Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Устань з каленаў

Устань з каленаў, галаву ўздымі,
Мой беларускі народзе!
Хопіць запалохвання ды хлусні,
Быць статкам беcпраўным годзе!

Гонар у кожным ёсць, кожны з нас патрыёт,
Але за гады чорнай ночы
Згубілі людзі сумленне сваё,
Закрыўшы далонямі вочы.

Дык колькі часу павінна прайсці?
Гінуць колькі нам год за годам,
Каб мы ў сабе змаглі мужнасць знайсці
Устаць вольным магутным народам!

Колькі крывёю плошчы нам мыць?
Колькі рваць ад плачу нам грудзі?
За кратамі шчэ колькі нам гніць,
Каб нарэшце прачнуліся людзі?

Я мару, каб гэтыя словы пачуў
Кожны, чыя “хата з краю”.
Каб у сэрцы любоў да радзімы адчуў,
Ім верыць у свабоду жадаю!

Божа Магутны! Кінь позірк свой
На гэты край, гісторыяй згублены.
Дзе прасякнута ўсё народнай крывёй,
Д’яблам душы людскія загублены!

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Устань з каленаў - Алесь Лянок