Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Я чытаю ЮНЭСКА вердыкт у здзіўленні

Я чытаю ЮНЭСКА вердыкт у здзіўленні.
Ад бязлітасных слоў загараецца кроў:
Беларуская мова – на грані знішчэння!!!
Нат уключана ў Атлас знікаючых моў!!!

Ужывае яе толькі кожны чацвёрты.
Гэта лічба – пракляцце Радзімы маёй!
Ды няўжо наша мова пры нас стане мёртвай,
Як зусім адцураемся мовы сваёй?!

На ёй вучацца ў школах пакуль яшчэ дзеці?
А ці ведаем, колькі? Адзін з пецярых!
Наша мова – нягоршая мова на свеце.
Дык навошта знішчаць – размаўляць на чужых?

Як жа лёгка згубіць! А спярша – перакроіць!
Руйнаваць цікавей, чым ствараць-будаваць?!
Але сэрца крычыць! Бы агонь – яго споведзь!
Нібы стогн… Бы выццё… І яго не суняць…

О, матуліна мова! Чаму ты ў знявазе?
Хто такое прыдумаў – цябе абражаць?
Колькі музыкі ў словах пявучых, у сказах,
Колькі смаку ў размовах, што зрэдку гучаць!

Проста ўзяць і забіць? Ды няўжо мы – вар’яты?
Заклубілася думак імга ў галаве:
А ці здарыцца цуд – і, зрываючы краты,
Наша родная мова ізноў ажыве?

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Я чытаю ЮНЭСКА вердыкт у здзіўленні - Таццяна Дзям'янава