Верш Студзень. Каляды

Ещё вершы:

1. Калядкі, каляды Калядкі, каляды, Святам ўсе мы рады. Вось нясемся з горкі, Лыпае нам зорка. Зорка эры новай, Ад Раства Хрыстова. А […]...
2. Каза і мядзведзь Любуюся на твой нумар. Мой ускосны натхняльнік. Мы б маглі пайсці з табой на Каляды. Але не, У мяне такое […]...
3. Шлях да тваех сьлядоў Шлях да тваех сьлядоў ведаць, што ты існуеш надзеі не перамагчы выразам “рэальна жывеш” Шлях да тваех сьлядоў цябе мяне […]...
4. Дзяўчынка на сьнезе танцуе Дзяўчынка на сьнезе танцуе. Пяшчотныя пальцы замерзлі, сама схаладзела. Но доўгае па калыша упругкае цела, спружыніць ступня. І рукі крылАмі […]...
5. Каляды У стылым небе засынае вецер, Стала ціха ў садзе і ля дома, І ўглядаюцца ў акенца дзеці, Зорку выглядаючы, вядома. […]...
6. Як звяры ў лесе Каляды адзначалі (Казка) Ідзе Ліса па лесе, а насустрач ёй Воўк. Павіталіся, і Ліса гаворыць: – Вось хутка Каляды, як адзначаць будзем? – […]...
7. Студзень завірушны Белым снегам, чыстым пухам Прымяце садок стары. Мароз з цеткай завiрухай За ноч абыйдуць двары. Вокны зробяцца сляпымi: Траў дзiвосных, […]...
8. Па старым парку гуляе восень Па старым парку гуляе восень, Уся ў чырвоным ды залатым, А сэрца плача, а сэрца просіць: “Вярніце летнія дзянькі!” Па […]...
9. У зімнім парку Сланяюся ў парку ценню журботнай. А ў парку – пустэча і вельмі маркотна. Іду па алеі, дзе мы гулялі. Тапчуся […]...
10. Песня на каляды Пастушкі гулялі, Каляду ігралі: Бог нам аб’явіўся, Хрыстус нарадзіўся – Каляда-Каляда, гэй. Не ў пышных харомах, Ані ў панскіх домах: […]...
11. Затужаць дрэвы апусцелыя Затужаць дрэвы апусцелыя, Самотна стане іх душы, І толькі яблыкі даспелыя — Нібы сто сонцаў у кашы. Лісцё дрыготкае пазвеньвае, […]...
12. На вуліцы шэра і слотна На вуліцы шэра і слотна. Людзей не відаць і машын, Блукаеш па парку самотна, Падоўгу блукаеш адзін. Нічога на свеце […]...
13. Самотны блюз лунае ў парку Самотны блюз лунае ў парку, Навокал вуліца віруе, Самотны блюз ніхто не чуе, Як быццам недзе у фальварку, А не […]...
14. Сінеча нябёсаў Сінеча нябёсаў, І вецер паўночны, Сады зацьвітаюць, І ранкам марозна. У сад пракаветны Ступаю нясьмела, Між дрэў там блукае Чароўная […]...
15. РЫЖЫ ЛІС У вячэрнім парку голым Падаў ліст асенні долу. І пакуль кружыўся, падаў – Ты быа сустрэчам рада. Рыжы ліст цераз […]...
16. РЫЖЫ ЛiС У вячэрнiм парку голым Падаў лiст асеннi долу. i пакуль кружыўся, падаў – Ты быа сустрэчам рада. Рыжы лiст цераз […]...
17. Пранёсся міма снежань шэрай птушкай Пранёсся міма снежань шэрай птушкай, Сняжынкі дзесьці страціў па дарозе. Ты бровы прыўзняла, як быццам дужкі. Я бачу – ты […]...
18. У старым парку Павольна сняжок пакрывае Цудоўны абшар Жылібера. І толькі мароз затрымае, Стрымае пакуты папера. Варона не ведае болю, Турбот, хвалявання душы. […]...
19. Ляціць цягнік, грукоча Ляціць цягнік, грукоча па стыках жорсткіх шпал… Пра нешта там ляскочуць калёсы абапал дзьвух рэек паралелных… І шум, і звон, […]...
20. Маёй каханай Доўгія цені, кароткія дні – Восені рытмы… Горад вячэрні запаліць агні – Нараджаюцца рыфмы… Вершасловы аб каханьні, аб табе, І […]...
21. Тае ў хмарны небе Тае ў хмарны небе покліч жураўліны, На алеях – клёнаў рыжая далонь, Нібы рук спляценне – тонкія галіны, У вераснёўскім […]...
22. He прасі прабачэння дарэмна He прасі прабачэння дарэмна: Ўсё дала, што магла ты мне даць. Ты мне болей ужо не патрэбна, Ды не хочацца […]...
23. Павіс бусліны клёкат над палямі Павіс бусліны клёкат над палямі, Кругі, кругі – бясконцыя кругі. Глядзяць у свет бяздумнымі вачамі Нібы паны, надзьмутыя стагі. На […]...
24. На асенніх могілках На могілках – ціха і сумна, Змярцвеласць у жоўтай траве… Прымроіцца раптам, што з трунаў Чыёсьці дыханне плыве… Яно выплывае […]...
25. Дзвіна Знаёмая сцяжынка рада ўбачыць, – Віляючы хвастом, мяне вядзе, – Дзе некалі заўзята я рыбачыў – Вудзільнам пасвіў воблакі ў […]...
26. У дуброве Лес гаротны маўкліва стаіць. Ад дажджу засмуглелася даль. Ліст збуцвелы ў нагах шаргаціць. І паветра – зусім не крышталь. Мокнуць […]...
27. Баязліўка – Што хвалюешся Ты, Люся? – Настаўнік пытае. – Ці мяне ты так баішся, Ці маіх пытанняў? Ціха, ціха, неахвотна […]...
28. Чуйнасьць Дзе чуйнасьць тая, што вяла, Пачуцьцем біла край грудзіны, Вянкі вясельныя пляла І песьням галасы дарыла? Яна сьвятло ў мрэччы […]...
29. Віншаванне да 2017 году Певень бойкі і чубаты, Каб у гэты Новы год. Прыляцеў і сеў ля хаты З поўным кошыкам на плот. І […]...
30. Былое Былое. Ад платоў, ад тых парканаў, Дзе кураня не прапаўзе, Мацней ланцугаў адкаваных, Нізку сьлядоў жыцьцё вядзе. І доля гэткая […]...
31. Прыгажуня-зіма ****************************** Гэтак казачна – прыгожа – Немагчыма перадаць! Мякка сцеле зімка ложак – Каб не жорстка было спаць… У маркотным […]...
32. Раннія вечары восені паўнаводнай Раннія вечары восені паўнаводнай Ходзяць каля платоў і местачковых хат. Ім ужо не сустрэць постаці аніводнай. “Спіць ужо ўсё даўно…” […]...
33. Зніякавелы, стаю Зніякавелы, стаю пад купаламі Храма Паэзіі. Пазіраюць на мяне з абразоў прасветленыя і мудрыя твары. Кленчу перад імі – перад […]...
34. Там, дзе Малагу мора цалуе пяшчотна А. Э. Там, дзе Малагу мора цалуе пяшчотна, Там, дзе сонца паўднёвае ззяе як Бог, Твае плечы у сне уздымаюцца […]...
35. Непаўторнасць Прыходзіць жа аднойчы Такая вышыня: Глядзяць прыроды вочы Штоночы і штодня. Глядзяць табе насустрач, Глядзяць табе наўслед. I ты ўжо […]...
36. За травінку, бы за ланцужок …За травінку, бы за ланцужок Зачапілася нагою злёгку – І – як у казцы, – засвістаў салоўка – Каб бяду […]...
37. Да нас даходзіць пакрысе Да нас даходзіць пакрысе, Што жыхары зямлі мы ўсе, Ахвяры і астрожнікі, – Чарнобыля заложнікі. Хлапчук на цацачным кані Гукае: […]...
38. Час зайздросціў нам. Не ляцеў ад нас Час зайздросціў нам. Не ляцеў ад нас Ціха сонейка ўсміхалася Не спяшалася за за хвілінамі… Толькі ведала, што ўсе міне…. […]...
39. Дзе гальлё бурштынавых хваінаў Дзе гальлё бурштынавых хваінаў Плыўка зыбае ў далонях небасхіл З рытму мернага зьбіваюцца гадзіны, Компас не знаходзіць палюсы. Нібы ўзяўшы […]...
40. Пасля завеі Пушыста, светла, ціха На выспах, на балотах. Завея, як ласіха, Качалася ў сумётах. Сярод лясін каравых Мароз трашчыць нядрэмны, I […]...