Верш Свайму народу

Ещё вершы:

1. Да маладой чытачкі Дзесьці ты хаваешся ў закуцьці, У самоце сэрца галадае. У цябе зялёныя пачуцьці, Бо зусім, зусім ты маладая. Спачуваеш слаўнаму […]...
2. Хто? Хто першы хмыкнуў і сказаў: “Хай хоць патоп пасля мяне!”? Хто першы шклянку паднімаў З усмешкай: “Ісціна ў віне!”? Хто […]...
3. Народу нашаму У душы былі магутнымі, збіраліся на плошчы. Змагаліся ўпартымі ў гарадах ды вёсцы. Мы сталі паслухмянымі, праходзяць дні і ночы. […]...
4. Свайму пакаленню Свайму пакаленню На нас, народжаных на стыку двух стагоддзяў кладзецца цяжкая вага ад тых, што скончылі сваё і адыходзяць да […]...
5. Роднаму народу Я – беларус, скажу вам з гонарам, Я – сын працавітага народа; Не раз народ наш ведаў гора, Але захопнікам […]...
6. Яне здрадзіў каханню свайму Я не здрадзіў каханню свайму, І не здраджу яму ніколі… Я не выдам яго нікаму, Не скажу аб пякучым тым […]...
7. Да ўгодка Да ўгодка. Угодак першы, не вясельны, Не шлюбных, велічных званоў, Угодак першы, не да зельля, Не кліча стратам дактароў. Ён […]...
8. Цi анёл, цi дэман У выблісках дзён хадзіў, блукаў. І тваё паднябессе шукаў, У цемры паўночнай не спаў На пекла прыступкі пазіраў. Не ведаў […]...
9. In memoria Над Беларуссю Сонца марудна ўстае, I спяшаецца за навалай навала. Адам Міцкевіч паліць Беларускія вершы свае, Каб напісаў іх Янка […]...
10. На далонях тваіх сляды ад алейнай фарбы На далонях тваіх сляды ад алейнай фарбы, Побач з імі сонечныя прамені. Ты ніколі не адыходзіш ад мары, Ты заўсёды […]...
11. Я гэта люблю падарожжа Я гэта люблю падарожжа, З якім і зраўняцца не можа Вандроўка ў любыя Таўрыды – У казачныя краявіды. А гэта […]...
12. Як табе, Міша, у Нью-Ёрку Як табе, Міша, у Нью-Ёрку Як сябе чуеш ты там Кажуць, там скачуць вавёркі Па чалавечым слядам Як ты жывеш […]...
13. Нас усіх аб’ядноўваюць вершы Нас усіх аб’ядноўваюць вершы – Гэта цяга да мовы бацькоў. Паспрабуй прачытаць толькі першы – Закахаешся ў шчырасць радкоў. Нас […]...
14. Самаму светламу пачуццю прысвячаецца Самаму светламу пачуццю прысвячаецца… Мне заўсёды цябе не хапала: у вясновым п’янкім паўзмроку, дзе чаромха пялёсткі губляла ў рачаін гаманкіх […]...
15. Ты маме столькі слёз прынёс Ты маме столькі слёз прынёс, Што сам акамянеў. I дзічкай горкаю ты ўзрос Між пладавітых дрэў. У дзень праменны, малады […]...
16. Першыя крокі Першыя крокі і першыя словы- Кожнаму гэта, напэўна, знаема. Першы таварыш-дружбак назаўседы Помніць, гарэза, маленства прыгоды. Першая восень і першае […]...
17. Вясковыя ўрачы Вясковыя ўрачы Ці праўда гэта, можа пагалоска- Ды бабы вестку хутка разняслі: Прыехалі ўрачы да нас у вёску, Каб дзеткі […]...
18. Першы снег Снег пушысты, бадзёры, крамяны Ціхай беллю празрыстаю лёг, Дрэвы, хаты ахутаў рахманы, І застыў на шырокіх палёх. Першы снег – […]...
19. Наш першы снег Тваё здзіўленне не забуду, Калі нас першы снег сустрэў… І радасна ўсміхацца буду, Бо ты мяне ў той час сагрэў. […]...
20. А ўсё ж вінаваты і я А ўсё ж вінаваты і я: Суладдзе ў прыродзе парушана. Паменшала птушак сям’я, I рыба бяздумна патручана. Няма чым віну […]...
21. Я вярнуся Мяне не клічуць, я прыходжу так, Складаю словы, адымаю смутак. Я дум, табой народжаных, мастак, Я спрэчка ад любой гадзіны […]...
22. Па кроплях, як па прыступках Па кроплях, як па прыступках да Бога душу вядзеш. А можа табе толькі сніцца – нібыта на яве жывеш. Нібыта […]...
23. Якую я абраў, такой іду дарогай Якую я абраў, такой іду дарогай, Каханая адна, мая ты, адзінота, Бягу я ад цябе, хучшэй самога ветра, Але ж […]...
24. Малюнкі на асфальце Каляроваю крэдай дзяўчынкі На асфальце крэсляць малюнкі: Мудрагелістыя карункі, Разнастайныя павуцінкі. Усе выходзіць так спрытна, умела. Я цікаўлюся:-Што гэта, дзеткі? […]...
25. Так, я не чалавек “Курыца – не птушка, Баба – не чалавек” З народнага. Так, я – не чалавек, Я для мужчыны – Бог. […]...
26. Вечар школьных сяброў Параскідала нас па белым свеце, Калі ж мы зноў вяртаемся сюды, Усё тыя ж мы гарэзлівыя дзеці, І кожны з […]...
27. Прачнуся і хутчэй за вершы Прачнуся і хутчэй за вершы, Бо толькі раніцай пішу. І дурань я такі не першы – Хоць можа перад кім […]...
28. У паэта спыталі У паэта спыталі: “Няўжо кожны раз ты з натхненнем на”ты”? Штось не верыцца ў гэта. І не верце, не трэба, […]...
29. Ты жывеш далёка ад мяне Ты жывеш далёка ад мяне, Дзе Бяроза берагі цалуе. Я з табой бываю толькі ў сне – Маё сэрца па […]...
30. Першы снег, заўсёды ён з падманам Першы снег, заўсёды ён з падманам. Я ж яго чакаю зноў і зноў. Ён з’яўляецца заўсёды нечакана, Як прыходзіць першая […]...
31. Першае каханне… Што гэта такое? Першае каханне… Што гэта такое? Гэта радасць, шчасце, казка, мрыя, сон, Гэта тваё фота, сэрцу дарагое, Гэта песня лiецца – […]...
32. Помні аб смерці, мой дружа Помні аб смерці, мой дружа, -Не забывай аб жыцці… Бо трэба быць дужым, Каб не ўтануць ў забыцці. Не думай […]...
33. Вільнянка На літоўскай Піліма, У слаўным зацішку, За братэрства пілі мы Са звонкіх кілішкаў. I размова не ціхла, Не моўкла, Не […]...
34. Ізноў заплакалі снягі Ізноў заплакалі снягі Пад жаўруковы спеў дрыготкі. Аднавяскоўцы смаляць лодкі. Паўзе вада на берагі. У зацішку схуднелы кот, Угрэўшыся, не […]...
35. З людзьмі цікава З людзьмі цікава першы тыдзень, з людзьмі цікава ў першы раз, калі гамоніць сэрца шчыра, калі ляціць імгненна час. Калі […]...
36. Моцныя духам Што страшней за ўсё на свеце? Можа гэта моцны вецер? Што выклiкае небяспеку, Няўпэўненаму чалавеку. А можа то гарача спёка? […]...
37. Родная душа За цяжкасцю свайго крыжа, Бывае, не прыкмеціш, Што недзе родная душа Жыве на белым свеце. Яна адкрыта назаўжды І шчырасці, […]...
38. БАЛАДА МІХАЛА АНДРЫЁЛІ (14.11.1836–23.08.1893) …Уцёкшы з царскае турмы на волю, Жывеш спакойна ў Лондане й Парыжы. І цёплы снег, які ляціць з таполяў, […]...
39. Калядная вячэра Хутка – вячэра. Дзень адплывае ружовы За небасхіл, дзе ў зацішку маўчання і стомы Новы абсяг паўстае, шчэ вачам невядомы, […]...
40. Пiсалiся вершы на тэму адну Пiсалiся вершы на тэму адну: Пра восень, пра лета i пра зiму… Ды iм не хапала тандэма: Нiводнага верша – […]...