Верш Рыма
Пра што пяюць паэты Рыма?
Пра лоў драпежны Белавежы.
Пужае здобыч погляд сь вежы –
Радамі ног прасуюць мэтры.
Калі запалявана рыма,
Пра што пяюць паэты, Рыма?
Няўжо як выкшталцона мэтры
Радамі ног прасуюць мэтры?
Пужае здобыч погляд сьвежы.
Ещё вершы:
- Canimus surdis* Рыма старога паэтаў, у неба ўзнёс горкі дым. Альфа згарэла і бэта – паэты спяваюць глухім. Горад стагоддзі прабудзе, дыхае […]...
- Паэты паміраюць тады Паэты паміраюць тады калі першы раз заблудзіць жывое слова і разаб’ецца пшанічнае рэха аб камень Паэты паміраюць тады калі ўсміхаецца […]...
- Паэты памiраюць маладымi Паэты памiраюць маладымi Ад пляшкi пiва цi ад цягi лет. Сягоння я не зарабiў абет… Паэты памiраюць маладымi. Завiснучыя ў […]...
- Ля Маўзалея Строгі мармур, літары жывыя, Што агнямі, свецяцца яны!.. Тут стаяць на варце вартавыя I яліны ў срэбры ля сцяны. Спаскай […]...
- Душу маю не перайначыць Душу маю не перайначыць, Не закаваць у путы! І калі лёс ёй усё ж прызначыць – Перанясе пакуты! Яна не […]...
- Паэты, любыя, вы ўсё маглі Паэты, любыя, вы ўсё маглі! Агнём ласкавым налівалі склянкі. Якія прыгажуні ў вас былі! I вечары, яснейшыя за ранкі! Але […]...
- АПОШНi ЗДЫМАК У графскiм парку спальваюць лiсцё… Што перажыта – адлятае з дымам. Ды нейкiм неабдымным пачуццём Раблю апошнi чорна-белы здымак. На […]...
- Памяці Янкі Сіпакова 10 сакавіка 2011 г не стала Янкі Сіпакова. Вечная памяць і ўсенародная любоў і пашана добраму чалавеку і талянавітаму майстру […]...
- Я нашча буду пацеры казаць Я нашча буду пацеры казаць, Не тыя што пяюць у цэрквах разам, Айчыну я магу цяпер прадаць, Мне прапануюць ўсё […]...
- А мне здаецца, плакала зямля А мне здаецца, плакала зямля, Калі сыходзілі паэты… А мне здаецца, стогнамі вясна Ахутала сусветы… Табе здаецца, сонца і цяпло, […]...
- МАЛЫЯ ШВАКШТЫ Пяюць хвалі вясковага мора, Шматкі пены ля берага круціць. Месяц свеціць агеньчыкам хворым і цяпла да світання не будзе. Спяць […]...
- Сасна шаптала баравая Сасна шаптала баравая, І не аспрэчваў мох балотны: “Шляхоў зваротных не бывае Для тых, хто ў сьвет прыйшоў сьмяротным…” А […]...
- Памяці паэтаў Зноў смерць, касой махнуўшы, сее гора… Зноў – боль… і скону парасткі – крыжы… Па тым, хто жыў на гэтым […]...
- Тварцам агню Агонь з нічога не ўзнікае. Павінна ўсё-ткі штосьці быць, Што разам з тым агнём знікае, Калі аблонь агню гарыць. Павінен […]...
- Студня Нагнуся над студняю, каб убачыць самога сябе. Глядзяць на мяне з глыбіні то светлагаловы хлапчук, то сівабароды стары, а часам […]...
- БАЛАДА ПІМЕНА ПАНЧАНКІ (23.08.1917-02.04.1995) Ці плачу я, ці пяю, Ці размаўляю з матуляю- Песню сваю, мову сваю Я да грудзей прытульваю. П. Панчанка […]...
- Чаму мы пазбягаем мовы нашай Чаму мы пазбягаем мовы нашай? Таму што потам, кроўю і слязьмі Яна насычана, і плача, Што мы яе не збераглі. […]...
- Праўда Аднойчы зубр з Белавежы намерыўся агледзець межы сваёй дзяржавы невялікай з камандай вельмі знакамітай. Наперадзе бяжыць лісіца і ад сьліны […]...
- Не верыцца Не верыцца Калі шчыра-зусім не верыцца, Няўжо сёння мне 40 гадоў, І няўжо маладосці мяцеліца Адгуляла, не вернецца зноў? Ды […]...
- Уваскрэсні, птушка Фенікс Вы ўсё яшчэ жывыя? Да вас ідзем тады мы! Такія словы чуе мозг чуллівы мой! Пакуль услых не прамаўляюць іх… […]...
- Не гуляйце, паэты, са смерцю! Не гуляйце, паэты, са смерцю! Не рыфмуйце свой будучы скон: Гэтак лёгка – узяць і памерці, Калі вамі накліканы ён. […]...
- БАЛАДА РЫГОРА СЕМАШКЕВІЧА (12.09.1945-11.06.1982) Паэты адыходзяць маладымі Не для таго, каб мы ў цыгарным дыме За пляшкаю самотнага віна Пра іх забытыя магілы […]...
- Калі мая старонка апусцее Калі мая старонка апусцее, Калі сыду схіліўшыся ў смугу, То хто тады замест мяне сагрэе Тваёй хлусні зацятую пургу? Калі […]...
- Перад бурай Што бачу? – ўсё цiха, ўсё спiць пад няславай… Цi ж праўда? – няўжо гэта вораг асiлiў? Няўжо ўсе байцы […]...
- Альфа і амега Выйдзем разам на Дзяды. Шчыльнымі радамі. Памянём мінуўшых тых. Добрымі славамі. Хто ня змер. Той будзе там. На далоні Бога. […]...
- Пацук Усмешка па твары тваім прабегла, А ўнутры сядзіць пацук. Ён нулі там малюе крэйдай І крыжыкі ставіць у кут. А […]...
- Над краем старажытным Над краем старажытным Сёньня хмары, І клёнаў золата Спакою не дае. Умольны погляд свой Ськірую ў неба-мару І папрашу у […]...
- АПОШНi СНЕГ Снег апошнi – рэдкi рэкардсмен, На вачах ён чахне, прападае, Бо нiхто нiякiх перамен Ад яго вiзiту – не чакае. […]...
- Дзякуй за гэты вечар Дзякуй за вечар той, Вечар дзіўнай сустэчы, Дзе знайшоў цябе погляд мой. Там, пад зоркамі летуценна, Па ўскрайку горада і […]...
- КАХАННЕ – НЕ ЛЮБОЎ Сладку ягоду рвали вместе… (з песні) Салодкіх ягад прыгаршчамі рваў, Карміў з зайздросным смехам напаследак. Няўжо ты, любы, ўсё мне […]...
- У памяць запрасіла год далёкі У памяць запрасіла год далёкі, Той майскі дзень…(Я так вясну люблю!) Як погляд твой – блакітны і глыбокі – Заставіў […]...
- Сярод людзей, дзе чалавек? Сярод людзей, дзе чалавек? Ау! Крычу – яго ж няма. Няўжо такі наш час, наш век, Такая вось няўжо зямля. […]...
- Выгод паэты на зямлі не маюць Выгод Паэты на зямлі не маюць, Той – замаўчыць. Той – рана упадзе. У Грузіі паэтаў паважаюць I любяць іх, […]...
- Памяці паэткі Соф’і Шыбека Зборнік вершаў. Малая пясчынка ў неабсяжным, дзівосным сусвеце. А на вокладцы – фота дзяўчынкі – цуд гарэзлівы ў сонечным леце. […]...
- Чэрці Ведаеш, што незвычайна? калі страшна, што нельга баяцца. чуваць вокліч адчаю і незаўважна змагацца. Верыш, можа быць, бачыш, чуеш, як […]...
- Гародні …І будзе дзень – маўклівы, чорна-белы і сцішаны, а я – дзіцём прад таямніцай, немаўлём… І будзе так: па горадзе […]...
- Маё слова Слова маё зруйнаванае, Веру я – час прыйдзе новы. Быццам зямля ўзараная, Ты аддасі свае ўсходы. Прыйдуць жняяркі – радамі […]...
- Белы бусел у вырай ляцеў Небакраем анёлавых межаў Белы бусел у вырай ляцеў. Прамінаючы гмахі і вежы, У абдымках сцюдзёных залеў. А на крылах бялютка-бліскучых […]...
- Няўжо? I вось, нарэшце, прада мной Радзiма, Тут беларускасць знiшчана ушчэнт, Свая, наогул, мова нелюбiма, I грэбуе ёй нават прэзiдэнт. Нiхто […]...
- Крумкач Чорны крумкач па-над зямлёю Сыпле праклёны на сьветлыя мроі, Дыхае злосьцю, сэрцам зьмярцьвелым; Цемрадзь рагоча пад ім, ашалелым. Перад табой […]...