Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Вышыванка

Матуліны рукі, як птушкі, лятаюць,
Здаецца, нібыта і стомы не знаюць.

І крыжык за крыжыкам роўна кладзецца:
Як быццам гаворка аб нечым вядзецца.

То чорны, то белы, то колер ружовы:
Здзіўляюць, уражваюць, вабяць узоры.

Чаруюць матуліны рукі ад ранку,
Укладваюць душу ў ручнік-вышыванку.

І ціха за ніткаю песня вядзецца:
Як цяжка ў жыцці без кахання жывецца,

Як хутка праходзяць гады маладыя,
Бы ў церам зайшлі малайцы удалыя…

Я побач з сястрычкай малодшай гуляю.
Здаецца ж, матулю не заўважаю.

А бач ты, імчыцца на крылах-гадах
Карцінка. І сёння стаіць у вачах:

Чаруюць матуліны рукі ад ранку,
Укладваюць душу ў ручнік-вышыванку,

І сумна за ніткаю песня вядзецца –
Аб долі ўдавы нейк інакш не пяецца.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Вышыванка - Святлана Локтыш