Верш Пракалоў камарык ножку
Пракалоў камарык ножку
Аб паломаную дошку.
Нясе маці сына ў хату,
Дастае бінты і вату.
– Куды ж цябе ліха нанесла?
Ну сядай, сынок, у крэсла!
Будзем ножку бінтаваць,
Рану ёдам заліваць.
Слёзы коцяцца па твары,
Плача, войкае камарык,
Аж рагочуць каля хаты
Камарыкі-камараты:
– Вытры слёзы, памаўчы,
Больш па дошцы не скачы!
Выцер носік, выцер тварык,
Заікаецца камарык:
– Вось як ножку залячу,
Насміхацца адвучу.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)
Ещё вершы:
- Камарык Пытаў камарык у карасiка: “Скажы, карасiк, колькi часiку?” Карасiк той плыве пад мосцiкам, Маўчыць i толькi круцiць хвосцiкам. А жаба […]...
- Камарыкі Звінелі два камарыкі, Свяцілі два ліхтарыкі, Заснула немаўлятка- Маленькае дзіцятка. Па небе месяц ходзіць, Дрымоту, сон наводзіць. Камарыкам не спіцца. […]...
- Саўка за сталом Ляжаць ля талеркi, вiдэлец i нож. Дзве чыстыя лыжкi ляжаць. – Ну і што ж? Ляжаць – хай ляжаць, iх […]...
- Забытыя лёсы Старэнькія хаты. Забытыя лёсы… Вятры адзіноты у комінах выюць. Дажджынкі спадаюць з высокіх нябёсаў, Далоні матуляў ад холаду стынуць. Старэнькія […]...
- Злосны камарык Ваню сёння спазаранку Усе чулі аж на ганку: Так крычаў, што няма мочы І заплюшчыў свае вочы. А крычаў наш […]...
- Сумленне – нязручная рэч Сумленне – нязручная рэч І сёння, дарэчы, не ў модзе. Ды як ні адкідваю прэч, Яно ад мяне не сыходзіць. […]...
- Каля хаты прыснілась вярба Каля хаты прыснілась вярба, і імкненне у былое зайграла, Па радным так мясцінам журба, Усё спакою душы не давала Вёска […]...
- Непрыкметна падступіла восень Непрыкметна падступіла восень – Хутка пацямнела неба просінь, Выстылі маўклівыя прасторы, He гарыць касцёр на касагоры I плывуць ад лесу […]...
- Песня другая З “Курніцкага зборніка” На даліне мак, мак, да ўсё канапелькі, Прыляцелі пташачкі да ўсё верабейкі. Да я ж таму верабею […]...
- Грунвальдская балада (Паэма-трыпціх) 1 – Груганы ляцяць, груганы! Крумкачы крычаць, крумкачы! Да вайны крычаць, да вайны… – Памаўчы, сынок, памаўчы! – Ды чаму […]...
- Трызненне Студзеньскі дзень, белізна снегападу, Узорамі ў вокнах распісаўся мароз, Рэчку скаваў і за палісадам Шэраг паніклых ахутаў бяроз. Конь каля […]...
- Восень плача Восень плача… Восень плача на шэрым халодным двары, І слязінкі дажджу мыюць шыбы акон. Мне самотна ад восеньскай гэткай пары […]...
- Жыцьцяпіс Жыцьцяпіс. Я радзіўся і рос Пад страхой саламяннай, Каля клёнаў, бяроз, Ля балот і курганаў, Каля рэчышч старых, Балацянак іржавых, […]...
- БАЛАДА ВІЦЕНЯ (?–каля 1316) Пагоня… Імчыцца пагоня, імчыцца Наперадзе князь на бялюткім кані І меч у яго, быццам бы бліскавіца, І вораг, […]...
- Простае шчасце людское Простае шчасце людское, Так неабходна для нас. Каб за вокнамi сонца блiшчала, Ды белы бусел ляцеу каля нас. Гэтае шчасце, […]...
- Кожны раз, калі цяжка і боль Кожны раз, калі цяжка і боль Абцугамі сэрца сціскае, Калі вытрымаць няма сілы больш, У думках вёску сваю ўспамінаю. Як […]...
- Сумую Сумую зноў… і з верша ў верш…сумую болей, чым учора… і першы сумны быў, але… ён быў напоўнены надзеей, а […]...
- Плача паветра Плача паветра, рака і поле, Гінуць звяры і птушкі і мора. Плача і стогне ўсё наваколле, Цягне сасна к нам […]...
- Адвернутыя твары Адвернутыя твары глядзяць кожны у сваю далечыню у сваё мінулае у сваю талерку Адвернутыя твары рэдка паварочваюцца найчасцей калі зацякае […]...
- Гавары са мной па-беларуску Будзе слоту абвяшчаць прагноз, Лістабой учыніць ператруску. Песьняй, што расчуліла да сьлёз Я прыму цябе па-беларуску. Краю бесславёнага дачка, Дзякуй […]...
- Ёсць два будынкі Ёсць два будынкі ( Хатыніцкай СШ-135 год ) На скрыжаванні нялёгкіх жыццёвых дарог Ёсць два будынкі, якія душу саграваюць, Родная […]...
- Ў далечыні ад роднай хаты З вясны прызвалі, як ў салдаты Мяне і іншых мужыкоў “Арбайтэн” будзеце, да хаты Не хутка пападзеце зноў Вось на […]...
- АФІЦЭРЫ БЕЛАРУСІ Хто казаỹ, афiцэры Толькi робяць кар’еру, Службу сам не адведаỹ, не стаяỹ у страю. I бясконцыя ночы, I бяссонныя вочы, […]...
- Не ведаю, сэрца, не знаю Не ведаю, сэрца, не знаю, Чаму так часамi балiш Калi уначы ўспамiнаю Як ты каля хаты стаiш Як ты праважаеш […]...
- Калісь глядзеў на сонца я Калісь глядзеў на сонца я, Мне сонца асьляпіла вочы. Ды што мне цемень вечнай ночы. Калісь глядзеў на сонца я. […]...
- Вось я, вось ты Вось я, вось ты, І толькі ноч сівая паміж намі. Вось я, вось ты, Сярод людзей мы нібы здані. Вось […]...
- Пацук Усмешка па твары тваім прабегла, А ўнутры сядзіць пацук. Ён нулі там малюе крэйдай І крыжыкі ставіць у кут. А […]...
- Анічога ня зьменіцца Анічога ня зьменіцца. Акрамя даты ў календары, Ну можа яшчэ глабальнае пацяпленьне, Ці дзеці вырастуць у тваім двары, Ці вырашыш […]...
- А кум кумку (Радзінная песня) А кум кумку разуваў I пад ножку пазіраў. А кумочка, што за звер? Я баюся, каб не з’еў. А ты […]...
- Надзя-Надзейка Плача сірочая ў лесе жалейка… – Сціхла ты, Змоўкла, наша Надзейка. Хто-ж гэта думаў, як давялося: Вочы закрыла хмурая восень, […]...
- Сваты Сваты… ************************************* У даматканай шэрай спадніцы Восень, прыбраная ў завушніцы, Ў гумавых ботах ходзіць ля хаты. Хутка зазімак прытупае ў […]...
- Вось i ўсё… Вось i ўсё Вось i ўсё… Вось i ўсё… Ссох-павяў агурочнiк. Зачасцiлi даджы Лiць на мой агародчык. Зачасцiлi даджы – Халадзеюць свiтаннi, Стала […]...
- Памаўчы са мной “Памаўчы са мной па-беларуску…” Яўгенія Янішчыц Прысядзем моўчкі на траве, На ўскрайку замкавай гарышчы. Ў падножжа гор рака цячэ, А […]...
- …не веру, як ты не прасі Не веру, як ты не прасі, Мне ўжо свайго хапіла болю. І ў сэрцы зноў яго насіць Я не хачу, […]...
- Дзеці Розныя дзеці жывуць на планеце – белыя, жоўтыя, чорныя дзеці. Розныя дзеці – аднолькавы смех. Смех у хвіліны забаў і […]...
- Ў Р А С Х О Д Сёмы дзень пасля нападу. Ёсць гарантыя, што ўсе Застануцца ў заняпаду, Не загінуць абы дзе. Супакоены і пэўна Менчукі і […]...
- Ўжо і хаты бацькоўскай няма Ужо і хаты бацькоўскай няма… Красавiк зноў нарцысам зацвiў, Але кветкі пяшчотай не вабяць, Рэжа вочы гранітны курсіў І вяртае […]...
- Груз успамінаў Радзімы сум На розум лёг Невылечнай тугою… Кароў тых статак, Што прывід з дзяцінства Пахне сырадоем… Бабуля, сустракае што З […]...
- Шчасце…Гора Над заросшай над поймай збялелай, дзе імгла разышлася ў бакі… На траве слёзы ранку знямелі – гэта слёзы мне роднай […]...
- Ці ты чуеш? Ці ты чуеш, дзяўчынка, Як трасецца хацінка, Як вятрыска скуголе, Шум нясе нейкі з поля? Ці, пачуўшы, пазнала, Што ўсё […]...