Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш На Ленінскіх горах

Калі нам сягоння да роднай сталіцы
Даводзіцца з розных краёў пад’язджаць,
Мы бачым, бы ў казцы, пад сонцам іскрыцца
На Ленінскіх горах вялізны палац.

Магутны той гмах, аж пад сонца высокі,
Стаіць ён і безліччу вокнаў заве,
Чырвоная зорка над ім у аблоках,
Як бы над усёю зямлёю плыве.

Якая вялікасць! Прыгожы і горды,
Па вобліку, быццам сталіца сама,
I брыдка прыгадваць гмахі-уроды,
Адкуль выпаўзаюць напалм і чума.

А тут будзе моладзь вучыцца старанна
I шмат дасягне для народа ўсяго,
I будуць такія, што ў мармуры стануць
З вялікімі разам на сценах яго.

Не, гэта не гмах збудаваны надзіва
З бетону і цэглы, з жалеза і шкла.
А гэта любімая наша радзіма
Да сонечных новых вышынь узрасла!


Верш На Ленінскіх горах - Пятрусь Броўка