Верш Ноччу я чую – крокам таропкім

Ноччу я чую – крокам таропкім
Блукаюць у темпы далекія продкі..
Сьцежак шукаюць, голасна клічуть…
Што ім патрэбна у маей рэчаіснасьці? –
Мсцібава, Скрыбава, Сцікс альбо Неман? –
Колькі стагодзяу і колькі пляменау:
Дзітва, жамойты, яцьвягі, ліцьвіны…
Продкам маім ці ня быу Гідэмінас? –
Гвалціу Міндоуг і крыжак асяродзе…
Карэнні мае у чыім радаводзе?

Ноччу балюча сьціскае мне горла, –
Што непакоіць краіну памерлых?
ім, караімам, габрэям, яцьвягам, –
Што ім патрэбна? – Рэштка увагі?
Памяці рэштка пра тыя плямены?
Ці ладзяць за мною човен Харона?

Ещё вершы:

Ноччу Ноччу чагосьці не спіцца, мабільны ў руках тэлефон: да каго б цяпер дазваніцца? – Расказаць, чаго знік гэты сон. Хто […]...

Я прыехаў дахаты ноччу Я прыехаў дахаты ноччу. Вёска спіць, прыкарнуўшы ад стомы, і не свецяць мне вокны-вочы тым святлом запрашальна-знаёмым. Застывае ў начным […]...

Бывае ноччу жызнь замрэ Бывае ноччу жызнь замрэ калодзеж апусцее, замолкнуць птушкі над ракой, у сэрцы цемна стане На раніцу прачнецца ўсе і птушкі […]...

Ноччу ды ўзімку Ноччу ды ўзімку – белае неба- сьвечку табе запалю ды запытаю: лічыш, ня трэба даць хараство на зямлю? Белаю зімкай,- […]...

Лесавiк У лесе цёмным – лесавік у вусны дзьмуй – крык вырываўся з горла бурай і круціў лясы на гурах. Ен […]...

Днем і ноччу хварэе душа Днем і ноччу хварэе душа: І вачыма блакітнымі маці, Спелым яблыкам з тога каша, Што на лаўцы стаіць у роднай […]...

Той чарнобыльскай ноччу Той чарнобыльскай ноччу, Як у жудасным сне, Напамінам прарочым Скаланула мяне – Бліскавіцай урану можна свет спапяліць. І пякельнаю ранай […]...

Часам так здараецца, што ноччу Часам так здараецца, што ноччу Ты, хаця за дзень і прытаміўся, Як бы толькі ў ложку не круціўся – Да […]...

Ноччу халоднай ліхтар ацалелы Ноччу халоднай ліхтар ацалелы Полымем сінім гарыць ля акна. Нібы па снезе з пралескай нясмелай Ходзіць здзіўлёна і ўцешна вясна. […]...

Світае. Ноччу выпаў снег Світае. Ноччу выпаў снег, а я да гэткай з”явы не гатовы, бо доўжыў па Паэзіі турнэ, шукаючы красы асенней словы. […]...

Краіна маўклівых сыноў Памяці сойму 1793 і з нагоды прызначэньня новага мітрапаліта ..Краіна маўклівых сыноў.. Усё па коле вяртаецца зноў, Нас з усходу […]...

Затухаюць касьцельныя сьвечкі Затухаюць касьцельныя сьвечкі. Час ісьці – я хачу быць з Табою. Там, за крок, непагасныя спрэчкі – Я ж к […]...

Летняй ноччу Заплюшчу вочы – бачу градкі; Пішчыць назойлівы камар: Шукае месца для пасадкі – Вось-вось апусціцца на твар. Нічога не прашу […]...

Што ж так да зорак * * * Што ж так да зорак прыцягвае нас? Можа, і праўда: мы – дзеці нябёсаў? Прагна і пругка […]...

Прыпыніце час Прыпыніце час: Мне патрэбна выйсці. Колькі ёсць яшчэ нас З прыналежнасцю “чыйсці” Прыпыніце час, Бо няма ўжо моцы: Ён бяжыць […]...

Змены Штосьці павінна змяніцца, Але не ведаю як. З гэтым нельга мірыцца, Нельга мірыцца ніяк. Штосьці патрэбна рушыць І будаваць наноў: […]...

Зацікавіць жыць па-людску Каб не цяглі воз праблемы, трэба ведаць – хто мы, дзе мы! Дзе магчыма – зупыніцца, каб цякла яшчэ крыніца. […]...

Найбольш балюча ненавідзець тых, каго кахаў Найбольш балюча ненавідзець тых, каго кахаў, Каму належаў цалкам без астатку, Каму сваё жыццё плаціў у падатку, Каму з пакорай […]...

БАЛАДА МІКОЛЫ ГУСОЎСКАГА (1470(?)-1533(?)) Не спіш. На паперу кладзецца лаціна Густая, прыгожая, як павуціна, Што жнівеньскі вецер нясе над табою І па-над Дняпроваю […]...

Горад Гэты горад чужы, І чужыя тут людзі. Ён ня мае душы. Жах сьціскае мне грудзі Ад той думкі, што тут […]...

Вось нам талдычаць спрадвек Вось нам талдычаць спрадвек Што наша краіна бяз сэнсу Што нам не падняцца ўвысь і никуды ад гора ня дзецца […]...

Прыгоды мясніковічаў у Амерыцы Прыгоды Мясніковіча ў Амерыцы… Стыдоба, сорам…мозгу гвалт…- Хто выпусьціў такое чмо? Ды да Абамы… І колькі год параза за паразай…Як […]...

Не шкадуйце сябе ад нягод *** Ледзь трымаецца зброя надзей на спавітых пачуцьцямі снах. Колькі з сэрцам разьбітым людзей і з пустымі вачыма? О, жах! […]...

Табе, беларус, паразважаць Беларусь… Беларус… Беларуская мова… Больш няма нічога светлага, прыгожага, мілагучнага… Ці не так, беларус? Ці не лічаш ты гэтак? Толькі […]...

НЕ ВЕДАЮ Каб прыйсці да яго, Колькі трэба прайсці? Каб дазнацца прызнання, Што ў сабе адшукаць? Колькі ў сэрцы пяшчоты І ласкі […]...

О, колькі раз прасіла прабачэння О, колькі раз прасіла прабачэння, Чакала, быццам хворы, паляпшэння І мерыла я крокамі пакой. У тварах у чужых шукала рысы, […]...

I без прабачэння, i без развiтання У змрочаны твар моцна харкае дождж, і вецер ірве парасон на анучы, лупцуючы бруямі ўпоперак, здоўж, і жорстка, і рэзка, […]...

Вы ўсе ў палоне Вы ўсе ў палоне, Вы ўсе – наскрозь! Паціху знікае ваша развага, Вы людзі – ” да что ты, брось”, […]...

Балюча!.. Божа, як балюча! Балюча!.. Божа, як балюча!.. Душа – напятаю струной. Дзе б адшукаць бальзам гаючы Душы параненай маной?! Калючы. Позірк твой калючы.. […]...

Дарога пазвала Дарога пазвала мяне ў родны кут, Цябе адаьрала: ты дзесьці там, я – тут. Чаго яшчэ чакаць ад гэтага жыцьця? […]...

Каханне ёсць! Жыццё, без веры ў каханне Шчаслівым не захоча быць, Бо сэрцу доўгае чаканне Не зможа шчасце засланіць. Апошнія сабраўшы сілы, […]...

Немаўля На сьнезе знайшлі немаўля – У неба глядзіць і ня плача. Далонька сьціскае імя – Адзіную спадчыну. Марозу яго не […]...

Благі гэты сьвет ці харошы Благі гэты сьвет ці харошы? – Балагосьці, харошасьці – дым; Усё растане сьнягамі з барознаў, Бы за морам паўднёвым сьляды. […]...

Хітры кот Ты хітры кот. Я злоўленая мышка. У кіпцюрах тваіх малышка. Пагуляеш, потым раптам кінеш, Толькі сэрца назаўсёды вымеш. Табе патрэбна […]...

Да народа Ўкраіны Навошта вы робіце гэта? Людзі?! Хопіць гэтай барацьбы за мір! Колькі яшчэ загінуўшых будзе? Што рабіць са сценамі поўнымі дзір? […]...

Аксіёмы лесвіц Як толькі мы нарадзіліся і першы зрабілі крок, нам збудавалі лесвіцу, – “Смялей жа, сынок!”. I мы палезлі наверх, на […]...

Апошняе спатканьне з Веранікай Далёка ад роднага краю, Чый вобраз па кроплі зьбіраў, У трызьненьні белага маю Самотны паэт паміраў. Ён ведаў, што болей […]...

Чалавеку патрэбна не слова Чалавеку патрэбна не слава, А людская увага і ласка, І сардэчнае шчырае слова, І вясёлая добрая казка. Чалавеку патрэбна усмешка […]...

Холад Палае золкае паветра – Гараць асеннія кусты, Чырвона-цёмныя лісты, Сарваныя пякучым ветрам, Ляцяць: на чорныя карэнні, Праз ярка-жоўтую зару, У […]...

Зялёны парасон Зачыняеш зялёны парасон І ўзнімаеш галаву да сонца… Ты ўжо ведаеш, што слёзы неба Высыхаюць на шчаслівым твары. Закрываеш блакітныя […]...