Верш Стаю вясной на ўскрайку вёскі
Стаю вясной на ўскрайку вёскі.
З бяроз салодкі сок цячэ.
Чуваць тужлівых кропель плёскі,
а думка галаву пячэ.
Вось дрэва кроў сваю губляе.
Баліць ці не? Не запытаць.
Прырода ўсіх нас наталяе,
а што ёй у замен аддаць?
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Ну вось стаю з працягнутай рукою Ну вось стаю з працягнутай рукою з рахунку збіўся, ловячы каменні, ляцяць яны няспынна прада мною. бязладна ў нашым свеце […]...
- А за вясной акрыленай ня ўгнацца А за вясной акрыленай ня ўгнацца, Як не злавіць струмені ручая… Гляджу – Між майскіх сонечных акацый Мільгае постаць лёгкая […]...
- Чаму стаю, як паралітык? Чаму стаю, як паралітык? Перада мною цэлы свет. Ужо ад’ехаў і палітык, І бізнесовец, і паэт!.. Чаму, як перуном працяты, […]...
- Я стаю на муру Я стаю на муру, А на перадзе мроіцца Рай… Чыйсці голас звініць, Нібы калакольчык. Зрабі крок наперад, У шчасцьлівы край. […]...
- Стаю і з пачуццём неўтаймаваным Стаю і з пачуццём неўтаймаваным Гляджу на след блакітны за кармой, Як быццам я плыву не акіянам, А Бесяддзю – […]...
- Я стаю на скрыжаванні шляхоў Я стаю на скрыжаванні шляхоў, Што вядуць да гарызонтаў жыцця. За спіной маёю вопыт вякоў, А душою прагну я забыцця… […]...
- Зніякавелы, стаю Зніякавелы, стаю пад купаламі Храма Паэзіі. Пазіраюць на мяне з абразоў прасветленыя і мудрыя твары. Кленчу перад імі – перад […]...
- Лёс лесу Ахвярны лёс старых бароў: Калі жывіца нам патрэбна – Лязо паблясквае срэбна – Мы ў дрэва адбіраем кроў. Чаго не […]...
- Дума пра галаву Вядома, як двойчы два, Каму найболей шанцуе… Галоўнае – Галава, Калі галава працуе. Яна зарука зарук (Бога самога дарунак!), Што […]...
- Паміраюць вёскі Паміраюць вёскі… Паміраюць вёскі… Паміраюць Без чумы, бяз мору, без вайны. Цэлыя сузор’і патухаюць Назваў вёсак роднай стараны. Дубавое, Пірагі, […]...
- Беларускія вескі Ля празрыстай ракі прытулілася веска, У акенцы гуляюць праменьчыкі сонца, Бусел кружыць над нівай, садзіцца на дах, У паветры над […]...
- Чарэшанька (З нізкі “Дрэва”) Vі – Што адчуваеш, нешчаслівая Чарэшанька мая азяблая? – Баліць, баліць кара застыглая, Сон ледзяны душу зацягвае. […]...
- БАЛАДА МІХАСЯ СТРАЛЬЦОВА (14.02.1937-23.08.1987) Як сонца ў ранні напаўняе неба, Ты ў вершы кроў пераліваў сваю. Але каму сягоння гэта трэба? Не ведаў […]...
- На ўскрайку самым, на краёчку На ўскрайку самым, на краёчку Таго ўсяго, чым даражу, Я даначую гэту ночку, Тваю падушку даляжу. Мы родныя крывёй і […]...
- Адыходжу я ад вёскі, адыходжу Адыходжу я ад вёскі, адыходжу. Як падумаю, Дык сэрца зашчыміць. Гэту страту адчувае, мусіць, кожны, Гэта страта, мусіць, кожнаму баліць. […]...
- Вясной Эпіграф: Дайце разгону, прастору Дрэмлючым песням і сілам Янка Купала Воблачкі-хмурынкі белай паласой Аздабляюць неба чыстаю красой. Радуецца сонцу родная […]...
- Неба Дрэвы рукамi – галiнамi Неба iмкнуцца абняць У вышынi над далiнамi Птушкi на поўнач ляцяць Неба – ты ўсiх аб’яднала […]...
- Такой парой Такой парой, Калі, як цень снягоў, На баравінах Ландыш выпадае, Калі вясна Чакае і гукае, Калі зязюля Вечнасць абяцае I […]...
- Бездакорнаму быць Бездакорнаму быць і так жыць, як ручай І свабодна, і звонка, і ціха, І жадаць для сябе, і жадаць усім […]...
- Гімн Вясне Прачніся на досвітку, выйдзі на двор, Сустрэнь сонца першыя промні! Вясной патыхае абуджаны бор І свежая кроў грэе скроні. Расчынены […]...
- Пры святле маланак Вясне так хочацца прысесці На сакавітую траву: Каштанаў факельнае шэсце Ёй закружыла галаву. Ды толькі часу не хапае. Вунь вецер […]...
- Бацьку Ты пережыў вайну, знаеш голад З маленства быў прывучан працаваць… Ажаніўся! Дзетак нарадзілася-пяцёра! Ніхто не памагаў іх гадаваць, Сам усё: […]...
- Вясновае Каханне Вось зноў Вясна нам з ранку дыша! Вось зноў ў целе стогне кроў! Вось мы гуляем па Парыжу! Хоць да […]...
- Дрэва шчасця Дрэва шчасця – унікальная знаходка, Што пад Лепелем, у Окане, расце: Два ствала з адзінай кронай – аднагодкі – Быццам […]...
- Нябёсныя вёскі Гэты яблычны сад усьміхаецца белымі грывамі – Гэты яблычны сад з дажджавой і апошняй вадой. Мы здаваліся людзям любімымі, вернымі, […]...
- ДА РОДНАЕ ВЁСКі Мне сцежкі гэтыя знаёмы, Не першы раз па іх іду – Праз засені лясных харомаў Да вёскі роднае вядуць. Усмешкай […]...
- Вёскі, якія не ўсталі Ціха абуджаюцца Росныя палі, Веснавая раніца Крочыць па зямлі… Промнямі агністымі Саграе зямлю, Зерні залацістыя Кідае ў раллю. А як […]...
- Жальба дзяцей спаленай вёскі – Чаму не паліцца ў печы? Прастыла – як лёд, чарэнь. Накрыйце нам коўдрай плечы – Агонь нас зусім не […]...
- Гэтае дрэва Як разлагодзіла душу Мне гэта дрэва! На гэтым вецці калышу Сны-неспадзевы. Упаў на цёплую траву, Раскінуў рукі. О, не кружыце […]...
- Людзі як дрэвы Не думаў ніколі, што дрэва хавае? Стаіць і маўчыць, нібыта чакае… А дрэва зусім як пакінуты сын, Што маці чакае […]...
- БЕЛЫ ПТАХ Белы птах робiць плаўныя ўзмахi i губляе свой пух на зямлю. Пух лажыцца – на поплаў, на дахi, Белы пух […]...
- Я разумею, так павінна быць *** Я разумею, так павінна быць: Прайсці прамежак шляху ў адзіноце, Адчуць, як паглынае мозг самота, Як сум пячэ, як […]...
- На бясконцай дарозе На бясконцай дарозе 1 Нехта злізвае дні. Нехта тыдні глытае. Нехта месяц за месяцам, Як скарачае. І гады хтось штурхае: […]...
- Асенняе раўнадзенства Стаю між дрэў, узняўшы галаву, I цішыня нябёс на мокры твар спадае, З лістамі жоўтымі планіруе ў траву, А ў […]...
- Дрэва жыцця Добра, калі муж збудуе хату, Добра, калі ў ёй працягне род! Добра, калі ён пасадзіць дрэва, Добра, калі дрэва ўродзіць […]...
- Ноч і раніца 1 Стаю адзін над папялішчам, Не мною спаленых надзей, Стаю, Як лішні, Што ў схіме доўга сірацеў. Мне аплявух мой […]...
- Прырода поўная загадак Прырода поўная загадак, Спрабуем іх мы разгадаць. Дастаўся нам вялікі спадак, Яго нам трэба захаваць. Прырода нам дае натхненне, Нам […]...
- ПАРАДЫ ЖАНЧЫНАМ Не сварыся, мілая, на мужа І з-за дробязей яго не дапякай. Ну і што, калі не носіць ружы, Не крычы, […]...
- Лістапад Мае лiсты не вернyцца нiколi. Сваiх лiстоў мне не напiшаш ты. Стаю адзiн у пасiвелым полi. Чытаючы аблокi, як лiсты. […]...
- Выповедзь вэгетарыйца Жывёлы, даруйце! Сабакі ды коткі, Выбачце, жа людзі Да вас гэтак жорсткі Стагнаю крывёю, Сваёю душою За тысячы, сотні, Што […]...