Верш Споведзь алкаголіка

Ужо колькі год я на сняданне п’ю ілжу,
Глынаю яе залпам…
Я пачынаю з раніцы,
Паспець каб усю сябе параніць,
Каб не аставіць месца
Для надзеі, думак,
Мары як свае мне здзейсніць…
Такім нялёгкім лёсам
Упіваюся…
І напіваюся…
Спачатку не гарэлка – піва,
Ужо потым даганяюся
Да поўнае кандыцыі…
Дыягназ я сама сабе паставіла…
І, мабыць, не зусім медычны,
Хутчэй на сацыяльны
Ён падобны…
Такіх як я, на Беларусі сонм…
Адны гарэлку п’юць
Ужо з раніцы,
Другія слухаюць навіны
Ці глядзяць…
І гэтак зноў і зноў…
Так страшна нам
Пачаць мяняцца…
Мо Мова дапаможа?
Ілжы на Мове быць не можа?
Изноў даверліва гляджу
У манітор…
Манкурт і здраднік
Там на Мове
Размаўляюць…складна
Глядзяць мне ў вочы
Проста…
і лгуць…ілгуць…
Напруга аж ўздымае
Тым манкуртам грудзі…
Не ў Мове справа, спадары,
А ў нас!
Гаспадыры сабе мы
Або не?
І колькі вытрымаць яшчэ
ПрыйдзЕцца
Нам-табе, і мне…
І вам таксама,
Хто з манітораў
Нам ілжу…вяшчаюць!

Прашу прабачэння ў непітушчых, хоць такіх і няма…гл. вышэй!

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Добрай раніцы Добрай раніцы! Прачынаецца Маё сонейка! Усміхаецца Добрай раніцы! Добрай раніцы! Вер, збываецца Мара хлопчыка! Дакранаецца Добрай раніцы! Добрай раніцы! Набіраецца […]...

Споведзь Калі знайшлі цябе ў балоце А не ў капусце сартавой Калі не бусел нёс у дзюбе А нехта з мутнай […]...

НА МОВЕ АРФЫ ГАВАРЫЦЬ На мове арфы гаварыць Не кожны, мабыць, можа. Але калi душа балiць, На мове арфы гаварыць – Дапамагае Божа. На […]...

НЕ ВЕДАЮ Каб прыйсці да яго, Колькі трэба прайсці? Каб дазнацца прызнання, Што ў сабе адшукаць? Колькі ў сэрцы пяшчоты І ласкі […]...

Ляціць цягнік, грукоча Ляціць цягнік, грукоча па стыках жорсткіх шпал… Пра нешта там ляскочуць калёсы абапал дзьвух рэек паралелных… І шум, і звон, […]...

Шукаю пазітыў у жыцціі я Шкада, Не маю што Цярпення болей Чакаць я на Канапе седзючы Сабе… ЛюдзЯм усім годным… Лепшай долі! На беларускай мове […]...

Споведзь сэрца Споведзь сэрца… ********************************* Мне б прытуліцца да цябе, Ды ты ў бок адводзіш позірк. Як у балоце, у журбе Тану. […]...

Дарожная споведзь Толькі я і дарога і няма больш нікога. Рэжу цемру святлом сваіх фар. За спіной застаюцца кіламетры пачуццяў і аскепкі […]...

Мы споведзь падзялілі на дваіх Прыходзіць час, калі праз позірк чалавечы, Блакітнасць неба можна паглядзець, Празрысты ён становіца, дарэчы, І застывае на табе як медзь. […]...

НА СЕНАКОСЕ Кладзецца сена пахкае, Расой пераліваецца… Вясёлых грабель шарканне Да захаду ад раніцы. Шумлівы дзень вясёлкавы Прамчыцца лёгкай знічкаю. Ад позірку […]...

Паляўнічы Паслізнуўся на кладцы – I знік У бяздонні халоднае твані. Ачмурэлы, прыдушаны крык Над балотам шукаў ратавання. Будзе заўтра сястра […]...

Беларусь чаму ты спіш?! Беларусь чаму ты спіш? І не цяжка жыць у страху? Доўга цягнеш цяжкі крыж, Поўны болем, кроўю, жахам. Скінь прыгнёту […]...

Уратавалі Моўчкі глядзець у вакно. радавацца цёпламу імбірнаму чаю. назіраць, як за шклом кіно закручвае сцэнарый любові да адчаю. а я […]...

Спакой… Пакой Спакой… Пакой… Кампутар мудры… Усё змяшчае манітор: Разлівы рэк, прасторы тундры, Абшар тайгі, каскады гор… Незамянімы гід, дарадца, Настаўнік, лекар […]...

Размаўляй са мной Размаўляй са мной на сваёй роднай мове, Абдымай мяне шчырымі словамі. Выпусці думкі на волю, Злейся душою з далёкімі зорамі. […]...

Пытаньні Пытаньні. Чым можа ганарыцца здраднік? Чым можа пахваліцца кат? Што пад абгорткай мае “ватнік”? Хто злодзея электарат? Якога розуму “апоек”? […]...

Змагарок Начэпіш ты стужку І ворагам юшку Пайдзеш выпускаць! У атрадах эліты, Народ працавіты Пачнеш вызваляць! З-пад жмудскай акупацыі вызваліцца Вільня, […]...

На тракцір! Для справы таямнічай, цьмянай, Наліце кавы мне духмянай. Мае камрады, мне дапамажыце – Гарбаты мне у рот лінеце! Каб свой […]...

Уступнае слова Альтэрнатыва можа быць. Яна бывае і ў каханні. Не кожны ў задніцу глядзіць, але глядзяць, я чуў, бывае. Бывае паляць, […]...

Здаўна вядзецца, што мужчыны Здаўна вядзецца, што мужчыны Па цэлым шэрагу прычын Завуцца моцнай палавінай, А доля слабых – для жанчын. Няхай сабе, але […]...

Зноў сумуеш, сябра мілы мой Зноў сумуеш, сябра мілы мой: Вочы апусьціў – і твар журыцца. Кружыць сьвет нясталасьцю сваёй – І няма табе дзе […]...

Мара Скарыны Марыў калісьці славуты Скарына, “Ціснучы” кнігі на мове бацькоў: Простаму люду ў роднай краіне Зробіць даступнай ён мудрасць вякоў. Толькі […]...

Прамяніся ярчэй і ярчэй Прамяніся ярчэй і ярчэй Ды звіні ўсё званчэй і званчэй, Наша простае, шчырае слова – Беларуская мова. Нізавошта не скажаш […]...

Пад адзін грэбень Цяпер ужо такіх выпадкаў мала. Успомніўшы дзявочыя гады, Жанчына ў полі раптам заспявала Ад жалю ці ад нейкае бяды. Узвілася […]...

Вочы і вочкі Бываюць дзівосныя вочы, Шырокія, смелыя, светлыя. Яны нават цёмнаю ноччу Сваёй чысцінёю прыкметныя. Бываюць з цяплом і з пяшчотай, А […]...

Я с сабою толькі гавару на мове Я с сабою толькі гавару на мове, Бо няма ўжо болей расказаць каму, Колькі болю сэрца ў кожным родным слове […]...

Галоўнае – з сабой не разысьціся Галоўнае – з сабой не разысьціся. Што б ні спрыяла: пернік ці прымус. Каб некалі, як лягу на абрус, Зьявіўся […]...

Устань з каленаў Устань з каленаў, галаву ўздымі, Мой беларускі народзе! Хопіць запалохвання ды хлусні, Быць статкам беcпраўным годзе! Гонар у кожным ёсць, […]...

… так душа пакідае цела Адыходзячы ў зорны шлях, Азірнецца яна нясмела І падумае спакваля: Гэтым целам любіць хацела, І балела мне гэтым целам, З […]...

Непазьбежнасьць Непазьбежнасьць кіруе часам, Зачыняе дзьверы мінулага. Не цікавіць якога клясу ты, Не чапляе пачуццё гумару. У нас аднолькавыя суколкі, Малюнкі […]...

АФІЦЭРЫ Колькі раз Вам казалі трэба, Колькі раз наперад ішлі, А навокал у зорках неба І абшар нашай роднай зямлі Афіцэры […]...

Нацдэмы Мы не з тых, хто шукае цяпла і спакою, калі край наш рабуюць, калі – слёзы й кроў… З тых, […]...

Так цяжка на душы бывае Так цяжка на душы бывае, Не ведаеш і ад чаго, Калі сумота наплывае і, Не чакаючы таго, Зноў надыходзяць успаміны. […]...

Гордае імя Мая маці ё літвінкаю, Беларускаю заве сабе але, Бо Літву ня лічаць тут сваёю, Такіх словаў няма ўжо на сяле. […]...

У эпіцэнтры восені У эпіцэнтры восені, У беразняку Ліст з настылай просіні Злятае на руку. Зялёныя пражылкі, Жаўтлявае крыло, – Адбіўся, пакружыўся, Ды […]...

Я прысягаў не раз, не двойчы Я прысягаў не раз, не двойчы Не абуджаць у сэрца зноў Тваю паходку, стан дзявочы, Загадкавых апошніх слоў. Я уцякаў, […]...

Тураўскія крыжы Сівы туман плыве над плёсам. У сутонні дрэмлюць прамяні. У Тураве, блаславёным лёсам, Растуць з прадоння камяні. На божы свет […]...

На мяжы растання і сустрэчы На мяжы растання і сустрэчы – наш прыпынак і магчымасць выйсці з дня ды ў ноч, а з раніцы – […]...

Казімір Сваяк КАЗІМІР СВАЯК Весачка Барані – за барамі – Мілая радзімка Сваяка, Дзе ўзяла пачатак свой уранні Слынная жыцця яго рака. […]...

Дык чаму ж мы занядбалі Дык чаму ж мы занядбалі Нашу мову родную, Па-расейску заспявалі пра долю нягодную. У дзяцінстве размаўлялі мы на мове роднай, […]...