Верш Пахне верасьнем

Ещё вершы:

1. Пахне чабор Хiба на вечар той можна забыцца? …Сонца за борам жар-птушкай садзiцца, Штосьцi спявае пяшчотнае бор, Пахне чабор, Пахне чабор… Лёгкiя […]...
2. ПАХНЕ ХЛЕБАМ ПАХНЕ ХЛЕБАМ Пахне хлебам, Тут, за далёкай заставай, Думкамі – пад бацькоўскім небам, У дзяцінстве, якое там бавіў. Пахне хлебам, […]...
3. Вясною пахне снег Калі зіма за палавіну стане І сонца павышае кругабег, Аднойчы здзівіцеся ўранні – Вясною пахне снег. Снег пахне талаю вадою, […]...
4. СУСТРЭЧА Ў ВЕРАСНІ …табе, разумею, не верыцца, Што верасень вершамі вернецца… Аднойчы, Ў цішы не пачутая, На беразе левым Спатканая, Ты – стала […]...
5. ПАХНЕ Ў ЛУЗЕ КАНЮШЫНА ПАХНЕ Ў ЛУЗЕ КАНЮШЫНА… Пахне ў лузе канюшына, Горкі слезы л′е дзяўчына, Хлопец не мычыць, не целіцца, Абяцанкі мякка сцелюцца… […]...
6. Не верыцца Не верыцца Калі шчыра-зусім не верыцца, Няўжо сёння мне 40 гадоў, І няўжо маладосці мяцеліца Адгуляла, не вернецца зноў? Ды […]...
7. Нябёсныя вёскі Гэты яблычны сад усьміхаецца белымі грывамі – Гэты яблычны сад з дажджавой і апошняй вадой. Мы здаваліся людзям любімымі, вернымі, […]...
8. Пахне спелай антонаўкай восеньскі сад Пахне спелай антонаўкай восеньскі сад… Пастаю, адыду і вярнуся назад. Ціха, яблык, не падай, Не будзі маю радасць, Да відна […]...
9. Сцежка-сцежачка Сцежка-сцежачка Зелянее лісце, зелянее, Сонейка зямлю ласкава грэе, На мяне хлапчына азірнуўся, Сарамліва-шчыра ўсміхнуўся. І яго паверыла ўсмешцы, Я сустрэла […]...
10. Сумны верасень за вакном Нат не верыцца, што жывём, Жывём добранька да пары… Дожджык дробненькі на двары. Восень сыплецца на зямлю. -Чуеш, сын уста […]...
11. ОЙ ВЫ ЗОРНЫЯ НОЧЫ Зоркі ў небе ззяюць, месяц раптам знік, Вышывае Яніна ільняны рушнік… Ціха песню пяе… спаткання жадае, Хвалюецца сэрца… каханы чакае… […]...
12. Заспаная раніца мжыстая Заспаная раніца мжыстая, На фарбы і гукі скупая. Нібыта сцяжынаю мшыстаю, Прыціхлай зямлёю ступаеш. I вёдры прыглушана бразгаюць Каля адсырэлае […]...
13. Неба растяклося па палацях Неба растяклося па палацях. Намалюю зоркамі спакой. Будзем сябраваць, ці толькі спаці… Проста пазнаёмь мяне з сабой. Побач, але нават […]...
14. Зоркі і вершы Зоркі і вершы Свет наш узнік з зерня вечнасці, нібы мука паміж жорнамі. Зоркі малітвай засвечаны, людзі асветлены зоркамі. Пэўна, […]...
15. Журавіны бяруць жанчыны Журавіны бяруць жанчыны, паслухмяныя студзяць пальцы. He баяцца слядоў ваўчыных, – на чарнобыльскі вецер скардзяцца. Журавіны бяруць жанчыны, імі ўсыпана […]...
16. Ты руку сваю забінтавала Ты руку сваю забінтавала, маладая… як цябе і клікаць? Маё сэрца рвецца на кавалкі і сціскаецца тугой вялікай. Вусны пацалую […]...
17. Кахання сад і ластаўка вясны I дождж, і гром, і несціханы вецер, I першы клейкі лісцік выразны! …Абуджваюць балючае дасвецце Кахання сад і ластаўка вясны. […]...
18. Я свой лёс Я свой лёс незавершаны ўсё вызначала вершамі. Дзе яны-першыя, тыя з якімі напоўніцу сэрца сваё ірвала? Мала было мне, мала […]...
19. Канюшынавы тут рай Як прыемна паляжаць Тут у канюшыне, Пахне мёдам сенажаць, Ды дурное згіне. Паглядзець у небасхіл, Воблакам здывіцца. І набраца добрых […]...
20. Не шкадую Не шкадую, што я не абранніца. Не магу на жыцце я абразіцца Ні за восеньскі смутак народжаны, Ні за сцюж […]...
21. He спі y ноч, калі рака He спі y ноч, калі рака За грэбляй зашуміць I дождж галінкі вішняка Старанна стане мыць. Калі у завязі тугой […]...
22. Забыла я тваё імя Забыла я тваё імя, Не ведаю, калі згубіла, Імя якое засланіла Тваё імя, тваё імя… А помню, як у цішыні […]...
23. Бойня Уяві сабе белыя дні: Гэты сад, кляштары, камяні – Іх сагрэй нашым сонечным сэрцам І смугою сваёй ахіні. Зацьвіце над […]...
24. Верш удзячнасці С. Б. Так радасна дзякаваць кожнаму, Хто Богам падораны мне. Паспець бы, пакуль прамільгне Мой век электрычкай апошняю, Пажоўклым лістком […]...
25. Адгалоскі даўняй зімы Ці то мроіцца, Ці то помніцца, Бы даўно калісь За ваколіцай Санны след бяжыць_ Дзве палосачкі Ад майго сяла Да […]...
26. Гэты дзень – сьпелы, як яблык Далоў трывогу, віват спакой! На сьнезе танцуюць анёлы радасьці, Бачу іх у вакно. Хто сказаў, што людзі ня ўмеюць лётаць? […]...
27. Чую мора я Чую мора я. Цёплыя хвалі, Што на поўдні сагрэтых краін, Сіняй далеччу нешта шапталі, Слых ласкаючы спевам сваім. Чую мора […]...
28. Восень – дзiўная пара Восень – дзiўная пара: Па кустах, па клёнах Разгараецца зара Золата са звонам. Ранак выгане туман Да ракi пасцiся, Жураўлiны […]...
29. Раніца Раней за сонца ўстану рана я. Крылаты золак не прасплю. Прайдуся сцежкамі крамянымі ўлюбёная ў сваю зямлю. Прамчуся за вятрамі […]...
30. БЕЗ ЦЯБЕ БЭЗ ЦВІЦЕ Халоднай гронкай бэзу Пад гукі паланэзу Сагрэў душу мне погляд Задумлівых вачэй… Баяўся: “Апякуся…” Баяўся: “Памылюся…” А вочы – разгараліся […]...
31. БЕЗ ЦЯБЕ БЭЗ ЦВiЦЕ Халоднай гронкай бэзу Пад гукi паланэзу Сагрэў душу мне погляд Задумлiвых вачэй… Баяўся: “Апякуся…” Баяўся: “Памылюся…” А вочы – разгаралiся […]...
32. Нягеглы Нягеглы*. Нягеглы, з падоткнутай ваты, Хаціны не дбае сваёй І вопраткі ён не залаціць, Не зьменіць старое крысьсё. Яму па […]...
33. Арыстакратка Лёс мяне сцежкамі радасці вёў, Вёў да цябе на спатканне, Ты – беларуска, ты – нашых краёў, Арыстакратка кахання. Гэтак […]...
34. Вяртаньне радасьці Зноў няма настрою з раніцы – Калатнеча, мітусьня. Так ня хочацца параніцца Аб калючкі злога дня. Справы, словы бесталковыя Сталі […]...
35. Успамін, за 283 дня Або праз 103 днi Хлопчык меньшы ўзяў у руку руку больш, мо і сястры. Той дзяўчынке надта сумна стала ў […]...
36. He трэба спачувальных тэлеграм He трэба спачувальных тэлеграм – Папера рвецца і ліняюць словы. Часова ўсё, да роспачы часова. Любіце тут. Любіць дарэмна там. […]...
37. Вясна жыла у травiнцы кожнай Вясна жыла у травiнцы кожнай і ў кожным дыхала лістку, і мы, забыўшы асцярожнасць, пайшлі ў вясну рука ў руку. […]...
38. БАЛАДА СТЭФАНА ГРАБОЎСКАГА (24.06.1767–4.06.1847) Вялікага Княства не будзе ўжо болей, А ты спадзяешся, што вернецца час, Якому да нас не вярнуцца ніколі, Бо […]...
39. Чараўніца Бачу я блішчыць люстрана шкло і харызма верхняга вакна так высока што і не дастаць наўздагад насмеліўся спаўна! Калідор гасцініцы […]...
40. Трымай за руку мяне, Божа Стаю каля прорвы, трымаеш мяне за руку. Здаецца, адпусціш на хвілю – і ўжо упаду. І быццам усё гэта сон, […]...