Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш ЗВОНКІ ВЕЧАР

Званочкі хаваюцца ў травах,
Званочкам і ў полі не цесна.
І шчыра звіняць, і ласкава
У хлебе жытнёвым і песні.

На дрэвах смяюцца лісточкі,
Ад звону рачулка самлела.
Развесіла лета званочкі
У небе жаўроначкам смелым.

Звіняць трактары і камбайны,
Звініць малако аб даёнкі.
Прыслухайся, як незвычайна,
І вечар крыштальны і звонкі.

І звонкае, звонкае сэрца –
Яму так і хочацца волі.
Трымай, бо ад шчасця сарвецца
І… адгукнецца болем.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш ЗВОНКІ ВЕЧАР - Вера Буланда