Верш Аlex Fox

Ещё вершы:

1. Струны душы Днём ці дурманяць нябесныя чары, Ці цёмнай ночкай не хочацца спаць, Струны душы, быццам струны гітары, Распачынаюць ціхутка гучаць. То […]...
2. Я шукаю цябе Над нівой збажыны ціха рояцца промні, сініх кветак званы далятаюць да скроняў. А сцяжынка заве на далёкі пагорак, птушкай думка […]...
3. Сола ўначы ******************************* Павольна падае сняжок Такі драбнюткі, ледзьве бачны. І замятае кожны крок, Спрабуючы ў паветры танчыць. Я пазіраю праз акно, […]...
4. Полька Як пачуеш гукi полькi Дык адразу пойдзеш ў скокi Гэта полечка-трасучка Танчыць баба, танчыць ўнучка Паглядзi, як цётка Ганна Вытанцоўвае […]...
5. Песня менестрэляў На папялішчы кахання Знікнуць былыя мары. Толькі гучыць у сэрцы Сумны напеў гітары. Плачуць бясслёзна вочы, Твар – як загіпсаваны. […]...
6. Закон вады Закружыла Завіруха, Карагоды завяла, Роі снежных белых мухаў Над зямлёю растрасла. Паміж соснаў і бярозаў Толькі хустка мільгаціць. Танчыць з […]...
7. Не трэба казаць, што прайграў Не трэба казаць, што прайграў і ўпівацца тугой! Праз жах і адчай прарастуць, зарунеюць надзеі. Наперадзе змрок? І ад болю […]...
8. Сакавіцка-хмельнае О, як салодка ранкам сакавіцкім напоі сцюжы весняй смакаваць – смактаць паветра, моцнае, як віскі, і ап’яняцца сонцам і вятрыскам, […]...
9. Вецер гольле гайдае паволі Вецер гольле гайдае паволі, Раве, стогне, ледзь-ледзь шапаціць, Ці віхуры кідае над полем, Пластык, сьмецьце уздымаючы ўвыш. Альбо моўкне ўраз […]...
10. Іскрынка волі На кiм iз нас адпачывае? Да часу да пары Цi можа дзе яна лунае У лузе, лесе, небе, на зямлi? […]...
11. Трагедыя старасці “Трагедыя старасці не ў тым, што ты стары, а што – малады”. (Оскар Уайльд) Трагедыя старасці ў тым, што яшчэ […]...
12. Як адчайна рыдае гітара Як адчайна рыдае гітара! Я такога не чула ніколі! Бы аплаквае ўсе мае мары: Аб каханні, аб шчасці, аб долі. […]...
13. ***Заснула сонца на кусце чаромхі * * * Заснула сонца на кусце чаромхі. Гуллівы касцярок гарыць-трашчыць. Гітары пераліў – раманс чароўны… О, як бы галаву […]...
14. Nostalgie Цягне ў Мінск, да Траецкага зноў на спатканне… Слухаць музыку горада, танчыць з рознымі мінакамі, маляваць непаўторныя віды і ўявы, […]...
15. Калі надакучаць турботы аб хлебе Калі надакучаць турботы аб хлебе І сцэны відовішчаў стомяць маной, Свой позірк уверх падніміце – у неба – І многае […]...
16. Цягне Сусвет Неба правісла ад колькасці зорак ледзь не да самай зямлі! Цягне Сусвет і ў 15, і ў 40… Там, у […]...
17. Пах лучыны І пах лучыны, полымем абданай, цябе напомніў, вечар удваіх. напомніў, як мелодыі гітары пакой наш запаўнялі, сэрца ціш… як доўга […]...
18. Мне помніцца студзеньскі вечар Мне помніцца студзеньскі вечар, Што ладзілі сябры мае, І першая наша сустрэча, І жвавыя вочы твае. Я стрэў іхны позірк […]...
19. Душ Чакаць у лазніцы наўпрост на душ гарачы Зафіксавацца ў галалёд на тыдні два Смяяцца там, дзе нармалёва мовяць плачам Дратам […]...
20. Заснуць ад водару магнолій Заснуць ад водару магнолій На фоне квецені садоў І больш не аднавіць ніколі Стракатасць маладых гадоў. Не смерці прагнучы, а […]...
21. Я мог лятаць Я мог лятаць… З лістотай у восень ападаць, Жаўруком вітаць у аблоках, Ноччу з зорамі маўчаць І снегам белым замятаць. […]...
22. Лебедзь Лебедзь белы ў возера падаў, Падаў лебедзь ад кулі стралка, Не збярогся ад жорсткасці, звадаў, – У стралка не здрыгнула […]...
23. Прысв. В. Грыцэнка Муза мая, паважаная краля, Сэрца мае зашчаміць вы змаглі. Як на гітары на ім вы зайгралі, Граюць лады: трэці, першы, […]...
24. Маленне за Рыгора Барадуліна Маленне за Рыгора Барадуліна Не запале агня ў ачагу, Не азябне ў світальным тумане, Яго думкі спаўзаюць у дугу, Не […]...
25. Пахне верасьнем Пахне верасьнем, Жнівень босы сьмяецца з нас, Хоць ня верыцца, ды ня вернецца Залаціць руку гэты час. Пахне верасьнем, жоўтым […]...
26. Восеньская дарога Жменьку пяску, прыдняпроўскага ветру Я прынясу ўтамлёна дамоў, Радасць сваю ў свавольным паветры Выкрыкну гучна на матчынай мове. Хай мая […]...
27. Сядзіш. Гамоніш. Курыш Сядзіш. Гамоніш. Курыш. Смяешся у бакал. А мне адчуць бы скурай Сібір, тайгу, Байкал. З душою не звалодаць, З тугой […]...
28. Ні пра што Вецер вецце ламаў ашалела, I з каштанаў зрываліся кветкі, I над сэрцам маім набалелым Хтось чырвонай размахваў сурвэткай. Незнаёмка насупіла […]...
29. МАНАСТЫРСКАЯ ПЕСНЯ – Не сварыся, матухна, матухна-ігумення, Не крычы на дзеўчыну, не няслаў дурной. Лепей прыгалуб мяне, шчыра адмалі мяне, Бо на […]...
30. Ісці *ІСЦІ* Можна спаці ўсе жыццё ці быць у ва сне рэшту, але нельга кідаці у сон на гады! Можна хадзіць […]...
31. Акрыяла гэтым часам зайздрасць Акрыяла гэтым часам зайздрасць, Упэўнены кірунак да хлусні, І зноў на карак абцугамі прагнасць, Паміж панурай жыццёвай мітусні. Знікаюць мроі […]...
32. Краіна туманаў! Твае краявіды Краіна туманаў! Твае краявіды Кранаюць мне сэрца шчымлівай тугой. Ты трапіла ў нерат няўмольнай планіды, Што ў бездань нябыту вядзе […]...
33. Далонню шэрае акно раскрыла Далонню шэрае акно раскрыла… І вецер ірвануў фіранкі-крылы Самотнай постаці між вечнага святла. Апошні крок-і холад ў паветры, І жорстка […]...
34. Адрынуты Дзіця заснула на маіх руках… Яно ляжыць маленькае такое, Але ужо адчуць паспела жах, Адрынутасці боль і сэрца злое. Ласкавы […]...
35. Можа ліха пойдзе борам Можа ліха пойдзе борам, Можа лёс нас прыгалубіць. Лепш з дабром, абы не з горам Новы год нам зноў пратрубіць […]...
36. Гітара грае блюз Гітара грае блюз. Сусед да сценкі – вуха. Ён мае добры густ – Не можа не падслухаць. Другую ноч запар […]...
37. Ларыса Геніюш Ларысе Геніюш Паліць цела смяротная сцюжа, А яна расцвіла, як знарок, Сярод зданей-людзей свежай ружай- Беларуска, Паэтка, Прарок. Нітку памяці […]...
38. Вясёлы праменьчык… ********************************** Вясёлы праменьчык… ********************************** Цягне восень нудную валынку – Ні канца, ні краю не відаць. Танчыць дождж з вятрыскам у абдымку. […]...
39. Шапоча вецер Шапоча вецер Пажаўцелым лісьцем, Ў паветры – Павуцінак лёгкіх лёт, Ціхмянаю хадою Крочыць восень – Вось і заканчваецца Йшчэ адзін […]...
40. О, душа ты мая, шаляніца О, душа ты мая, шаляніца! Не душы так мяне, не гані! Дай хаця б на хвілінку спыніцца, Ачуняць ад пустой […]...