Верш Наш май
Яна з кійком, а ён пакуль што без.
Дзядок схіліўся к бабцы, шэпча штосьці…
А па дварах амаль без лісця бэз,
Як некалі у нашай маладосці.
Струна ўспаміну сэрца страсяне, –
Яно шукае у душы прытулку…
Як хочацца, няхай, нават у сне
Вось так з табой пакрочыць па завулку.
Аўтар: Максім Фядорчанка
Год выдання/напісання: 2013
Меткі:
Назва: Нехта я
Верш:
У свеце казачных знаходак,
Ў святле фальшывых маякоў
Я нечы дзіўны аднагодак,
Шкілет у шафе пад замком.
Паміж пазычаных ілюзій,
Сярод бязвольных перамог,
Я аўтар нечыіх алюзій,
Я нібыта паўночны бог.
У шэрагу сваіх імкненій,
У сне, які схаваў падман,
Я нечыіх сумневаў геній,
Падзенняў нечых капітан…
Ў мільганні тых адлюстраванняў
Сябе так цяжка адшукаць:
Памылак, хібнасці, ваганняў,
І досведу шальная стаць –
Перашкаджае ўсё убачыць,
Перашкаджае зразумець:
Казніць сябе ці ўсё прабачыць,
Дзе золата, дзе проста медзь…
І прыйдзе ён да нас здалёку,
Калі праб’е умоўны час, –
(Цыліндр, кій і паліто) –
І ткне халодным пальцам вока,
І дойдзе вось тады да нас,
Што гэты “хтосьці я” – ніхто!
(1 votes, average: 5,00 out of 5)