Верш У спякоту
Спякотным ветразем ліпеньскай галеры
Імкнецца ў вырай пачуццяў крысо.
У небе, ад жарсці людской заінелым,
Ліецца застылых аблокаў віно…
І Хам, паглядаючы ў храмы цнатлівых,
Кіруе да д’ябла з Іудай сваім…
У небе сінюткім, як пекла застылым,
Лёсы малоціць паветраны млын…
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Вось паветраны шарык знікае Вось паветраны шарык знікае У таемным блакіце нябёс. Усе прыкметы і знакі збіраеш У лёс. Чалавеча, на што тыя веды, […]...
- Менск і МІнск Ён будзе жыць, покуль жывыя храмы, Усё часьцей там чутны сьценаў трэск, На фатаздымках бачны твае брамы, Забыты ўсімі старадаўні […]...
- БАЛАДА НАПАЛЕОНА ОРДЫ (11.02.1807–26.04.1883) Ніколі не позна вярнуцца з чужыны Да любае сэрцу самотнай Айчыны І стаць яе славай, якая з гадамі Вышэй […]...
- Забытыя лёсы Старэнькія хаты. Забытыя лёсы… Вятры адзіноты у комінах выюць. Дажджынкі спадаюць з высокіх нябёсаў, Далоні матуляў ад холаду стынуць. Старэнькія […]...
- Ядвабам аголеных ўночы адценняў Ядвабам аголеных ўночы адценняў Лунаюцца мары ў празрыстаці зор… Мільярды сусветных жаданняў-трымценняў Ахутваюць ласкаю стомлены бор… Прыціхласці рэха на стромых […]...
- Мой пацалунак паветраны Мой пацалунак паветраны даляцеў да цябе ці знік? Ён з маіх думак злеплены і з цукру вуснаў маіх. Ты захавай […]...
- БАЛАДА ЛЕСІ БЕЛАРУСКІ (1920-1948) Ты ўсё стрывала, і ты ўсё змагла, Прайшла жыццё і ўпэўненна, і прама. Апекавала Ефрасіння Храмы, Ты ж душы, […]...
- Беларускі прадцеча Да 130-годдзя з Дня Народзінаў Янкі Купалы …і ахрышчаным тваёй рукой – прадцечы – ў хвалях роднай мовы пакаленням вера […]...
- Кіруе злосць на свеце белым Кіруе злосць на свеце белым. Кіруе намі, як сляпымі… І ў сэрцы шчыра набалелым Ідуць дажджы слязьмі гаркімі. А нам […]...
- Вечар пяшчотна пяе калыханку Вечар пяшчотна пяе калыханку. Цішынёй ахінае мне плечы. Частка да часткі складаю мазаіку Пачуццяў сваіх чалавечых. Тчэцца ўзор маіх думак […]...
- Трагедыя ў стыле gothіc. Track 7 – “Цягнік лёсаў” …та-тах-татах…татах-татах…ТАТАХ-ТАТАХ… На небасхіле палаў барвовы закат. За вакном мільгалі дрэвы. Жалезны грукат колаў цягніка мёртвым рэхам угрызаўся ў мазгі і […]...
- Пекла, якое прарвалося (Радаван Караджыч) Радаван Караджыч Пекла, якое прарвалося Любая, хутчэй за ўсё чула ты, Але зараз пра гэта маўчаць. Да нас пекла праравлася […]...
- БАЛАДА АНТОНІЯ ЛЯШЧЭВІЧА (30.09.1890-17.02.1943) Ворагам холадна. Ворагі паляць Хаты і Храмы, старых і дзяцей. Паляць усё, ды не спаліцца памяць, Памяць любога агню […]...
- Рэчаіснасць Таму што ніколі не зразумееш- ты маленькі сонечны птах, акрапі сваім крыллеўзмахам мой не сталёвы дах. мае ідыёмы простыя- чуллівыя, […]...
- Цёмна за вакном і вые вецер Цёмна за вакном, і вые вецер, дрэвы так галінкамі снуюць, што імпэт у небе цені квеціць, ліхтары падсвятленне даюць. Восеньскае […]...
- У вокны глянеш – снег навокал У вокны глянеш – снег навокал, Галінкі дрэў у задуменні белым, І птушкі прытуліліся да вокнаў, Як да далоні чалавечай […]...
- Выдатны палёт Час дарма мы не гублялі: З сябрам змея майстравалі. Змей паветраны чароўны – Атрымалася цудоўна! Дзень пагодны, ветрык вее, Дзетвара […]...
- У траецкі май сваёй “бывай!” Каб змяніў наш край на “прывітанне У нябёсах крЫвіцкай душы Боскія гуляюць мурашы. Перуновыя працуюць пчолы, Новыя будуюць храмы совы. У люстэрках нашага змагання, Мамы Беларусі, […]...
- У няўтульнасці нашых пачуццяў У няўтульнасці нашых пачуццяў Збудавалі не замак – астрогі. Пасялілі навокал пакуты Увязнілі сябе ў іх аблогі. Пакрышылі крылом крумкачовым […]...
- Параза святла Святло як віно па венах струменіць І ты наўзбоч свету ці ён ля цябе? Аднекуль з далечы крывава праменіць Лядашчая […]...
- Сцюдзёны дзень душу катуе Сцюдзёны дзень душу катуе І ветрам рве яе на часткі, Празрыстым лёдам сэрца стане Ў дні застылым, учорашнім… Бы ружа, […]...
- У поўным келіху віны У поўным келіху віны Крычалі вочы захаплення. Мы ў ночы той былі адны Начлежнікамі летуцення. Чакаў у небе Валапас, Калі […]...
- Кожнаму адмераны свой час Кожнаму адмераны свой час, Мы нараджаемся і паміраем. Што застанецца пасля нас, Мы самі выбіраем. Адныя з дня ў дзень […]...
- БАЛАДА КАНДРАТА ШНІПА (1820-1916) …А ты-ляснік і лес-твой панскі дом, Зялёным перапоўнены святлом Шуміць і не дае спакою ўсім Ні чужакам-падпанкам, ні сваім, […]...
- На суровым сваім рубяжы На суровым сваім рубяжы Горад падаў грымотнай сцяною. З камяніц паляцелі стрыжы Проста ўвысь, проста ў неба начное. Білі ўнізе […]...
- # ты пачакаеш ля прыпынку # ты пачакаеш ля прыпынку можа болей чым звычайна глынеш гаркоткага-салодкага віна ён можа ценем быць нябачным побач недзе можа […]...
- Краіна мая Краіна мая, радасць мая, Песня мая маладая! Па нівах тваіх, па тваіх гаях Сынава сэрца рыдае. Ты часта прыходзіш ка […]...
- БАЛАДА БРАНІСЛАВА ТАРАШКЕВІЧА (8.01.1892–29.11.1938) Слова да слова, як цэгла да цэглы– Так беларускі будуецца Дом. Колькі ў падмурак яго з нас палегла! Колькі […]...
- Апошняе каханне, бы восеньскі туман Апошняе каханне, бы восеньскі туман – Здаецца, прыйдзе дзень, і вось яно растане… Апошняе каханне – спакуслівы падман Перад сівой […]...
- Прывід Пагоні Лютым імчыць утрапёная мара Удалеч, за неба, за далягляды… Свабодаю голай, якою так мала, Надзея ляціць скрозь сваркі і звады. […]...
- ПАД ЗОРКАЮ Даль неабсяжная нас раздзяляе, Ды ўсё ж за Вас сягоння п’ю віно. Вас, нібы зорку, што з нябёсаў пазірае, Наканавана […]...
- Фанатыкам Мой Бог ў адрозненне ад вашых, ў маёй душы займае кут. Яму ня трэба пакланяцца, пакліч – і ён адразу […]...
- Сёмы паверх. Акно Сёмы паверх. Акно. Шэрасць дамоў вышынных. Быццам гляджу кіно. Мікрараён – пано З небам празрыста-плынным. Мала людзей: мароз. Мала машын: […]...
- Напоўнены нашы думкі * * * Напоўнены нашы думкі Напоямі рознымі: Яе – гаркава-зайздросным Настоем восеньскім. Мае – саладжава-самотным З прысмакам верасу. І […]...
- Баяцца паэты прастояў Баяцца паэты прастояў. Як гнёт: “Ні дня без радка…” З парожняга ды ў пустое – Абы не гуляла рука. А […]...
- Прысвячаю урачу-гінеколагу Прысвячаю урачу-гінеколагу Таццяне Васільеўне Буйніч Зноў вясна надышла Са сваім летуценным настроем І здаецца зіма паўзабытым, Няпрошаным сном. Ды жадаць […]...
- Усё часова на зямлі, часова Усё часова на зямлі, часова… Але жыве дзіцячы смех і слова, У небе – сонца, пад гарой – крыніца, I […]...
- БАЛАДА ЭЛІЗЫ АЖЭШКІ (06.06.1841-1910) Магілы паўстанцаў травой заплываюць І Нёман не спіць між сівых берагоў, Дзе сумныя людзі тутэйшага краю У сэрцах хаваюць […]...
- ІV. Байдаркі (з цыклю Менскія санэты) Вясло ўзьнімаю і – стралою арбалета Байдаркі нос ляціць празь віхравы паток, Выявы рэжучы мастоў, дамоў, аблок – Лепш за […]...
- Дзяўчына ды сонца Адна прыгожая дзяўчына Глядзела доўга ў далячынь Сядзеўшы дома, паглядаючы з аконца Спытала тая дзеўка ў сонца: “Чаму я не […]...