Верш Не думала
Не думала, а восень прыпыніла,
І не гадала, ды зіма знарок знайшла.
Чаму ж ты, сэрца, мне дзьвярэй не зачыніла,
Не зберагло ўтульнасці, цяпла?
І ў споласе-адчай трывожна-горкі
Бязлітаснаю ценню паўстае
І думак плынь-жыцця майго пагоркі,
Нясе дакор збалелай галаве.
І крык душы, заўжды змагар няўмольны,
Як вір, бунтуе ў скронях усе хутчэй.
Не дасць уздыхнуць глыбока і павольна
І ў бок адвесці стомленых вачэй.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- НЕСУЦІШНАЕ Над згорбленым хмызняком, па-над мітуслівым полем ляціць радок за радком, прасякнуты шчырым болем. Пра боль я кажу таму, што сілы […]...
- Пастукаўся аднойчы да мяне Пастукаўся аднойчы да мяне Вандроўнік нейкі, страшны і калматы. Вісела поўня над бацькоўскай хатай, I цені прабягалі па сцяне. – […]...
- *** Спеюць у прыцемках зоры Спеюць у прыцемках зоры. Месяц дрыготка блішчыць. Смехам срабрыстым азорыш крылы збалелай душы. Глянеш паглядам чароўным – сэрца пазбавіш тугі… […]...
- Асалоду несе, асалоду Асалоду нясе, асалоду Гэты вечар спаткання з табой. Тонкі водар ліповага меду, Бы мелодыі той незямной. Цэлы б свет у […]...
- Мне не трэба Мне не трэба тваёй ласкі, Ды згінацца я не стану… Мне, як поскудзь, вашы маскі У смярдзючым скотным стане… Так […]...
- Яно Зранку, днём, сярод начы, Нязвана і свавольна, Яно нясе ў далячынь, Вандроўнікам і госцем. Пад крылом здані незямной, За далягляд […]...
- Струмень на сонцы па інэрцыі Струмень на сонцы па інэрцыі Цурком булькоча і бяжыць… Надзея любіць жыць у сэрцы, У галаве не любіць жыць. А […]...
- Расправа Хістаецца бяроза ў двары, Выкручвае галіны-рукі вецер, Гне тонкі стан да самае травы. За што такая кара ёй на свеце? […]...
- Падыходжу да Хрыстова Падыходжу да Хрыстова. Тут завейнаю зімой Я шчасліва і вяснова Крык падаў свой над зямлёй. Першы крык на гэтым свеце […]...
- Шынель на піках Шынель на піках Памяці начальніка паўстання 1794 г. Тадэвуша Касцюшкі 10 кастрычніка 1794 г., пасля паражэння паўстанцаў у бітве пад […]...
- У паэта спыталі У паэта спыталі: “Няўжо кожны раз ты з натхненнем на”ты”? Штось не верыцца ў гэта. І не верце, не трэба, […]...
- Гомельшчыне Што натхненне дае і раздолле думкам, вершам, збалелай душы? Дзе паветра і сонца даволі ў разамлелай паўднёвай цішы? Гэта край […]...
- Ты кажаш Ты кажаш, што яе няма: Памерла дзесьці на падлозе, Недачакаўшыся… Сям’я- Не мы з табою. Сумна. Годзе Мне валачыцца за […]...
- Не кахаю Ужо не кахаю, бо часу няўмольны бег дзесьці знікае. Я не кахаю. Навошта крылы ламаць і падаць, калі ўжо і […]...
- Акраверш Над зямлёю неба просінь. Астываюць, меркнуць росы. Ты паглядам мілым просіш: “Ах, хутчэй, хутчэй бы восень!..” Шчодры водар думных сосен… […]...
- Кахаў, кахаю і буду кахаць Кахаў, кахаю і буду кахаць, А ёй падалося, хачу абражаць, Каханых ніколі не абражаюць, Каханых толькі кахаюць. Кахаюць без мэт […]...
- Перамога Н – ніхто не забыты І – і нішто не забыта, Х – хавае імёны шыльда граніта, Т – тваіх […]...
- Папярэджанне Гай на могілках сціхае, Як хаваюць там людзей. І душа не успрымае Ў гэны час жыцця падзей Шлях нябожчыка турбуе. […]...
- Раўчук жыцця Раўчук жыцця збягае у лагчыну… Дзе ён паверне на апошні круг? Хвіліны цягніковымі вачыма Мільгаюць, заціскаючы ланцуг. Нячуты, невядомы, да […]...
- Пераклад санета 100 У. Шэкспіра Ты, Муза, дзе? Чаму цябе няма З тым, хто тваёй магутнасці выток? Няўжо натхненне страчваеш дарма На спеў пусты – […]...
- БАЛАДА УСЕВАЛАДА ІГНАТОЎСКАГА (19.04.1881-4.02.1931) Халодны пісталет, як чорны лёд, І час такі ж, як чорны пісталет. Ты ведаеш: харошы ў нас народ, Ён– […]...
- Маме Спяшаешся гастрыць нажы, Чакаеш доктара ў халаце. На ампутацыю душы Заўжды ідзеш, як крыўдзіш маці. Ды застанецца ў сэрцы боль, […]...
- Інжынеры чалавечых душ Інжынеры чалавечай душы прыходзяць на працу – бяруцца за справу. Ускрываюць грудную клетку. Капаюцца ў галаве. Шукаюць у пятках. Не […]...
- БАЛАДА ВАЦЛАВА ЛАСТОЎСКАГА (8.11.1883–23.01.1938) Дзень адыдзе ў небыццё Па чырвоных кветках смерці. Верыць жа табе ў жыццё І казаць народу: “Верце!” І на […]...
- Супермарыё Як даўно былі часіны, калі мог сам абіраць, а тады…, чакаў калі ж мне дасці нехта моцы браць. Не было, […]...
- Горад юнацтва Сёння я праязджала Праз мой горад юнацтва. і хвіліна настала Успамінам аддацца. Нібы ў сне, нібы ў казцы Летуценная, празрыстай […]...
- Калыша ветрык Калыша ветрык кволыя галіны заснуўшай вішні пад маім вакном… Жыцця – твайго й майго – плывуць хвіліны ў свет, прыцярушаны […]...
- Песня юных падарожнікаў З вакон глядзім наўкола, глядзім у сто вачэй. Хутчэй бяжыце, колы, хутчэй, хутчэй! Вабяць нас, вабяць нас сонца і прастор. […]...
- Краязнавец Міколу Паўловічу Забыўчывасць нясе нямала бед, – Зноў горкімі пілюлямі частуе. Ды краязнавец дбайна, як паэт, Ад беднасці духоўнай нас […]...
- БАЛАДА БАЛЯСЛАВА КАЛЫШКІ (7.08.1837-9.06.1863) Як знак невінаватасці – парваная вяроўка, Але спакойна кат ізноў нацягвае пятлю. І сонца над прыціхлай Вільняй божаю кароўкай […]...
- МІЛЫЯ МЯСЦІНЫ Белыя крыніцы З халоднаю вадзіцай… Чырвоныя пагоркі, Заходы надвячоркам… Белыя лясочкі, Птушак галасочкі… Мілыя мясціны – Нам беларусінам....
- Бусел адлятае ў вырай Мінула цёплая пара, Трываць мароз няма ўжо сілы, І выправіцца ўжо пара – Ён пакідае край свой мілы. Чакае зноў […]...
- Цэнзура Ну што, не падабаліся тры ноты? А можа не пасуюць два-тры словы? Вось і пішы, калі калючым дротам Апутаны і […]...
- Дагараюць свечы Дагараюць свечы, адыходзіць час. Запануе Вечнасць і не стане нас. Застануцца толькі гоні ды вятры, могілкі-пагоркі верныя сябры. Успамінау клунак […]...
- Хутка скончыцца век Вось закончыцца год – і закончыцца век, А што там нас чакае у новым стагоддзі? Можа стане з прыродай дружыць […]...
- Зімовы лес Зімовы лес – Крыштальны сад У звоне промняў заінелых. Сняжынак свеціцца пагляд На галінках белых-белых. Ліецца ціхае святло Ў ранішнім […]...
- Пясняр жыцця Янку Купалу прысвячаецца Пясняр жыцця, пясняр свабоды. Змагар, пакутнік, чалавек. Сябе ўсяго аддаў народу. Блакіт нябёс і хвалі рэк завуць […]...
- Сумная алгебра Плюс новы дзень, ды мінус чалавек. А ” два на два ” – у выніку пятнадцаць. Май дзеліць усё на […]...
- Мне горка ведаць сціплы наш народ Мне горка ведаць сціплы наш народ. Ты, Беларус, заўжды глядзіш у неба, Як толькі ўзнікне цяжар перашкод, І шэпчаш ціха: […]...
- А хто ты? А хто ты? Ніхто! А дзе ты? Нідзе! Ты чалавек? Не ведаю! А як цябе зваць? А хто як заве! […]...