага Паэта Беларусі Рыгора Барадуліна Чалавек не ўзнікае так – Ён збываецца, адбываецца… Рыгор Барадулін Неба ізноў на зорачку збяднела – Лёс неразборліва націснуў на […]...

Пярунаў дуб Пярунаў дуб каля вады Сыходзяць у нябыт гады А ён стаіць магутны, моцны Шуміць, красуе дуб пад сонцам Ці колькі […]...

Размова з унукам Размова з унукам Кажа неяк унук ветэрану: “Дзед, які незайздросны твой лёс! Ваяваў ты, залечваў раны, Што ж ты маеш […]...

Безабаронную не кідай Безабаронную не кідай, Не бяжы ад мяне ўпотай. Не пакінь, не згубі, не прадай, Пашкадуеш, мой мілы, потым. Прыгарні, супакой […]...

Крылаты ўспамін Мне часта з дзяцінства ўспамін выплывае: У небе раскіданы клін жураўліны Кругамі блукае, журботна гукае, Згубіўшы, на поўдзень дарогу шукае. […]...

Воля Зеўса? Вузкія вуліцы Вільні Заліла штучнае сонца: Горача, хоць цямно – Нібыта ў лазні-парыльні. Князі тут змяніліся дзіўна Спачываў – ін […]...

Еўрамайдан – украінскае сэрца Еўрамайдан, Ты сягоньня ня проста плошча, Дзе гнеў украінскі хвошча. Ты усёй Украіны сэрца, Што воляй-свабодаю б’ецца. А ў рытмах […]...

Подых натхнення Неба чорнае ззяе словамі – Вочы слепіць ад ззяння гэтага. Не пужае нас смерць высновамі, Нам каханне не стала мэтаю. […]...

Парсюковая насмешка Парсюковая насмешка Свиння надумала худзець Бы тлушчу лішку недзе дзець Кахаць не рвуцца парсюкі Смяюцца – бач жывот які – […]...

Сустрэнься Сустрэнься са мною ў заснежаны поўдзень, Прыйдзі да мяне ў самую поўню. Не бойся нічога, не стрэнеш нікога. Цябе толькі […]...

Мы рады сустрэчы Вас шчыра вітаем, жадаем натхнення – Для свята пара настае, Іграюць музыкі,- і гімн ухвалення Гасцям дарагім прапяем. Мы працай […]...

Не хацела табе гаварыць Не хацела табе гаварыць, Напалохаць цябе не хацела, Лепш не ведай, як цяжка любіць Толькі сутнасць, не прагнучы цела. Толькі […]...

Кветак больш няма Вы мяне прабачце – кветак больш няма, Скончыліся думкі, скончыліся жарты. За акенцам лета, ува мне – зіма. Больш увагі […]...

Як хутка верціцца Зямля Як хутка верціцца Зямля ў спрадвечнай зорнай завірусе. Чым адраджуся я пасля, з нябыту цёмнага? Калі травінкай,- хай на тым […]...

Адно Адно. Зямлі ня зьведаў аніякай, Ня прыняў веры ніякой, Леса апроч, ля родных хат тых, Тых, з балацянак ручаёў. Ня […]...

Ліпень на зыходзе Ліпень на зыходзе… *********************************** Прамчаўся чэрвень. Ліпень на зыходзе. Маліны гронкі чырванню палаюць. А хутка жнівень будзе карагодзіць. Наўрад такіх […]...

Водар сьнежаньскай адзіноты Водар сьнежаньскай адзіноты. Гэты верш – і нічога апроч, Толькі ветру бязгучны дотык. Востры месяц сьвяткуе ноч, Ды на золку […]...

Кінапамяць Вяртаннем з нябыту мараў, жаданняў Бы ветрам са Свіслачы быў ты жывы. У безлічы дзён, на паперах спатканняў Нібыта тапельца […]...

Дай прачнуцца ў тваіх далонях! Дай прачнуцца ў тваіх далонях! Дай забыцца ў тваіх вачах! Хай да смерці мяне палоняць Думы светлыя па начах. Нават […]...

О як я вернасці баюся О як я вернасці баюся, О як я вернасці жадаю! Плачу даніну дзіўнай скрусе, Калі табе кажу: “Кахаю!” Плачу даніну […]...

Як здань лясная, я блукаю Як здань лясная, я блукаю, Няма прытулку анідзе, У Кахання сад прыйшоў… ды знаю, Маё, у ім дрэва – не […]...