Верш Ларыса Геніюш
Ларысе Геніюш
Паліць цела смяротная сцюжа,
А яна расцвіла, як знарок,
Сярод зданей-людзей свежай ружай-
Беларуска, Паэтка, Прарок.
Нітку памяці тчэ ільняную,
Задуменна на поле глядзіць,
Дзе не раз кветку-мак лугавую
Выпадала да сонца будзіць.
З іх пялёсткаў агонь прамяністы
Уздымаўся пад цёплай рукой,
І салоўка ўсю ноч галасісты
Мучыў сэрца нязнанай тугой.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)
Ещё вершы:
- Прамяністы ты мой, прасонечны Прамяністы ты мой, прасонечны… Першы снег за маім акном Не з далёкай бялявай Поўначы Завітаў у зялёны дом – І […]...
- Ларысе Геніюш Пасьля прачытаньня “Споведзі” Ларысы Геніюш Памяці заступніцы пакутнай, Маці ненароджаных сыноў, На вякі Радзімаю прыкутай За сваю адданую любоў!.. Не […]...
- БАЛАДА ЛАРЫСЫ ГЕНІЮШ (9.08.1910-7.04.1983) Воля на чужыне, На Радзіме краты. Выбар– невялікі, Толькі выбар ёсць. Вецер сумна вые, Воўчы цень ля хаты У […]...
- Нават сцюжным зімовым вечарам Нават сцюжным зімовым вечарам Або ў восень, як зліва лье, Як цябе я на вуліцы стрэчу – Падгінаюцца ногі мае. […]...
- Адліга Шарэла сцяна, Што кавала здаўна Ланцугамі сцюдзёнага лёду Усю планету. Праз долю прыгнёту Надакучыў ёй гром бізуна. Цяплець пачало, Што […]...
- За травінку, бы за ланцужок …За травінку, бы за ланцужок Зачапілася нагою злёгку – І – як у казцы, – засвістаў салоўка – Каб бяду […]...
- Сонца ўсходзіць над ракой Сонца ўсходзіць над ракой – Хоць вазьмі яго рукой. Толькі я яго не брала, Белу свету аддавала, Полю з лесам, […]...
- Ачышчаюць агонь і вада Ачышчаюць агонь і вада… Мо таму напрадвесні спрадвеку Ручаёў гаманкіх чарада Разлівае блакітныя рэкі?.. А згудзе ў векавечнай красе, Адсвяткуе […]...
- Рамонак Рамонак У рамонка заўсёды сонейка свеціць, Саграе, вітае і песціць, А пялёсткі нібы праменьчыкі ззяюць, Ахінаюць пяшчотай, кахаюць… І такі […]...
- Раманс аб агні Агонь не згасне покі полымя трымціць Альбо калі яго не загасіць гвалтоўна Не сплавіцца, пакуль дашчэнту не згарыць Не знікне, […]...
- Дым плыў у напрамку возера Дым плыў у напрамку возера, палілі агонь увечары, садзілася сонца доўгае, каб весці размовы вечныя. Каму гэта трэба полымя, што […]...
- Косы вярба мые ў рэчцы над вадою Косы вярба мые ў рэчцы над вадою, Маё сэрца ные, мілы, за табою. Я з табою, любы, гора не страшылася, […]...
- Купалле Купалле заклікае: “Распраніся, У возера кідайся галышом Пі медавуху, п’яны прыпусціся У скокі першабытныя з агнём!” Не бегаў я даўно. […]...
- Жыве Жыве пад кустамі зайчо, І птушка на дрэве жыве. Ля дома гуляе шчанё, А гусі плывуць па вадзе. На даху […]...
- Раней, чым устане сонца Раней, чым устане сонца І падорыць святло і цяпло нам, Устаюць ва ўсім свеце маці І ў печы распальваюць дровы, […]...
- Раніца вясною Ціха ў полі, ціха ў лесе, А ні шэпне вецярок, Толькі дзесь у паднябессі Льецца звонкі галасок. Як бы срэбраны […]...
- Пінчанка Ідзе пінчанка ў промнях сонца, Абцасік звоніць аб шашу, А ножкі, быццам верацёнцы, Хоць ты на іх прадзі душу. А […]...
- Заклятая кветка Чуць толькі купальскае свята Набліжыцца з ночкай сваей, Як папараць кветкай заклятай Чаруе няшчасных людзей… З надзеяй, і верай, і […]...
- Рубель Вы – залежныя ад усіх, ад рубля, што зваліўся, а потым падняўся. І толькі яму верныя, якім бы п’яным ён […]...
- Заблішчаць купалы на Купалу * * * Заблішчаць купалы на Купалу ад высокіх паганскіх кастроў, нібы з даўніх стагоддзяў паўсталых, каб сагрэць нашу кволую […]...
- Салавейка Як у нашым у садочку Салавей спявае ноччу. Мой мiленькi Салавейка, Не шумi, бо спiць Андрэйка. I гаворыць Салавейка: “Пайшла […]...
- Хто можа схаваць агонь? Хто можа схаваць агонь, Хто можа спыніць світанне? У заўтра бяжы бягом, – Няма ў лёсу вяртання. Хто можа знішчыць […]...
- Апошняя скрыжаль Чортавы тузін Склаўся з пялёсткаў Дзікіх цюльпанаў, Кімсьці сарваных Хціва і жорстка Летам на лузе. Стомленай Музе Статак анёльскі Служыць […]...
- Намалюйце сонца! Калі ёсць сэнс, дык намалюйце сонца! Хай промні азараюць ваш пакой. Пляваць жа вам, што свеціць не з аконца, Галоўнае […]...
- Тая хата Тая хата была як маці – Цёплай, утульнай, лагоднай… І давала свайму дзіцяці Ласку светлай душы і роднай. Тая хата […]...
- Плыві, наша песня, далёка! Плыві, наша песня, далёка, Па ўсіх акіянах плыві… Над светам палаюць высока Крэмлёўскія вежы Масквы. Як сімвал прыгожае долі, На […]...
- Ноч маладзіка Над Случчынаю – ноч маладзіка… Трапечуць зоркі у рачных затонах… Грываста луг перажагнаюць коні… Лілеямі успенена рака… Над Случчынаю – […]...
- Масква-Брусэль Мая зямля-матуля, раскажы, Чаму тысячагоддзі твой народ Раскрыжаваны лёсам на крыжы – Рукой на захад і рукой на ўсход? Ці […]...
- Як ападае ліст Як ападае ліст, як ападае… Нібы дазволу ў восені пытае. Бывай, галінка гнуткая, бывай! Няхай цяпер цябе галубіць вецер, Салодка […]...
- Выбіраю прафесію Я хачу быць футбалістам, забівацьгалы са свістам галавой, нагой, рукой! Вой! Што я кажу?! Я хачу быць машыністам, электрычкі гнаць […]...
- Папараць-кветка, поўня і цень Папараць-кветка, поўня і цень. Толькі апоўнач, не ўбачыш удзень. Толькі адна ноч падорыць дзівосы. Папараць, сосны, яліны, бярозы. Я ж […]...
- Воцлаў (What’s love) Усе кажуць: хутка забуду, Што зноўку закіну я вуду Яшчэ на каго-небудзь з хлопцаў. Не вер! Бо кахаю я, Вацлаў! […]...
- Цеплай ціхай ночкай Цеплай ціхай ночкай, Па дарожцы, Неба зоркі рассыпала, Зоркі рассыпала, Ды на свята прыглашала. Там, дзяўчынка та гуляла, Русы косы […]...
- КУПАЛIНКА Там, дзе Свіцязь празрыстымі хвалямі, З ціхім плескатам, гладзіць пясок У ноч на святаIвана Купалы, Мне дзяучына надзела вянок! Васількіі […]...
- Міні-паэма “Як жыць?” Восень. Шэрая брудная вуліца. Дзеянне адбываецца каля газэтнага шапіку. Інтэлегент (хавае нешта ў торбу і азіраецца): – Як жыць, то […]...
- Прыходзь! Апошнім часам, па вясне, Чакаю ўсё часцей, Калі салоўка распачне Свой спеў – чысцей, чысцей! І ненарокам падштурхне Ўспамін пра […]...
- Няма ні месяца, ні сонца Няма ні месяца, ні сонца – Усё згубілася ў дажджы, Што лье марудна і бясконца, Куды ні глянь, ні пабяжы. […]...
- Як стог атавы, летні дзень завершан Як страшна мне не ўбачыць тыя вочы, Ў якіх плывуць хмурынкі даўніх дзён. I сорам Ваш жаночы і дзявочы Разгубленасць […]...
- Жальба дзяцей спаленай вёскі – Чаму не паліцца ў печы? Прастыла – як лёд, чарэнь. Накрыйце нам коўдрай плечы – Агонь нас зусім не […]...
- Просты вершы Ціхім зімовым вечарам Добра ўхаць сядзець, У крэсле ля каміна На агонь глядзець! Побач скачуць дзеці, Жонка штось бурчыць, На […]...