Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Ткуцца сувоі нябёсаў

Ткуцца сувоі
нябёсаў,
Жарам гараць
рабіны.
Рвецца душа
у восень,
быццам шукае
спачыну.

Клін жураўліны –
апошні –
птахамі сірацее…
І над бацькоўскаю
пожняй
месяц згалелы
калее.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Ткуцца сувоі нябёсаў - Васіль Рагаўцоў