Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш БАЛАДА ДУНІНА-МАРЦІНКЕВІЧА

(23.01.1808-17.12.1884)

Не трэба чужога, не трэба чужога!
Ні грошай, ні мовы, ні Бога,–
Нічога не трэба чужога!
Мужык беларускі-мужык,
Ён слухацца пана прывык.
Ён з панам разумным-разумны,
Ды толькі вось пан нешта сумны.
І царскія ўлады-не рады,
Шпікі, як сабакі, ля хаты.
Якую ён школку трымае?
Няўжо ён законаў не знае?
А пану шчэ сніцца паўстанне
І верыца ў светлае ранне,
Ды толькі не трэба чужога:
Ні праўды, ні волі, нічога,
Нічога не трэба чужога!

…Вятры за вакном завываюць,
Снягамі агонь засыпаюць,
Дзе чуюцца крыкі і смех.
І сыплецца, сыплецца снег
На ліпу, на хату, на долю.
І свечка асвечвае волю,
Якой не было і ці будзе.
За вокнамі мроі і людзі,
Надзеі, бяда, спадзяванні
І белая, сумная пані,
Якая сустрэчы чакае,
Якая адна і святая
І ёй не патрэбна чужога
Ні сына, ні мовы, ні Бога,
Нічога чужога, нічога!

23.01.1993

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш БАЛАДА ДУНІНА-МАРЦІНКЕВІЧА - Віктар Шніп