Верш Сярэднявечча
Сярэднявечча… Поўнач Англіі… Дарога…
Ускрай абочыны ледзь цягнецца жабрак…
Выходзіць з лесу Робін Гуд… І мех у ногі
Шпурнуўшы беднаму вандроўцу, кажа так:
-Я – Робін Гуд – той, хто багацце адымае
Ў людзей багатых і бяднейшым аддае –
Тым, хто дабра амаль ніякага не мае…
Вазьмі мяшэчак – у ім золата – твае.
Жабрак – у шоку: “Ну няўжо пашанцавала?!
Цяпер я казачна багаты! Дзякуй, Бог!”
Ды Робін Гуд махнуў мячом – і цела ўпала…
І ў жабрака забраў ён золата мяшок.
-Я – Робін Гуд – той, хто багацце адымае
Ў людзей багатых і бяднейшым аддае –
Тым, хто дабра амаль ніякага не мае…
Ты стаў багатым? Ўжо багацце – не твае…
(1 votes, average: 5,00 out of 5)
Ещё вершы:
- Паэма да святога іаана Кармянскага. 3. У храме У Храм увайду і зацеплю свечачку, Прад святымі мошчамі стану. Дзякуй, ойча наш Іаане, За Тваё вялікае сэрца. За малітву […]...
- Дапамажы “Дапамажы, – прасіў жабрак, – Дапамажы, народ!” Народ маўчаў: Без жабрака ён церпіць ад клапот. З нябёс глядзяць на нас […]...
- БАЛАДА ЯДВІГІНА Ш (4.01.1869-24.02.1922) …Тваё беларускае золата ветрам Рассыпана ў нашых палях і лугах. Яно перад намі з’яўляецца летам У пыле дарог і […]...
- БАЛАДА ПАЎЛА ШЭЙНА (1826-14.08.1900) Не ўзыдзе сонца-не пачнецца дзень. Не сказанае слова памірае. І ты па вёсках, як жабрак, ідзеш І, нібы золата, […]...
- Я не прыйду – каб табе было светла Я не прыйду – каб табе было светла. He пазваню – каб спакойна было. Я расхіну над усім белым светам […]...
- Загад Ураджай шумлівы на палёх, лугі, і рэкі, і азёры, і магутнейшы бор ад бору – ўсё гэта даў нам добры […]...
- Мабыць табе таксама часам здаецца Мабыць табе таксама часам здаецца што бог падобны да завуча школы які ніколі не ставіць пяцёрак аднойчы выклікае тваіх бацькоў […]...
- Прыцягненьне Я – серабро. Ты – золата. Павек не паяднаць нам нашыя стыхіі. Як срэбра Беларусі – сьлёзы рэк з крывёй […]...
- Вясковая серэнада Тоне вёска ў пахах ландышаў і бэзу, Поўня срэбра разлівае з вышыні, Ды ніякага ў жыцці мне інтарэсу: Без цябе […]...
- Надзея для чакання лепшая сяброўка Надзея для чакання лепшая сяброўка, У іх бясконцая вандроўка. Надзея душы акрыляе, Чаканне сілы адымае. Бяда, калі яны пачнуць сварыцца, […]...
- Золата За кавалак золата ці срэбра гінуць душы ў колаверці смагі. Ўсё гуляюць па глыбокім недрам, ап’янеўшы, быццам бы ад брагі. […]...
- Крылатым – неба і зеніт Крылатым – неба і зеніт, І ў спіну – вецер спадарожны. Бяскрылым – непазбежнасць крыўд У момант той, калі зняможны. […]...
- Каханьне сэрцу не пакута Каханьне сэрцу не пакута, Яно цяпло душы твае; Калі душа, што льдом закута, У тых заковах адтае, Калі зь яе […]...
- Падарункі восені Веснікі ў цуд адкрыла Восень, якая зноў Яблыкаў пах падарыла І водар духмяных грыбоў, Барву-дрыготкай асіне, Дажджу-быццам пацеркі слёз, Цяжкія […]...
- Хоць лёс не балуе нікога Хоць лёс не балуе нікога, Але адзін з людзей паўстаў : Пачаў шукаць і ўмольваць Бога, Каб у жыцці палёгку […]...
- Ізноў мне не спіцца Ізноў мне не спіцца… Што гэта такое? Душа-шаляніца Дзяўбе неспакоем. Сляпая ж, здаецца, Ды глуханямая, А беднае сэрца Назолай праймае. […]...
- Што б яшчэ мне цяпер пажадаць Што б яшчэ мне цяпер пажадаць Што б яшчэ папрасіць мне у Бога Жабракам, ўсё што маю, раздаць Хоць і […]...
- Спазнанне душ Як няпроста бывае спасцігнуць Сутнасць побач блукаючых душ. Мы святла там шукаем крыніцу, А знаходзім жа чэрствасць і суш. І […]...
- Прытча “Люстэрка і шкло У бацькі неяк сын спытаў: – Чаму – у беднага бываю – Ен сам багацця не прыдбаў, Але хоць як […]...
- Забыла я тваё імя Забыла я тваё імя, Не ведаю, калі згубіла, Імя якое засланіла Тваё імя, тваё імя… А помню, як у цішыні […]...
- Жаданні Я жадаў ад жыцця, залатых сугалоссяў, Я жадаў ад людзей і жадаю цяпер Што бы была дабра, як у полі […]...
- Дзень незалежнасці Родны край мой прыгожы, багаты! Бацькаўшчына мая золата! Ёсць сягоння ў цябе гэта свята – Незалежнасць – яшчэ малада. Падару […]...
- Сябар Мой сябар! Табе ўдзячнай буду да захада Дзён маіх. Я веру! Ты той, хто не пакіне мяне адну Сярод людзей […]...
- Я – часцінка маёй Беларусі Я – маленькая кропля з крыніцаў святых, Што ваду жыватворчую маюць, І зярнятка з мільёнаў зярняткаў жывых, Што багацце Радзімы […]...
- Дзякуй за гэты вечар Дзякуй за вечар той, Вечар дзіўнай сустэчы, Дзе знайшоў цябе погляд мой. Там, пад зоркамі летуценна, Па ўскрайку горада і […]...
- Багацце вершаў Багацце мноства носяць вершы, Не патрабуючы ўзамен Выявы той, хто самы першы З паэтаў пойдзе на абмен. Абмен не златам, […]...
- Алесі Дзеці – гэта шчасця для тых, Хто жадае іх нараджэння, Мая дачушка, успамін маіх- Мільён, ад твайго з`яўлення. Твой першы […]...
- Воблакі Па блакітнаму небу Ціха плывуць воблакі. Яны ўсе бачаць і усе ведаюць Пра нас, людзей. Пра наша шчасце і наша […]...
- Не узвышай магчымасьці Не узвышай магчымасьці. Не прыніжай здольнасьці. Даверысься хцівасьці – Пазбавісься вольнасьці. Няма ніякага чыну У словах пустых шматлікіх. І найсьціплейшы […]...
- Мір і вайна І колькі чалавек не сумаваў, Назаўтра ўсё адно будзе не кепска. Хоць душу д’яблу ён прадаў, Да цеплыні, дабра цягнецца […]...
- Вея Вея шукае Забытыя сцежкі, Кожную з іх не міне… Словы прыходзяць Жадана і ўсцешна: “Дзякуй табе за мяне…” Дзякуй табе […]...
- Малюеш зоркі сам сабе? Малюеш зоркі сам сабе на ВЕРШЫ. РУ? І тым спрабуеш дасягнуць сусветнай славы? Але ж, дзівак, каго ты хочаш падмануць? […]...
- Лiстапад Лiстапад – гэта месяц цемры Вечароў, што даўжэй за дзень Я мацней зачыняю дзверы Ад нядобрых лiхiх людзей Лiстапад – […]...
- Амаль кахаю А я яго амаль кахаю…. Зрабіць нічога не магу… Ад позірку яго я таю… Але ня ведаю чаму…. Як быццам […]...
- За ўсё За ўсё, што сёння маю, Што даў мне мой народ: За кут у родным краю, За хлеб-соль без клапот, – […]...
- Мне не пазбыцца гэтага ніяк Мне не пазбыцца гэтага ніяк – Туга на сэрцы, ціск балючы ў скронях. Душа – пакрыты шэранню лядзяк… І ўсё […]...
- Пераклад санета 22 У. Шэкспіра Люстэрка маніць – я ‘шчэ не стары. Тваё юнацтва сілы мне дае. Але памру, дажыўшы да пары, Калі й цябе […]...
- Нашы народныя ўзоры Цаніце вышэй за золата Нашы народныя ўзоры. Ў іх тайна быцця вялікая- Пасланні далёкіх зораў. Ў іх нашых святых прародзічаў […]...
- Мой скарб Як і кожны ў маёй старане, я багацце нязмернае маю. Ды не ў грошах, не ў золаце – не! У […]...
- Пра сумленне Не па колькасці грашей ў кішэні Патрэбна годнасць чалавека вымяраць. І не па тым якое ёсць на іх адзенне Належыць […]...