Верш Будзем здзіўляцца

Калі нічаму не здзіўляцца,
То жыць вельмі сумна на свеце.
Спадарства, давайце здзіўляцца,
Здзіўляйцеся, людзі, дарослыя, дзеці!
Здзіўляймася сіняму, сіняму небу,
Дажджу, вераб’ям і вясеннім пралескам,
Жытнёваму полю і свежаму хлебу,
Рацэ, ручаю і сасноваму лесу…
Прыроду што раз адкрывайце нанова,
Пра з’явы прыроды благога – ні слова,
А толькі – вітанне і захапленне.
Марозу і ветру, і ціхай пагодзе,
Ласкаваму маю, туманам асеннім,
Вясёламу лету і сонцу на ўсходзе,-
Здзіўленне, здзіўленне, заўсёды – здзіўленне!
Яно дадае для жыцця аптымізму,
І адрэналіну твайму арганізму.
Здзіўленне – праява эмоцый дадатных.
Здзіўляйся – і будзь у настроі выдатным!

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Рамантыкі стаміліся здзіўляцца Рамантыкі стаміліся здзіўляцца, Яны не бачаць каляровых сноў, Са смерцю ў бой не ходзяць сустракацца І сэрцам кормяць чорных груганоў… […]...

Радасць Радуюся лету і шчодраму сонцу – Я у захапленні ад яго цяпла. Рад, што ёсць заўсёды, кожнае імгненне, і давеку […]...

Песняру Ужо год, як пайшоў ты ад нас, Найславуты з апошніх паэтаў. Прыгадаем жыцця твайго час, Горкай праўдай і верай сагрэты. […]...

Я прачнуся Я прачнуся – і гляну ў аконца, Усміхнуся руплівым шпакам, Травам росным, высокаму сонцу, Неба сіні ды зорным шляхам, Воднай […]...

Не праспі Спі, дзяўчына, покуль сонца Не зайграла над хацінай; А як сонца на аконца Бліскі кіне – ўстань, дзяўчына! Ўстань, зніміся, […]...

Сем дзён… і далей будзем разам Хвалі лятуць, А з далёкага воблака Вызірне промень Пагладзіць ёй локаны… Мора бязмежна, А вочы прывабныя Зноўку ў бездань Мяне […]...

Давай ніяк ня будзем зваць Давай ніяк ня будзем зваць Таго, што зараз паміж намі, Пра тое цяжка мне казаць, Як вежу зруйнаваць вятрамі. Жыві, […]...

Спачатку было Слова Спачатку было Слова. І Слова было ў Бога. І Слова было Бог. У цемры жылі людзі. У іх не было […]...

У слова – свая вага У слова – свая вага, Слова – розуму рэха. Слова – мая туга, Слова – мая ўцеха. Можа, нябесную высь, […]...

Усход сонца На усходзе неба грае Пераліўным блескам, Сыпле золата над гаем I над пералескам. Чуць-чуць дрогне, праліецца Чырвань на усходзе – […]...

Дзявочая песня Засцілаецца далеч туманам, Засціць вокны сумота ў жальбе. Дзе ты, мой дарагі і жаданы, Як знайсці мне на свеце цябе. […]...

Мы будзем жыць “Пайшла, ніколі ўжо не вернешся, Алеся. Бывай, смуглявая, каханая, бывай…” Аркадзь Куляшоў, 1928 Цякуць удзячнасці напісаныя словы, Да тых, хто […]...

Будзем жа! Забараняць лягчэй, цяжэй абараняць I мову, і забытую Айчыну. Армяк пакут з плячэй, абраз аборы зняць I запаліць з надзеяю […]...

Будзем сеяць, беларусы! Хутка вызваляцца гонi З-пад уцiску, з-пад прымусу, Будзем сеяць, беларусы, На ўсход сонца чыстым зернем… Смерць на захад мы павернем! […]...

Зноў будзем шчасце мець і волю Лютуе Гітлер ашалелы, Яму ў Германіі зацесна, Яму пад ногі дай свет цэлы, Хай гіне ў муках свет балесных. Ускормлен […]...

Навошта сэрца я параніў? Даліны крыюцца туманам, І поле ў ветразі завей… Навошта сэрца я параніў Чарнявым погладам вачэй?! Навошта сэрца замарозіў Вянком халодных […]...

За вёскаю, на адзіноце За вёскаю, на адзіноце, Асеннім днём пачуеш ты, Як вецер на запалай ноце Скуголіць аж да нематы. I што ні […]...

Не трэба Не! Не трэба так здзіўляцца і нясці лухту. Я прыйшоў не за табою, хутка і пайду. Не гарэла, не жадала […]...

На гасцінцы Чыстым інеем пакрыты На гасцінцы беразняк, Космы густа ім абвіты; У белым снезе маладняк. Свішчуць сані на марозе, Коні рвуцца […]...

Красавіцкая навальніца Небу цёмна-сіняму і ветру Скардзіліся чорныя палі: “Сонцам мы вясновым абагрэты, А дажджу даўно ўжо не пілі!” I тады прыйшлі […]...

Т. Булгакавай Лёгкасці ветру не стае, што ж да мяне!.. Снежань… Ён цеплыню разрэжа І горад – яблык саспелы. Ўвап’юцца ў духмянае […]...

Захапляюся Пушкіным Я помню тое вокамгненне, Калі мне генія тварэнне Упершыню папала ў рукі,- Было такое здавальненне!.. Ад вершаў тых чароўных гукаў […]...

Наш першы снег Тваё здзіўленне не забуду, Калі нас першы снег сустрэў… І радасна ўсміхацца буду, Бо ты мяне ў той час сагрэў. […]...

Дом Дом Для нас – новы дзень І дзённая зорка першая І дзённая зорка. За лепшае падаецца драбнейшае, апошняя зорка ранку […]...

Немаўля На сьнезе знайшлі немаўля – У неба глядзіць і ня плача. Далонька сьціскае імя – Адзіную спадчыну. Марозу яго не […]...

Жораў Сівая адзінота. Нязмога адляцець… Кругамі ля балота уночы ходзіць Смерць. А досвіткам асеннім, як сцішыцца імжа, – нябёсаў вір успеніць […]...

Цеплай ціхай ночкай Цеплай ціхай ночкай, Па дарожцы, Неба зоркі рассыпала, Зоркі рассыпала, Ды на свята прыглашала. Там, дзяўчынка та гуляла, Русы косы […]...

Жыццёвая паласа Жыццёвая паласа У адчаі не сышоў З фінішу жыццёвага І ў няпрошаных гадоў Долю адваёўваў. Мроі не адолеў лёс Грознымі […]...

Пра слова “Пра слова” Я чуў, у жыцьці вось так бывала Што слова нават забівала Сказаў і потым не дакажаш Што гэта […]...

Летним ранкам Выйду ўранку, Пастаю на ганку, Пагляджу навокал, На аблокі зірну вокам, А пасля – на сонца, На прастор бясконцы. Удыхну […]...

Мужчына. Жанчына. Чаканне Мужчына. Жанчына. Чаканне. Шуканне. Блуканне. Час. Жанчына. Мужчына. Спатканне. Вітанне. Пытанне. Адказ. Мужчына. Жанчына. Дыханне. Сэрцабіццё. Забыццё. Жанчына. Мужчына. Каханне. […]...

Убачыць зорку Убачыць зорку, Устаць на зямлю. Думкі ветрам сухім Скалытнула. Пальцам звонкія Струны крануў – Гукі тонкія Сэрца пачула. Недзе ў […]...

ГАРАСКОП Ты і я – аднолькавыя лічбы ў гараскопе гэтага жыцця. Удвая нябёсныя абліччы захіляюць нас ад небыцця. Недзе там, ля […]...

Я хачу вярнуцца да цябе Я хачу вярнуцца да цябе Краскай ціхай ля ўтравелай сцежкі, Засланіць зямлю сваёю ўсмешкай – Я хачу вярнуцца да цябе. […]...

Цярушыць дождж Цярушыць дождж і я цяпер адзін. Бывае, часам, цішыня ўзарвецца, і дзесьці ў сэрцы болем адгукнецца чужым “было”, сустрэчаў успамін. […]...

Настаўнікам Не цурайцеся роднага слова. Гэта – ваш абавязак і хлеб, Гэта – душаў дзяціных аснова, Гэта – наша з галоўных […]...

Цвітуць каштаны восенню Успыхнулі зноў каштаны, восень здзівіўшы цветам. Буйна цвітуць каштаны, нібы хаўтуры лету. Свечкі дажджом халодным восень няшчадна тушыць, ветрам пяшчотных […]...

Я за тое Калі спрэчкі заходзяць, Які будзе заўтрашні дзень, Я кажу пры пагодзе: – Такі, як у добрых людзей. Я за тое, […]...

Наша родная мова Наш бясценны скарб- гэта родная мова. калі б яе не было, не было б і народу. калі нарадзіуся ты выдау […]...

Зацерушыла каляіны Зацерушыла каляіны, Пралеглі жоўтыя сляды. Узнесла восень павучыны, Як тоненькія правады. Я ведаю, што неўпрыкметку Прыйшла яна ў прытулак твой, […]...