Верш Крызіс маленькага чалавека

Ещё вершы:

1. Дайце Дакраніцесь да Роднай прыроды. Запаліце Святога агню. Дайце Родную Мову Народу, Тую, што ў сваім Сэрцы храню. Дайце жыць у […]...
2. Разам з народам сваім застануся Разам з народам сваім застануся – Гору дамо мы рады, Дайце дарогу маёй Беларусі Да ПРАЎДЫ! Ні перад кім мой […]...
3. Чалавек маленькага роста “Чалавек маленькага роста, чаму не рос, па чыёй віне?” Чалавек адказвае проста: “Гэта залежыць не ад мяне”. “Чалавек маленькага розума, […]...
4. …Хопіць! Ужо замнога Хопіць! Ужо замнога! Кроў, ліхалецце, жах! Стань! Памаліся Богу! Люд, загубіўшы страх! Годзе! Пастой! Старога свету гарыць кляштар. Хопіць! Ужо […]...
5. Песьня вольнага чалавека Дарэмна сьвістамі нагаек Застрашыць хочуць тыраны, Нагнаўшы чорных соцень шаек, Акулі рукі ў кайданы, – Душой я вольны чалавек, І […]...
6. Крызіс Заўтра стрэча з табою зноў будзе, Да цябе я зламаны прыду. Папрашу я цябе-не марудзіць: Прагані, бо ў цябе я […]...
7. Што ў чалавека ад макакі? Што ў чалавека ад макакі? А што ад жабы ці змяі? Што ад лісы, ці ад сабакі, Ці ад каня, […]...
8. Напрадвесні Уздыхнулі Нёмана грудзі: – Вясна будзе! Вясна будзе! – Покліч скалыхнуў паветра, Адгукнуўся ў пушчы нетрах, І расплыўся, і загінуў… […]...
9. Кукарача Кожны спіць наколькі мае свой уласны лад жыцця. Хто зязюлю ў доме ладзіць, а хто пеўня ў плоце, ля. Але […]...
10. Пра Чалавека (Прысв. Генадзю) Данное творение посвящено реальному человеку с огромной многострадальческой душой, который доживает свою жизнь в одиночестве, а единственным его окружением являются […]...
11. Пусці мяне ў сваю душу *** Любушцы Пусці мяне ў сваю душу І не давай памерці Маёй, – ў якой цябе нашу І пранясу да […]...
12. Абдымі мяне, восень, за плечы Абдымі мяне, восень, за плечы Не лісцём, так хоць жа дажджамі, Бо туга мяне болей ня лечыць, А віруе віхром […]...
13. Людзi без крылаў Дайце мне лейкапластыра Заклеіць на крылах дзірку, Бо людзі бяз крылаў нашчасныя, Бо людзі бяз крылаў знікнуць. Мы дзеці святых […]...
14. Як табе прачынаецца Як табе прачынаецца Без маёй добрай раніцы? Як табе адчуваецца? Людзі, бывае, вяртаюцца? Так, здараецца. Як табе засынаецца? Ці табе […]...
15. Пераклады Я хачу, каб мяне зберагла ты На маёй небясконцай шашы, І таму я пішу пераклады З мовы думак на мову […]...
16. Чыгунка, мая ты чыгунка Чыгунка, мая ты чыгунка Як рэйкі на сонцы блішчаць Шукаю ў цябе паратунку Калі не магу ўжо маўчаць Калі аж […]...
17. Сонцалюбая Белая Русь Сонцалюбая, ясназорая- Русакосая Белая Русь. Злом і ворагамі няскораная – Тут Багі між людзей жывуць. Багі – простыя, добрыя людзі. […]...
18. Не глядзі Не глядзі на мяне, не глядзі, адыдзі, Не чаруй так сабой і наяве, і ў сне! Ты смяешся з мяне… […]...
19. Спpоба пеpшай малiтвы Мой выток i мой апошнi вырай, прыпяцкiя неруш-берагi, дайце сiлы быць да донца шчырым у краiне восеньскай тугi; дайце крылы, […]...
20. На сцэне i ў залі Над прасторам і зацішшам, У дзікім гневе навальніц, “Бронепоезд” даль калыша, Мчыцца ў будучыні дні. Надрывае бурай грудзі, Водгук коціцца […]...
21. Прабачце Прабачце за тое, што я не такі, Прабачце й пакіньце ў спакоі. Я маю гонар, брат, лямант душы Шукае шляха […]...
22. БАЛАДА ЭДВАРДА ВАЙНІЛОВІЧА (13.10.1847-16.06.1928) Не прышэлец з Усходу ні з Захаду ён, А з тутэйшага люду, які гонар мае, Над якім неба светлага […]...
23. Ты мяне не чакай Ты мяне не чакай, я прайшоў красавіцкім дажджом, Ручаямі імклівымі збег да бліжэйшай рачулкі. Бачыш, следам за мной непад’ёмным паўзе […]...
24. Я заўсёды зайздросціла ветру Я заўсёды зайздросціла ветру, Я жадала ляцець у прастор, Каб мяне мой жыццёвы матор Уздымаў у шальное паветра… Каб плыла […]...
25. Гады мае, гады Я калісьці піў, курыў, Ды здароўем кічыўся, Многа дзевак надурыў, Але ж сёння сцішыўся. А лічыў, што маладым Буду жыць […]...
26. Лёс чалавека Лёс чалавека часам цяжкі, Не ўсё ў ім складваецца роўна. Бываюць часта непагадзі, Прайсці праз іх патрэбна годна. Патрэбна верыць, […]...
27. Мары чалавека Нехта марыць аб прыгожым, Любым, мілым, дарагім Чалавеку, што прахожым Ён не будзе, а адным У жыцці надзейным сябрам, І […]...
28. У рэчкі мудрасці вучуся У рэчкі мудрасці вучуся і не страшуся глыбіні. Я адчуваю, што вярнуся у надыходзячыя дні. Паўстануць вобразы над плынню… Мне […]...
29. Пяю хвалу Пяю хвалу мазолістым рукам, Шчыруючым у полі напрадвесні, Каб важкі і пахучы бохан нам Азваўся на стале зямною песняй. З […]...
30. Я спытаў чалавека Я спытаў чалавека, Які прайшоў праз агонь, І воды, І медныя трубы: – Что самае цяжкае На гэтым свеце? І […]...
31. Забыўся, ці проста стаміўся Забыўся, ці проста стаміўся Ад розных жыццёвых нягод. Ты нават даўно мне не сніўся, Схаваўшыся за гарызонт. За лесам, за […]...
32. І прыходзіць ва снах І прыходзіць ва снах, Аддаецца начам, Як сьцяжынка на шлях, Як да рэчкі раўчак, І зьвініць адгалосьсе Пражытых гадоў, І […]...
33. Калі чалавека тварыў Калі чалавека тварыў, Зусім, пэўна, Бог не хітрыў, А проста па мудрасьці боскай Рашыў, што ўсё ж гэтак проста, І […]...
34. Колькі той радасці у чалавека! Колькі той радасці у чалавека! Болей работы, трывогі, турбот… Ды сустракае вясною спрадвеку З радасцю чыстай ён птушак прылёт. Выгляне […]...
35. Аднойчы да чалавека прыйшло свята Аднойчы да чалавека прыйшло свята… Неспадзяванае, як першы снег, Шчаслівае, як адчуванне палёту, Урачыстае, як зыход сонца, Прыйшло да чалавека […]...
36. Астывае кава Кава стыне ля вакна, але нейкая віна На мяне сышла і студзіць сэрца і душу, і цяпер я мушу грэцца, […]...
37. Палон Прыдзе дзень той, калі ты скажаш мне хопіць… Я не буду спрачацца і працягну далонь… Ты рашуча і цёпла сваёй […]...
38. О каханне маё бясконцае О каханне маё бясконцае, Не ўцякай ад мяне, пашкадуй! За табой, як за светлым сонцам, Па штодзённай дрыгве іду. Чарада […]...
39. Не глядзець на цябе Надакучыла ўсё, тармазіць інтэрнэт, Тэлевізар хлуснёй ў маю галаву б’е. Калі верыць усяму, што вакол без цябе, Літаральна зыйду, з”еду […]...
40. Неспатоленае жаданне чэзне Неспатоленае жаданне чэзне ў сувоях аблудаў твой крок рэхам кранае душу нібы садоўнік грушу ў лёхах памяці з намі ізноў […]...