Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Вясковыя ўрачы

Вясковыя ўрачы

Ці праўда гэта, можа пагалоска-
Ды бабы вестку хутка разняслі:
Прыехалі ўрачы да нас у вёску,
Каб дзеткі ўсе здаровымі раслі.

Прыгожыя, казалі, маладыя,
Дачушка гадавалая ў іх.
І жартавалі голасна старыя:
Мо недзе падрастае і жаніх.

Я толькі замуж выйшла той вясной,
Наперадзе чатыры немаўляці,
Вяртала мне надзею і спакой
Дзіцячы ўрач, як і для кожнай маці.

Бяда, хваробы час не выбіраюць,
Прыходзяць нечакана ўдзень і ўночы,
І паратунку ўсе у вас шукаюць,
І запытальна вам глядзяць у вочы.

Няхватка лекаў, але ж цеплыні,
Увагі тон да хворага даходзіць,
Пад націскам душэўнай дабрыні
Хвароба адступае, адыходзіць

Гадоў семнаццаць лечыце вы нас,
Ужо дачка другая падрастае…
Як кажуць людзі: ў добры дзень і час,
Няхай няшчасце дом ваш не кранае.

1997 г.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Вясковыя ўрачы - Ніна Кавальчук