Верш Восеньскі матыў
Адзвінела лета цёплымі дзянькамі,
З дрэў скідае восень жоўтую ліству.
Хмары ў небе плачуць нуднымі дажджамі,
Пакрывае іней уначы траву.
Некуды на поўдзень, як у кожным годзе,
Адлятае ў вырай жураўліны клін.
А вось я нікуды адлятаць не згодзен –
Родны край мне любы, толькі ён адзін!
(2 votes, average: 3,50 out of 5)Ещё вершы:
- Восеньскі альбом Гэты пейзаж называецца “Восеньскі клён”. Фарбаў не пашкадавала мастачка выдатная. Гэта малюнак “Бярозава-вохравы сон”. Зачараваны сусвет прыгажунямі статнымі. Вось нацюрморт […]...
- Жураўліны сум Восеньскія туманы Сцелюцца на паплавы. Чуецца голас журбы – Ў вырай ляцяць журавы. Ляціце, журавы, далёка, Няхай вам памагае Бог. […]...
- Крылаты ўспамін Мне часта з дзяцінства ўспамін выплывае: У небе раскіданы клін жураўліны Кругамі блукае, журботна гукае, Згубіўшы, на поўдзень дарогу шукае. […]...
- Зносіць восень лісце Зносіць восень лісце ціхаплынна І спыняе гронкамі рабін. Зноў шляхі мае сышліся клінам, Зноў, куды ні кінь, – усюды клін. […]...
- Ёсць толькі новы час Ёсць толькі новы час З кожнай першай пралескай, З першым промнем над Росным пералескам. Ёсць толькі новы час З кожным […]...
- Жураўлі ў вырай адлятаюць Жураўлі ў небе мітусяцца, Зграя з крыкам ў вырай адлятае. Мне таксама каб туды падацца, Дзе дзяцінства знічкай прападае. Выведзе […]...
- Атрасіны А ты не бойся, любы сыне, зімы не бойся. Стаяць дрыготкія асіны, трапечуць лісьцем, Спраўляла восень атрасіны і вецер свішча. […]...
- Апошняе каханне, бы восеньскі туман Апошняе каханне, бы восеньскі туман – Здаецца, прыйдзе дзень, і вось яно растане… Апошняе каханне – спакуслівы падман Перад сівой […]...
- Мой любы край так чароуны Падражаю Lazzaro *** Мой любы край такі прыгожы ў час красавання веснавога! Я за цябе ўслаўляю Бога. Мой любы край […]...
- Беларусь! У наступленне! Беларусь, ты доўга сніла Сон цяжкі крывавы свой. Час прыйшоў раскоўваць сілы І за волю йсці на бой. Годзе рабскага […]...
- Адзвінела птушынае лета Адзвінела птушынае лета, Нам ужо не вярнуцца туды, Дзе былі мы пяшчотай сагрэты, Дзе прабеглі юнацтва гады, Дзе лічыў сабе […]...
- Шкада Шкада да болю пройдзеных дарог, Світанняў і растанняў у тых дарогах. Нямала пазбіваў ад часу ног, Пакуль знайшоў прыступку да […]...
- Радзіма 13.11.2014. За беларускае адраджэнне. Беларусь – мая старонка, Родны край маіх дзядоў. Разнясецца эхам звонкім Кліч Радзімы, кліч братоў. Вось […]...
- Ткуцца сувоі нябёсаў Ткуцца сувоі нябёсаў, Жарам гараць рабіны. Рвецца душа у восень, быццам шукае спачыну. Клін жураўліны – апошні – птахамі сірацее… […]...
- Усхваленне Радзімы Край мой родны, скажу без падману: Куды б сцежкі твае ні вялі,- Я душой прыкіпеў да Ашмянаў,- Няма лепшай на […]...
- Сінін Сінін – сінічка, вёсачка – крынічка, Над галавою жураўліны клін. Матуліныя казі над калыскай – Мінулага дзяцінства ўспамін… Ты мая […]...
- Зор даспелых дагараюць гронкі Зор даспелых дагараюць гронкі Млечным Шляхам адлятае журавоў касмічных клін нібы кнігу вечнасці старонку за старонкай смерць гартае векі дамавін […]...
- Калі ляцяць у вырай журавы Калі ляцяць у вырай журавы, Крычаць і крык іх зразумелы. Яны ляцяць ад роднае зямлі У замежжа с’ёмныя кватэры. Калі […]...
- Журботны працяг песні “Жураўлі на Палессе ляцяць”… Чую песню. На сэрцы – журліва. Як бы іх на ляту пераняць, Папярэдзіць бы клін жураўліны. […]...
- Адчуваючы змены ў прыродзе Адчуваючы змены ў прыродзе, У паветры, у люстрах вады, Птушкі ўвосень ірвуцца на поўдзень – У цяпло – перажыць халады. […]...
- Восеньскі А давай апранемся ў восень, Будзем слухаць пад спеў агню, Што нам вецер здалёк прыносiць, Будзем думаць пра долю сваю. […]...
- Спеў маёй душы На шляху раптам прыпынюся У вясновых дзівос пару. Пра красу роднай Беларусі З-пад нябёсаў спяе жаўрук. Пеючы ў вышыні адрання, […]...
- Над Гарынню Любы мне Палесся край – Ён прыроды быццам рай: Травы коўдраю, лясы, Птушак дзіўных галасы, Хуткая Гарынь-рака… Ў сэрцы – […]...
- Жураўлі (казка) Непадалёку ад дома, што стаяў на водшыбе, узвышаўся калодзезьны журавель. Ён выцягваў шыю, углядаўся ўдалячынь, дзе на поплаве былі бачны […]...
- БАЛАДА ВАСІЛЯ ВІТКІ (16.05.1911-05.07.1996) Жыццё-не казка. Казка– як жыццё, І ў кожнай казцы Беларусь жыве, Самотная, як восенню лісцё, Як срэбра павуціны на […]...
- Палім мы маршанскую махорку Палім мы маршанскую махорку, Бачым мы Дняпроўскую граду. Будзе сёння бой. На тым узгорку, Можа, я таксама упаду. Будуць травы […]...
- Непералётны вырай Сышліся хмары – восені паслы. І за акном не ціхне дождж-назола. На поўдзень скіраваліся буслы, а нас з табой ужо […]...
- Клін Кахаю, смяюся, плачу- Запознены ў небе клін Кірунак узяў за удачай, І мроіцца, што ў ім Лячу я ў невядомасць, […]...
- Захапляюся Пушкіным Я помню тое вокамгненне, Калі мне генія тварэнне Упершыню папала ў рукі,- Было такое здавальненне!.. Ад вершаў тых чароўных гукаў […]...
- Зорны матыў Нябесны Вадалей, вадаправод багоў, Касьмічную перапаўняе флягу. Блукаю я між зорных берагоў – І хоць бы кропля мне: спатоліць смагу. […]...
- Шукаю Шукаю сябе, гукаю, блукаю, А вецер асенні аблокі хістае, Чакаю сябе пад кленам высокім, Я тут, а душой – даганяю […]...
- Гучыць матыў, няведамы дагэтуль Гучыць матыў, няведамы дагэтуль, Адчайна ў хату просіцца вясна. Ніколі я ня чуў сябе паэтам У сьвеце, дзе паэзія – […]...
- На лекцыі, дзе зараз я сяджу На лекцыі, дзе зараз я сяджу, Мяне няма. Лячу, гляджу – унізе акіян, А вось і край, дзе ты жывеш, […]...
- Тэлефануй у час любы Тэлефануй у час любы, Мой любы. І калі сорамна нібы – Вярнуць бы Прысутнасць губ і мой давер, Паверыць, Што […]...
- Як зацвітуць у лесе верасы Як зацвітуць у лесе верасы, Лісты адчай адчуюць на асіне, I жураўліны клін трывожна кіне На стомленую вёску галасы, Іду […]...
- Хто гэта, хто гэта Хто гэта, хто гэта Лета на поўдзень адцягвае? Чэрвень сунічны згарэў. Ліпень змарыўся ў пракосах. Жнівень згасае, Жнеўнікам колецца, Шапкай […]...
- Зямля, дзе мы жывем Колерам зялёна-квітным, Як абрусам аксамітным, Луг, палі, лясныя скроні, Паўстаюць, як на далоні. Лес ў птушыных галасах, Ўсё, нібыта ў […]...
- На адлёт гусей Заклінаннем неба Гэты клін гусіны Затуманіў вочы Восеньскаму дню. Тут дзяўчо Хатыні Ўслед яму махае Хустачкай пунсовай Вечнага агню. І […]...
- L o V ы Сваёй спакусаю салодкаю нябытам Бялюткасць рухаў паланяе ўзімку… Ты распранаеш неба як малітву, Што шэпчуць вусны гукамі сюіты, Той самай, […]...
- Восеньскі лёд нагадвае мне вітрыннае шкло Восеньскі лёд нагадвае мне вітрыннае шкло. У ім мерзлы бруд здаецца выстуджанай зямлёю; ягада арабіны – кропляй крыві, пажоўклыя лісты […]...