Верш Лес, маўклівы ты мой субяседнік
Лес, маўклівы ты мой субяседнік,
Я вярнейшых не знаю сяброў,
Абагрэты праменнем вясеннім,
Ты – бядняк з беднякоў.
Ды не гэтым мне сэрца лагодзіш,
А за тое ты мне дарагі,
Што ты з торбай па свеце не ходзіш
I не лезеш ніколі ў даўгі.
Пераб’ешся вясною смаржкамі,
Покуль з моху не лезуць грыбы.
Мо таму і жывеш ты вякамі,
Што нікому ты зла не зрабіў.
He бярэш ты чужога ні знічкі,
Дабрату людзі знаюць тваю.
Чарнатою палянак чарнічных
He запляміш ты славу сваю.
Ещё вершы:
- Учора мой сусед павесіўся Учора мой сусед павесіўся I сёння, дзе б я не ступіў, Крычалі усе дрэвы ў лесе мне Што ён зрабіў, […]...
- У з’яднанай сям’і Стынуць у полі слупы, Дрэмле аціхлая просінь. Нехта – у лес па грыбы, Я ж у яго – па восень. […]...
- Знічкі Ночкаю весняю Падалі знічкі, Падалі – Я іх хапаў. Поўныя прыгаршчы Нёс іх да веснічак Той, каго шчыра кахаў. Мякка […]...
- БАЛАДА ДУНІНА-МАРЦІНКЕВІЧА (23.01.1808-17.12.1884) Не трэба чужога, не трэба чужога! Ні грошай, ні мовы, ні Бога,– Нічога не трэба чужога! Мужык беларускі-мужык, Ён […]...
- Маўклівы мой Густая цішыня павісла над пакоем. Празрысты смутак лунае пад столлю. Стаіш маўклівы, цешышся надвор’ем. А я ўпотай цешуся табою… Паветра […]...
- ЗіМА ДЭКАРУЕ САМА На снежным полі – чорныя кусты, Здзёр вецер вопратку з галінак. Цяпер яны стаяць маўкліва, Там-сям вісяць счарнеўшыя лісты. Навошта […]...
- Баравіковае Апошнія нажыткі лесу – Грыбы, Асеннія грыбы. I з драмняку ў драмняк я лезу, Ад павуціння твар рабы. Нагамі верасы […]...
- Слова пяшчотнае наша,,Каханьне Слова пяшчотнае наша,,Каханьне,,… Чым жа цябе замяніць? Родную мову аддаць не выгнаньне, Можна ж ці, з нашай зямлі? Жорсткія латы […]...
- Вечар асенні, вечар маўклівы Вечар асенні, вечар маўклівы Песціць, цалуе, песціць каліны. Песня зблудзіла, песня у гаі, Зоры ж у высі, зоры мігаюць. Срэбрам […]...
- Жыві ў Беларусі Жыві ў Беларусі, Да месцаў тых бяжы, Дзе ты, як малый бусьлік, З сям’ёй бацькоўскай жыў. Жыві ў Беларусі І […]...
- Шчаслівыя лепш зіхацяць Дакрануся да зорачкі-знічкі Пацалункам зямнога жыцця! Паспрабуе няхай сунічкі, Бо шчаслівыя лепш зіхацяць! Можа там, на канцы сусвету Адзінота гаруе […]...
- Асенні вецер Закляклы вільготны вецер Прытулку нідзе не мае. Вачыма ваўчынымі свеціць Асенняя ноч нямая. Спяваць ён і плакаць мусіць. Смутак – […]...
- Горад сляпых Ці могуць дарогу знайсці невідушчыя, Што бродзяць у цемрыве ісцін падманных? Навобмацак ходзяць, Грувасцяцца лбамі, І лезуць на сцены, таму […]...
- Жнівень томіць духатою Жнівень томіць духатою, Сонца… Блін спячэш на сцежцы… Імартэлі пад рукою Ледзь жывыя, жальба ў сэрцы… Прыдалося мне: дажджынкай Нейкай […]...
- Таямніцы начнога бязмоўя Неба Не распавядзе нам Па сакрэце Пра каханне… – Воблака Па таямніцы Падрыхтуе Караблі… І Сплываюць У вышыні, Закранаюць Тыя […]...
- Майму тату Майму дарагому тату (да 70-гадовага юбілею) Зноў спрабую я ў думках сталярку ўсю разам сабраць. А зрабіў яе тата за […]...
- Омары ) Я ўсё яшчэ мару… Разыдуцца хмары… Калі – небудзь збудзецца… Зранку Прачнуся… Навіну пачую… “Мае беларусы! Я Вам спачуваю… З […]...
- Вузкая рака Гэты размер – не шукаючы лепшага Я для паэмы вазьму Вершнiк чакаць не збiраецца пешага Лепей скакаць аднаму… …Ў лесе […]...
- Як табе, Міша, у Нью-Ёрку Як табе, Міша, у Нью-Ёрку Як сябе чуеш ты там Кажуць, там скачуць вавёркі Па чалавечым слядам Як ты жывеш […]...
- БАЛАДА ЯНКІ ШУТОВІЧА (24.01.1904–9.12.1973) У Віленскай карціннай галерэі Ты сціплы беларускі вартаўнік. І сэрца, і душу мастацтвам грэеш, Не забываеш маладыя дні, Дзе […]...
- Крывіцкую зямлю вякамі баранілі Крывіцкую зямлю вякамі баранілі Ад тых, хто смеў, нам пагражаць і ў памяці жыве вялікая краіна Хай слаўная гісторыя грыміць […]...
- Па кроплях, як па прыступках Па кроплях, як па прыступках да Бога душу вядзеш. А можа табе толькі сніцца – нібыта на яве жывеш. Нібыта […]...
- Не туды ішла Жанчына сталага ўзросту Сьпяшаецца кудысьці, па прывычцы проста. Пенсія падзелена, рэшткі ў кашальку, Перавага лустцы хлеба, малаку, Кавалку самай таннай […]...
- Рак і Плотка Бывае ж так! Аднойчы Рак Да Плоткі заляцаўся. Хоць Плотцы ён зусім не падабаўся, Ды ўсё ж яна ўступіла з […]...
- Зноў пра любоў Там, дзе канец усім дарогам, Чарнее ў вечнай цішыні парог, Як апынуся я за тым парогам, Дык мне назад не […]...
- Ягадка Апошняя ягадка ззяе На лісцях цудоўных зялёных І так да сябе прыцягае, Паставіцца нельга адмоўна. Бярэш яе ў рукі пяшчотна, […]...
- Сусвет Неспакойны сусвет… Зорак мроіцца плынь… Знічкі яркае след Уразаецца ў стынь… Паглядзі, чалавек, – Гэта вечнасць не спіць І каторы […]...
- Хаўрус сваякоў З намі, прычакаўшы лепшай долі, З цеплынёю помніць Беларусь: Казімір Сваяк, як кветкі ў полі, Землякоў збіраў у свой хаўрус. […]...
- НА БЕРАЗЕ РЭЧКІ Ні стала тут няма – Недзе сесці сватам, Толькі рэчка да берагу Туліцца. “Я нікому, нікому Цябе не аддам”… Хвалі […]...
- Такая прыгожая Такая прыгожая – губы фарбуеш світальнай зарой, прачынаючыся на плач немаўляці; шчокі румяніш ранішняй прахалодай, ідучы на покліч трамвайнага звону; […]...
- За пяці хвілін Пакуль трымаўся незалежна ў часе і часу новы не прабіў адлік, пакуль з табой сустрэча не збылася, я мог спакойна […]...
- МММС Пойду па лісічкі ў лес – Перад гэтым МММС. Мята і меліса, Наз’біраю лІсаў. Ад маліны лісцце, + яшчэ смароды, […]...
- Дзяцiнства Уcё паветра злiваецца Ў дзiўную песню. Спелы куст размарынавы Раты чорныя – мы! Дзесяць рук, дзесяць ног, Безнадзейна намыленых, Малако […]...
- Свайму народу Ты не ціснеш на “я”. Пацікаўцеся назіркам: “Е” мяняеш на “я” Ў першым складзе пад націскам. Як бяседа была, Ці […]...
- БАЛАДА МІХАЛА АНДРЫЁЛІ (14.11.1836–23.08.1893) …Уцёкшы з царскае турмы на волю, Жывеш спакойна ў Лондане й Парыжы. І цёплы снег, які ляціць з таполяў, […]...
- Конь і Жаба На станцыю калгасны старшыня На Вараным імчаўся: Спазніцца на цягнік баяўся, Таму і паганяў каня, Хоць Вараны і сам стараўся […]...
- Памяці Мамы. 2. Хто дасць мне крылы? “И рех: кто даст ми криле, Яко голубине?” (Псалом 54) Хто дасць мне крылы – Празрыстыя, як павуцінка, Поўныя ветру, […]...
- Паданне пра адно каханне Высокай ноце. Стоена-здзіўленныя ўслухоўваліся яны ў незямныя гукі, які паступова авалодвалі прасторай. Ён пачынаў спяваць. Сціхаў ветрык і ласкава расцілаўся […]...
- Што б яшчэ мне цяпер пажадаць Што б яшчэ мне цяпер пажадаць Што б яшчэ папрасіць мне у Бога Жабракам, ўсё што маю, раздаць Хоць і […]...
- Апошни дзень интэрнэт-сёрфера Прыйшоў з працы і прыняў душ з’еў тры бутэрброда з каўбасой селядцом і сырам пачухаў яйца сеў на фатэль ўключыў […]...