Верш На прыпынку світанкаў
Падышлі да прыпынку світанкаў.
“Ці на Мележу? Ці на Танку?”
Запытальна вочы блішчалі
Па-ліцьвінску прыгожай менчанкі.
“Багдановіча? Ці Янкі Купалы?”
Вусны хлопца ледзь ёй адказалі.
Ім абодвум было то замала
На прыпынку таемным світанкаў.
Між аблокаў і хмар-ваўкалакаў
Шляхта таньчыла з белых маланкаў.
“Ці на Коласа? Пімена Панчанкі?” –
Панна Нясвіжа і пане Каханку.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- # ты пачакаеш ля прыпынку # ты пачакаеш ля прыпынку можа болей чым звычайна глынеш гаркоткага-салодкага віна ён можа ценем быць нябачным побач недзе можа […]...
- На восеньскім прыпынку На восеньскім прыпынку… *************************************** Імчыць цягнік. Грукочуць колы. А за акенцам прыгажосць! Прыбрала восень наваколле. Нарэшце супыніўся дождж. І лашчыць […]...
- БАЛАДА ЯКУБА КОЛАСА (3.11.1882-13.08.1956) …Іду ізноў на пляц Якуба Коласа Да постаці паэтавай, да голаса, Які мне чуецца ў бярозавым лісці. Да Коласа, […]...
- Услед за прывідам Цішынёй агарнула, нібыта прасцінай, Атуліла нябёснай слязою дажджу… Калыханкаю гушкала водар язьмінны Што застаўся між намі, як яблык ў раю. […]...
- На аўтобусным прыпынку Бабулькі аглядаюць сьвет сур’ёзна, Бягуць асталявацца, як ямчэй. Хаваюць ногі ў венах варыкозных Пад лаўку – далей ад чужых вачэй. […]...
- На мінскім прыпынку Развітацца з табой ніяк не магу, У грудзях сэрца б’ецца балюча. Да цябе я зноў бягу і бягу, Быццам промень […]...
- Вялікае Княства Літоўскае Княства Літоўскае, Наша Вялікае, Шляхта заможная, Непераможная, Мы не забылі, Мы адрадзілі Шлях праз стагоддзі твой, Княства Літоўскае. Горда ж […]...
- ЗГРАЯ Як прыдзе ноч, я зноў зайграю на мяккіх струнах цішыні і, можа, ваўкалакаў зграя вачэй чырвоныя агні запаліць у лясной […]...
- Вечаровае 1. Звон струны – Ці спеў аблокаў? Захад сонца палымнее, І душа – нібы нямее: Звон струны Ці спеў аблокаў? […]...
- I крочыць год далей Адцвiў язьмiн, i крочыць год далей, У блакiт самотнай безданi аблокаў. …Ты, насамрэч, i блiзка, i далёка… У кожнай у […]...
- Цi не вецер Цi не вецер адхiнаў мярэжы, Цi не зоры асвятлялi шлях. Чараўнiцтва зруйнаванай вежы – Бел-чырвона-белы сцяг. Крок насустрач – быццам […]...
- АБЛОКi Для лёгкiх для аблокаў Няма канца нi краю, Плывуць яны высока Над родным нашым краем. Над тым – што перажыты, […]...
- Холера ясна! “Холера ясна!” – Пан зайшоў да сябра даўняга, сівога. – Ты зарабіў сабе на дом, на ўсё, што трэба таму […]...
- Зімовы лес Зімовы лес – Крыштальны сад У звоне промняў заінелых. Сняжынак свеціцца пагляд На галінках белых-белых. Ліецца ціхае святло Ў ранішнім […]...
- Беларускi паланэз Возьмi, панна, белы бэз Цi чырвоную вербену: Распачнема паланэз Нетаропкi i нятленны. Распачнем апошнi баль Перад доўгiм развiтаннем, I ўзляцiць […]...
- Ноч снегавеем ахутае душу Ноч снегавеем ахутае душу, Ноч напаткае сэрца між зорак… З ёё адною між стылых калюжын Крочым у свеце без здрады […]...
- Людка Як Людкі не бачу, – Не міла мне жыць: I сохну, і плачу, I сон не бяжыць! I хатка – […]...
- Не сумуй без мяне Не сумуй без мяне. Я сама па сабе сумую. Не пільнуй на зямлі, бо… Ахоўнік – злы лёс – не […]...
- Чэрвеньскі заход На заход глядзець вачам балюча: Асляпляльны чэрвеньскі заход! Абдымае жоўты плед гаюча Зблытаных аблокаў карагод. Белых крылаў рэзкія ўзмахі, Шэраг […]...
- Вось паветраны шарык знікае Вось паветраны шарык знікае У таемным блакіце нябёс. Усе прыкметы і знакі збіраеш У лёс. Чалавеча, на што тыя веды, […]...
- Тады, калі пад дыванамі жніўня Тады, калі пад дыванамі жніўня, Прыўкрасна-памаранчавых удзень, Пад покрывам пяшчотным ліўня Абудзецца сустрэчы нашай цень, Ты, скінуўшы адзенне, дзіўным птахам […]...
- Стаяла хмара нерухома Стаяла хмара нерухома У жыце спелым. Ад першага удару грому Аж пачарнела. Гром пахіснуў яе, пасунуў, Разгойдаў жыта… Павеяла цяжкім, […]...
- Язмін На тваім інтэрнацкім прыпынку У садах адурманьваў язмін. “Ты зламай, заламай мне галінку На ўспамін, на ўспамін, на ўспамін”. Белым […]...
- Шкадую жанчын, што пасля пацалунку мужчыны Уначы, Калі мы спалі, Калі спаў Зямны абшар, У наш край З далёкіх даляў Завітаў Вялікі шкляр. Са стараннем ён, […]...
- Міт пра Кука З-за пухнатых цяжарных аблокаў Вызірае забытасці дух, Ападае з дажджынкай да глогаў, Птушка дзіўная – Кук. Ёй, магчыма, не варта […]...
- Нібы апалая лістота Нібы апалая лістота Пачуццяў жоўтыя сляды… А побач цемрыва і слота Без той, каго ня бачыў ты… Без раставанняў і […]...
- Дзень Паэзіі Сусветны дзень Паэзіі у сакавіцкім снезе, у беласці аблокаў душы заснулай ў логах, ва ўсмешках Беларусі стамлёных у прымусе, у […]...
- НАІЎНАСЦЬ Б. С. Пасля сустрэчы, пасля белых лілій Вярнулася наіўнасць смешнай госцяй, Было мне добра – ты мяне акрыліў, І я […]...
- Нечакана падкоціць зіма Нечакана падкоціць зіма і пабеліць маю галаву. А прыпынку яшчэ няма, ды й калі да яго даплыву? Адгучаў маладосці смех, […]...
- Ты кажаш, я не ведаю вайны Ты кажаш, я не ведаю вайны, Што мне было тады гадоў замала. Чаму ж яна мае забрала сны? На ўсё […]...
- Навучыцца б мне прачуць Навучыцца б мне прачуць У струнах ветру сэрца ноты. Каб праз музыку дажджу Быў нячутны гук згрызоты. Навучыцца б мне […]...
- Не задзімай свае святло! Не задзімай сваё святло! Не рві духоўную аброць! І, як бы цяжка не было, Ў абдымкі цемры не сыходзь. Нясі […]...
- У спякоту Спякотным ветразем ліпеньскай галеры Імкнецца ў вырай пачуццяў крысо. У небе, ад жарсці людской заінелым, Ліецца застылых аблокаў віно… І […]...
- Да вас звяртаюся, няшчадкі Да вас звяртаюся, нашчадкі, Да суйчыннікаў сваіх, Пакіньце злосць і зайздрасць, звадкі,- Мы нацярпеліся ад іх. Любіце травы, дрэвы, рэкі, […]...
- Зялёныя вочы травеньскай ночы Зялёныя вочы травеньскай ночы, У прыцемках белай акацыі сноў… Ня бойся знянацку удалеч пакрочыць, Ня бойся сустрэцца з пачаткам наноў. […]...
- Сакавіцкі дождж – лязо на сэрцы Сакавіцкі дождж – лязо на сэрцы, Слёзаў-рэкаў шэрань-стынь… Не пачутай сёння песняй Дзень сплывае ў белы дым… Там, дзе сонца […]...
- Вось ужо дваццаць першае стагоддзе Вось ужо дваццаць першае стагоддзе… А да чаго мы з вамі дайшлі? Да чаго? Стала штодзенным нам Амаль усе, што […]...
- Краявіды, бягуць краявіды Краявіды, бягуць краявіды… І знікаюць за лесам будынкі. Забываюцца крыўды, агіды… Пяць хвілінак ці больш для прыпынку. Усміхнецца, услед усміхнецца […]...
- У маршрутцы Гэй, мацней на газ маршрутчык, Расцяруш журбу, як лён! Хопіць казак, песень суччых, Брат крыві бензін здавён. Зноў вада з […]...
- Багдановіч, ратуй Багдановіч, ратуй, Ад знікнення ратуй, ад нямоты. Пачуццём тым гаручым ратуй, Праз якое ты быў не самотны. Багдановіч, даруй, Што […]...