Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Чалавечы лёс – дарога да хаты

Чалавечы лёс – дарога да хаты,
Калі не ведаеш, што ў канцы:
Ці бацька твой ляжыць паддаты,
Ці золата ляціць ва ўсе канцы!

Ці маці стомленная ля пліты,
Гатуе ежу нам, пасля работы.
Цмярдзяць у пакоі бацькіны наскі,
Ён як заўсёды пьяны, з боку боты…

Але яшчэ цяжэй за ўсё,
Калі твой сябар, у хвіліну цяжкую,
Цябе на воддаль держыць ад сябе,
Нічога ён не разумее, а “Быкуе”…

Чалавечы лёс – дарога дахаты.
Можаш пайсці напрамкі.
А ле шлях зусім не цікавы,
Варта сэнсу пазбавіць ў жыцці…

Блукай пятлёй, ідзі ўперад,
Ідзі як сэрца павядзе.
Не заблукаеш з верным сябрам,
Што вывядзе і давядзе.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Чалавечы лёс – дарога да хаты - Павел Стужынскі