Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Дыялог сябровак

ДЫЯЛОГ СЯБРОВАК

Так расказвае сяброука,
Пра каханкаву нялоукасць.
– Тут пастукалі у дзверы,
– Што з ім стала, не паверыш.
– кажа – гэта твой Пятрусь?
– без трусоу у шафу – шусь,
– Стау шалены нібы вецер,
– Мухай хату усю аблецеу.
– Ды з балкона глянуу уніз,
– То аж восьмы, во сюрпрыз!
– Слізгануу вужом пад ложак,
– Ды калоціцца, ах божа!
– Зубы ляскаюць бы у сцюжу.
– Кінь – кажу – ключы у мужа!
– Падхапіуся ды за шторы,
– Запытау – ці есць камора?
– С перапуду у гэты раз,
– Меціу змыцца ва унітаз.
– Сцішна мне з яго пагляду,
– Мкнуу схавацца у шуфляду.
– Ледзь інфаркт не перанес,
– А мазгі вось, мабыць, строс
Сяброука кажа – а што ты?
– Я усьміхалася між тым,
– Бо упэунена была,
– Смс Пятрусь прыслау.
З за дзвярэй жаночы голас
– Соль ты брала у мяне колісь!
Ды суседка то Аудоля,
Бракавала у яе солі.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Дыялог сябровак - Уладзімір Гайдук