Верш Валошкі ў жыце
Ну, не кажыце –
Валошкі ў жыце –
Нібыта вочкі
На твары сонца.
І вочкі тыя,
Іх шмат, бясконца,
Глядзяць, нібыта,
Крыху наўна,
Як вецер сонны
Трапеча лісцем
Смурной каліны
На ўскарайку жыта.
Ещё вершы:
- Валошкі Зацвілі валошкі!.. Кропелек блакіту Хтосьці сыпнуў трошкі Па буйному жыту. Гляну на квет, гляну Прыхіну далонню… Па далёкіх ранках Светлы […]...
- Васількі, валошкі Васількі, Валошкі – кветачкі старонкі… Сінява пялесткаў убрала ў сябе Фарбы неба, возера і вачэй людзей… У жытневым полі – […]...
- Над ракою ў спакою Над ракою ў спакою Зацвітала каліна; У сяле за ракою Вырастала дзяўчына. Да зялёнай каліны Прылятала зазюля; Да дзяўчыны-маліны Удаваўся […]...
- Пра сябе Я ніколі не буду лепшая. Я заўсёды буду такая як ёсць, Крыху стомленай, крыху замешканай, крыху дурніцай, Але буду такая […]...
- Дзе ты Як адзінокі вецер, што гуляе ў небе, Нібыта кліча ён цябе с сабою. І толькі потым ўжо спытаеш: “Дзе ты?”, […]...
- Ляціць цягнік, грукоча Ляціць цягнік, грукоча па стыках жорсткіх шпал… Пра нешта там ляскочуць калёсы абапал дзьвух рэек паралелных… І шум, і звон, […]...
- Якія слаўныя дзянькі! Якія слаўныя дзянькі! Спяваюць птушкі, сонца свеціць. Вясна шыбуе нацянькі Ад першатраўя да суквеццяў. Махне рукамі раз ці два, Нібы […]...
- БАЛАДА ЯЗЭПА ШНІПА (1800-1875) Ты тут нарадзіўся і ты ўжо тутэйшы, Як гэтае неба, як гэта зямля, Дзе кужаль бялее, чарнее ралля. І […]...
- Вечар асенні, вечар маўклівы Вечар асенні, вечар маўклівы Песціць, цалуе, песціць каліны. Песня зблудзіла, песня у гаі, Зоры ж у высі, зоры мігаюць. Срэбрам […]...
- Ледзь чутны спеў у цішыні Ледзь чутны спеў у цішыні Скляпенняў велічных сабора. Журба, надзея і пакора Лунае ўзнёсла ў вышыні Самотна, быццам плач пра […]...
- Лісцем, распусна нафарбаваным Лісцем, распусна нафарбаваным, Менск закіданы. Колеры сціплых апошніх кветак Стрэнуцца зрэдку. Вецер з імпэтам бамжоў заганяе Грэцца ў трамваі. Я […]...
- Каляднае Дажджы зімовыя, дажджы калядныя, І лісце чорнае аж да вясны. Ноч сарамлівая, ноч незгасаная, Бярозка мокрая галлём дрыжыць… А там […]...
- Вочы і вочкі Бываюць дзівосныя вочы, Шырокія, смелыя, светлыя. Яны нават цёмнаю ноччу Сваёй чысцінёю прыкметныя. Бываюць з цяплом і з пяшчотай, А […]...
- Асіна ля шашы Такую дзёрзкую, у чырвані рысую Не на паперы, а ў сваёй душы. Хачу запомніць я цябе такую. А не з […]...
- Керч Керч Пясок гарачы, цёплы вецер. Керч. Я тут адзін як і ў жыцьці. Тут можна ўсё. Хоць проста легчы І […]...
- Шыпшыны куст палае ў свеце Шыпшыны куст палае ў свеце, Трапеча – нiбы матылёк… Не пагасiў нi дождж, нi вецер Надзеi колай вугалёк. Шыпшыны куст […]...
- Светцы Нічога, дачушка, нічога, трымайся! Мы пойдзем з табою да летняй ракі. Ты бегай па лузе, спявай і здзіўляйся, Глядзі, як […]...
- Поле ціха шаптала калоссем Ц. Гартнаму Поле ціха шаптала калоссем, Як находзіла ворагаў раць. Гэта ты у чырвоную восень Сонны край свой пачаў вартаваць. […]...
- СОНЦА Бачу: Чуе маё Сонца – Адчувае нават спiнай – Як сягае позiрк донца, Аж трапеча над пахвiнай!.. Ах! Няма у […]...
- Недарэчная гісторыя – У небе палотнішчы – шэрыя, белыя, Мілы мой, мілы, што нарабіла я… – Неба палошчыцца шэрым і белым, Што […]...
- А што сэрца? Каму яно патрэбна А што сэрца? Каму яно патрэбна, Калі ўсе глядзяць толькі на цела? Калі вочы палаюць дзіўным срэблам, Але ім ўсё […]...
- Замільгацела за небакраем Замільгацела за небакраем… Шалёна заркі наўскос ляцелі… То Леаніды матыў зайгралі, свой старадаўні матыў сустрэлі… Такі быў дзіўны, крыху наіўны […]...
- Восень на дварэ Лютуе восень на дварэ, нібыта згадваючы волю, Смуткуе быццам па вясне, Далёкай ў памяці і кволай… Памежжа хмараў і зямлі […]...
- Вецер галін не хістае Вецер галін не хістае, Звонкім лісцём не шуршыць. Восень стаіць залатая I на зямлі і ў душы. Лёт павуцінкі іскрыстай, […]...
- Аб чым маўчыць розум П. Натальлі С. Аб чым маўчыць розум. Зачым маё сэрца птахам трапеча Калі сустракаешся ты, Мабыць яму тое ведама нешта […]...
- Бязлітасны вецер Было спадзяванне на гэту сустрэчу, Што будзе каханне між нас як раней, Але знішчыў мару бязлітасны вецер Мы неразуменне адчулі […]...
- Мой жнівень Яшчэ сплываюць промні на далоні Агніста-апякаючым дыханнем. Яшчэ не паскупіўся жнівень сёння Насеннем росным улагодзіць ранне. Яшчэ напоіць ноч гарачай […]...
- …Калі ты кажаш: “Халады Калі ты кажаш,- “халады У жніўні жоўтым запануюць, Лістотай першаю гады Ў вачах самотна завякуюць…” Я дакрануся ледзь, крыху, Сам, […]...
- Пад нагамі снег рыпіць У грудзях трапеча сэрца, Пад нагамі снег рыпіць. Ў перамогу праўды верыць – Нібыта вар’ятам быць. Разрываецца свядомасць Ад жадання […]...
- Асенні дождж Неба хмарныя сутонні выліваюць смутку тоны, і ў імжы халоднай тоне дзень захмураны і сонны. Кроплі ціха шапацелі, на зямлю […]...
- Спомін лета мроіцца далёкі Спомін лета мроіцца далёкі – Чэрвень аксамітам запылаў Я суніцы еў з тваёй далонькі, Вуснамі тваімі запіваў І п’янеў, нібыта […]...
- Надзя-Надзейка Плача сірочая ў лесе жалейка… – Сціхла ты, Змоўкла, наша Надзейка. Хто-ж гэта думаў, як давялося: Вочы закрыла хмурая восень, […]...
- Калыханка для Сына Спі Сынок заплюшчы вочкі За акном пануе Ночка Спі наш Родны люлі-люлі Побач Тата і Матуля Спі Пяшчотаю сагрэты Пад […]...
- Купальская ночка Кола палаючы коціцца – сонца, Быццам ад смеху заходзіцца, сонца, – Хутка надыдзе Купальская ночка, Як і дагэтуль, потым бясконца… […]...
- БАЛАДА БАРБАРЫ РАДЗІВІЛ (6.12.1520-8.05.1551) …А Кракаў не плакаў, а плакала Вільня. Карона, як зорка з нябёс, з галавы Кацілася ў змрок адзіноты магільнай […]...
- Ля Вечнага агню 1. Б’ецца, як сэрца, трапеча агонь. Вецер цалуе, хвалюе яго. Гэты вятрыска – дыханне палёў, Што далятае з далёкіх гадоў. […]...
- Апошні свечкі жоўты дым Нібыта асвятлёны святым ценем, Ідзеш наўпрост збуцвелага лісця… Шарэнгай ўздоўж імачча зверы, Недапражытага жыцця.. Нібыта праклянуты Праметэем, Задзьмуў іскру ягону […]...
- БАЛАДА НАТАЛЛІ АРСЕНЬЕВАЙ (20.09.1903-25.07.1997) Далёка, нібыта ад сонца, ад маці-краіны З Малітвай у сэрцы за родны самотны народ, Глядзела ў чужыя нябёсы яна, […]...
- Непаўторнасць Прыходзіць жа аднойчы Такая вышыня: Глядзяць прыроды вочы Штоночы і штодня. Глядзяць табе насустрач, Глядзяць табе наўслед. I ты ўжо […]...
- Быць ці не? Крыху тугі і пакуты крыху – зноўку душа напаўняецца крыкам… У кругаверці задухі стогне слова жывое, надзея тоне. Рыбай на […]...