Верш Мінскія будні
Захварэла на грып, ці табою,
Ці, наогул, і то, і другое.
Думкі скачуць, як блошкі ў сабакі –
Не шкада ім зусім небараку.
Ды і ў страўніку штось няма ладу:
Мабыць, хопіць ужо шакаладу.
Ён у горле стаіць, запінае,
Кілбасою яго заядаю.
Хутка скончыцца ўжо і кілбаска…
Што я буду рабіць без прыпасаў?
Пазваню, можа, маці, паплачу,
Перадала каб зноў перадачу.
Тая будзе бурчаць, але скажа:
“Пачакай, я у пограбы злажу”.
Перадасць ужо мне і салатаў,
І гуркоў, памідораў закаткі.
Напакуе мне поўную сумку,
Што загнецца вадзіцель маршруткі.
“Еш, дачушка, усё перадала,
Будзе кепска, пішы ці звані”.
Пра сябе яшчэ толькі дадала:
“Ты да верасня хоць дацягні…”
29.08.2012
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Дзяўчаці Цябе спаткаў і сам не знаю, Ад сэрца шчырага кажу, Якую, дзеўча, думку маю І спеў аб тым які злажу. […]...
- Нехта скажа Адзін скажа табе: “Весяліся, пакуль вясёла”. Другі скажа: “Ўмей трымаць сябе ў рукох”. Трэці скажа, Што жыцьцё – гэта вечная […]...
- Тэрарыст, будні дзень Ён глядзіць тэлевізар канал навінаў прэс-сакратар аднае з краінаў прыводзіць лічбы ахвяраў Ён сядзіцць у пыльнай кавярні з кальянам паўтарае […]...
- Мінскія святы “Мінус дваццаць. Ветрана. І снежна. Вусцішна ад зімняга разбою…”– верш даносам пішацца няспешна. Добра й тое. Добра, што находзіць шчэ […]...
- ІІ. Парк горкі. Штыль (з цыклю Мінскія санэты) Барока восені – мой улюбёны стыль Убраньняў паркавых, калі ярчэй, іскрысьцей, Чым дзень яшчэ ці два таму ірдзіцца лісьце, І […]...
- Зноў месячык Зноў месячык сярэбранай падковай над вечаровым горадам павіс… Каго ж сягоння стрэну… “выпадкова”? Хто ж скажа мне: “Чаго, дружок, раскіс?” […]...
- Мне 68 Шэсцьдзесят восем – Гадоў столькі мне, Жыццёвая восень Цяпер у мяне. Да зімніх заносаў Далёка яшчэ – Рака майго лёсу […]...
- Ранішняя лічылка Адзін. На луг світальны паглядзі. Два. Іскрыцца росамі трава. Тры. Збіваюць россып рос вятры. Чатыры. Вясёлы промень сеў на жвіры. […]...
- Перад аўдыторыяй Выступаць перад аўдыторыяй У 200 чалавек, Як першы снег Ці сэкс Калі дзяўчына зверху, Або калі аўчарка Рэкс Глядзіць у […]...
- Лімерыкі * * * У зьбяднелага шляхціча з Крэва ні гарэлкі няма для сугрэву, ні гуркоў, ні масьлін, ані іншых расьлін, […]...
- Адзінота Адзінота… Я сумую… Паглядаю ў вакно. А за ім балюе восень, лісцем сцежкі замяло. Колер жоўты і чырвоны сыпле з […]...
- Пакуль што рукі звязаны Пакуль што рукі звязаны, А можа быць, развяжуцца Пад позіркам якім. Тады рукамі чулымі, Як птах, крыламі белымі Кагосьці абаўю. […]...
- Пад канец зімы Павязала цеплы шалік, У кішэнях рукі грэла; Джынсы шэрыя дрыжалі. Пад канец зімы хварэла. Адбівала льдзінкі-ноткі, Усё з акна на […]...
- Смс Захварэла заляцаннем, Ды змяшаў усё прагрэс: і сустрэчы, і расстанні- Наш раман у смс. Замянілі ліставанне Тэхналогіямі спрэс. І жывем […]...
- Дабранач Або дваццаць два радкі Мая ціхенечка ўзнялася, і пацягнулася з вачэй. Чаго ж не сьпіцца небараке? Па калідоры – тэп, […]...
- Старшына, налівай нам стопкі Старшына, налівай нам стопкі, Норму поўную выдавай! Вып’ем мы за валдайскія сопкі, За балотны прыільменскі край. Вып’ем мы за лясы […]...
- Мы тое, чым можам стаць Калі мы нараджаемся, нам безклапотна кажуць, што мы нарадзіліся людзьмі. Чаму так безклапотна? Таму, што мы не падобныя да малпаў? […]...
- ПАЭТ Такога творчага натхнення не бачыў свет з часоў стварэння. Упаўшы ў поўную адключку ад рэчаіснасці зямной, паэт страчыў, схапіўшы ручку […]...
- Я ніколі цябе абдыму Я ніколі не буду тваёй. Гэта праўда. Так будзе. Напэўна. Мо так лепей. Не рушым спакой. Ды навошта? Але ж […]...
- Мая мова Нехта скажа: – Забыла? Зраклася Роднай мовы? На зьдзек аддала! Не! Яна ж з маім сэрцам зраслася, Ў ім чароўнаю […]...
- Дапамажы “Дапамажы, – прасіў жабрак, – Дапамажы, народ!” Народ маўчаў: Без жабрака ён церпіць ад клапот. З нябёс глядзяць на нас […]...
- Дыета Дыета Рашыў я скінуць колькі кілаграмаў, Бо цяжка стала мне сябе насіць. Увечары наліў сабе сто грамаў, (Рашэнне добрае прыемна […]...
- Ёсць паданне вякоў, што разбурыць калісь Ёсць паданне вякоў, што разбурыць калісь Вавілонскую Вежу Адам І няўмольна сальюцца мовы зямлі У адну, няродную нам. І мая […]...
- Багацце вершаў Багацце мноства носяць вершы, Не патрабуючы ўзамен Выявы той, хто самы першы З паэтаў пойдзе на абмен. Абмен не златам, […]...
- Наша дзеўчына Палiна Наша дзеўчына Палiна – “Працавiтая” дзяўчына. Узяла з ранiцы расчоску, Круцiць гарную прычоску. Зрабiла модненькi начос, Ходзiць з iм, задраýшы […]...
- Адзіная Адзіная… На ўсёй зямлі адзіная. Яна, як радасць у салодкім сне, З’яўляецца і мроіцца гадзінамі, Калі начуе месяц на акне. […]...
- Пытанні суайчыннікам Помнікі Леніну, малебны за Мураўёва… Народ, беларускі народ, ты здаровы?! Ганьбіш сваё, уздымаючы помнікі катам… Скажы, ты цвярозы ці трошкі […]...
- Бурчыць тамбурынам Бурчыць тамбурынам счарнелае неба — ідзе навальніца. Хвіліна — і грымне! Дай, Божа, бо — трэба напіцца й пазбыцца спякоты […]...
- Жыві, калі ласка, каханне Жыві, калі ласка, каханне Як лёгка згубіць каханне Ў юначых ранімых сэрцах, І зробіцца ноччу ранне, Замуцяцца воч азерцы. І […]...
- Калядныя абрады Ноч, даўжэйшая ў годзе, Неўзабаве надышла. З першай зоркай у народзе Запрашаюць да стала. Стол стаіць, пакрыты сенам, А на […]...
- Маміна хусцінка Мне у сталым веку давялося Атрымаць такую аплявуху, Што з аўчынку неба мне здалося: Ад прастуды так балела вуха! I […]...
- Я з племя ваўка Я воўк, я з племя ваўка! Поўня, нябёсная рака. А дом мой лес стары яловы Дзе усім зязюля скажа словы […]...
- Крыж у кожнага свой Крыж у кожнага свой Захварэла. Пасцельны рэжым, А за вокнамі чэрвеня гукі. На зямлі, без ніякай прынукі, Усе носім свае […]...
- ВЯРТАНЬНЕ Ў ПОЛАЦАК Нас будуць сустракаць як Гагарына, Шампанскае адкаркоўваць на гаўбцах. Мы плануем вяртацца па бульвары Скарыны. З пажарнай вежы на галовы […]...
- Паетыка Любоў. Каханне. Каханне. Любоў. Каханне? Хто скажа з чаго такое хістанне? Існуе жыццёвае меркаванне: Няма любові, нямашака і каханне, А […]...
- Мяне, напэўна, хтосьці ўрок Мяне, напэўна, хтосьці ўрок Ці я сур’ёзна захварэла: Употай здраджваючы целу, Збягае сэрца на лісток. І з ім становіцца адным, […]...
- Усё, што было, адыйдзе ў лёце Усё, што было, адыйдзе ў лёце, Усё, чаго хочаш, забудзецца, І душу сваю, ахвяруючы модзе, Прымусіш бадзяцца па вуліцах. Шукаць […]...
- Анёлы У час, калі золак расквеціць дахоўку Манмартра, У мажнай гандляркі, крыклівай, як бойкі пірат, Пад рыначны вэрхал, ману, непрыстойныя жарты […]...
- Хворая Я захварэла на цябе Што гэта? Дар альбо пракляцце? Ці мо не маю праў на шчасце? Зноў спадзяванні ў журбе… […]...
- Калі гляджу я ў твае вочы Калі гляджу я ў твае вочы, То бачу ў іх амаль увесь свет. І дзень, і таямнічасць ночы, І ружы, […]...