Верш У чарнобыльскай зоне

Ещё вершы:

1. Той чарнобыльскай ноччу Той чарнобыльскай ноччу, Як у жудасным сне, Напамінам прарочым Скаланула мяне – Бліскавіцай урану можна свет спапяліць. І пякельнаю ранай […]...
2. Лістападаўскія Дзяды Мяне біў кадэбіст савецкі, Як і мужа, бліскучым ботам. Кінуўшы ў лужу злавесна Пад жалезныя, з зоркай, вароты. Тут са […]...
3. Па старым парку гуляе восень Па старым парку гуляе восень, Уся ў чырвоным ды залатым, А сэрца плача, а сэрца просіць: “Вярніце летнія дзянькі!” Па […]...
4. Жонкам пажарнікаў, загінуўшых на Чарнобыльскай АЭС Быў Чарнобыль. Было балюча. Мора смерці было, агню… Ты праз атам смяротна калючы Не вярнуўся ка мне ўпершыню. Я чакала […]...
5. Уражанне Ax, развярэдзілі гуслі, жалейкі! Ад Беларусі знайдзіце мне лекі. Лекі ад Біскупцаў, Ведзьмаў і Шчараў. Лекаў, ратунку з мінуўшчыны чараў. […]...
6. КРЫНIЦЫ Назаужды неразрыуна абручаны Са святымі, ляснымі крыніцамі На прыгожай зямлі Навагрудчыны, Дзе пашчасціла мне нарадзіцца! З недрау Маці-Зямлі, па каменьчыках, […]...
7. ЗАХОДЖУ Я Ў ХАТУ Заходжу я ў хату пад песню масніц, Дзе шыбы пабіты рукою шаленства… Запальваю свечкі з мінулых Грамніц, Каб босую памяць […]...
8. АДАМАВА РАБРО Спеліць верасень насенне, Меліць верасень муку І выстужвае ён сені – Вецер з поўначы асенні,- І гуляе Скразнякамі на таку. […]...
9. Дзякавічы Дзякавічы – суседка маёй Вятчын. На самым плячы Князь-возера, Якое яшчэ называюць Чырвоным. Ты, як вогненная Хатынь, Ў маім сэрцы […]...
10. Снег мяце ад краю да краю Снег мяце ад краю да краю. Завіруха тут правіць баль. Толькі мне вясны не хапае, Што абудзіць прыроду і край. […]...
11. Заранак срэбны Заранак срэбны. А-га-гу! – Навокал ціха, сонна, цмяна… З галля ў ладонь сваю збяру Пух разарваны ад тумана. У шалік […]...
12. Даўно ўжо целам я хварэю Даўно ўжо целам я хварэю, І хвор душой, – І толькі на цябе надзея, Край родны мой! У родным краю […]...
13. Зіма адступае Зіма адступае, але не здаецца. Ды як ні лютуе яна, усё жыццярадасней тахкае сэрца: “До спаць, чалавеча! Вясна!” Хмялее вятрыска. […]...
14. К. Е Як кахаць – дык навечна. Як гарэць – дык да тла. Каб жыццём чалавечым Ганарыцца магла. Калі людзі спытаюць Для […]...
15. Пра Веру Бегала Верка з вядром да крыніцы, Каб зачарпнуць там студзёнай вадзіцы. Зранку бяжыць і пад вечар бяжыць, Верку пабачыш – […]...
16. Вецер трупы вынасіў у вёдрах З дубувецця Вецер едзе Каб вам вЫнесці мазгі, Ля крывішчы Вецер свішча Зноў узводзячы куркі. А адпілкі уцякаюць, Дождж і […]...
17. Шаптуха Шаптуха Ірыне Шыбека Памерлыя хаціны, на плошчы – чарнабыл: Наведаў я мясціны Дзе у маленстве быў. Язьмін, шыпшына, мальвы – […]...
18. Пакліканне душы Як лёгка свечку шчасця пагасіць! Яе паўсюль чакае небяспека. Адкуль жа дапамогі папрасіць? Хто ахвяруе слова ёй ” апека” ? […]...
19. Гуляе непагадзь Гуляе непагадзь. Мой горад у аблозе. О, рэчаіснасць! – Прывідная небыль. Гуляе непагадзь на роспачным парозе, і бровы-хмары ссунуты ў […]...
20. Жонцы Усе нашы звадкі-спрэчкі сплывуць, як з вадой снягі. Не ў полымі цямяным свечкі, каханне – ў святле веаргінь. Каханне – […]...
21. Спарахнелі жаданні і мары Спарахнелі жаданні і мары, Ўжо не вабяць пяшчотаю дні. Неўпрыкмет мы чарсцвейшымі сталі Да кахання, дабра, чысціні… Пакрысе забывацца на […]...
22. Пра восень Замаўкаюць птушыныя звонкія спевы, Калі восень прыходзіць у край наш лясны, І, як свечкі, вакол ярка ўспыхваюць дрэвы На праводзінах […]...
23. Бясконцыя душы карыды Бясконцыя душы карыды Як стронцыя бамжы, нукліды, Дажджом на сэрца кап-кап-кап, І бык мазгоў нібы А. С. А. В. Рагамі […]...
24. Зялёны коцік Па лясочку, па лужку, Аксамітным беражку, Дзе не ходзіць бегемоцік, Ходзіць там зялёны коцік. Прачынаецца ён зранку, Доўга слухае заранку. […]...
25. Зварот да славян Мы калісці зваліся братамі І жылі на бацкоўскай зямлі. І адзінае сонца над намі Ззяла у светлай святой вышыні. Мы […]...
26. He прасі прабачэння дарэмна He прасі прабачэння дарэмна: Ўсё дала, што магла ты мне даць. Ты мне болей ужо не патрэбна, Ды не хочацца […]...
27. За ўсё За ўсё, што сёння маю, Што даў мне мой народ: За кут у родным краю, За хлеб-соль без клапот, – […]...
28. Поплаў Сярод высокай травы і красак вядзе мяне маці па поплаве Гэта смолкі, паказвае яна. А гэта зязюльчыны слёзкі. А вось […]...
29. Дзе ты Як адзінокі вецер, што гуляе ў небе, Нібыта кліча ён цябе с сабою. І толькі потым ўжо спытаеш: “Дзе ты?”, […]...
30. Гуляе сон Гуляе сон па завулках хаты, Гуляе вечар па яе кутах… У вёсках тых, дзе радыяцыя, Вакол пустэча, смерць і жах. […]...
31. Безгалосаю мова мне стала Мне ніхто не напіша, бо і я ня пішу, Безгалосаю мова мне стала. Можа выстылі годы чаканнем душу І яна […]...
32. Чырвоны Касцёл Касцёл Сымона і Алены, Мы да цябе прыходзім зноў. Пан Езус тут жыве нятленны І дорыць нам сваю любоў. Высокія […]...
33. Ветры сцюжныя Ветры сцюжныя, ветры зольныя холаду знявагі, ганьбы, чэрствасці, не шуміце так злавесна- не студзіце такое трапяткое полымя маёй свечкі....
34. Народныя гулянні Нешта робіцца ня так у Краіне “небарак”:выйшлі увечары гуляць, а вакол АМАПа раць. Толькі селі на метро, як спынілася яно. […]...
35. Змоклыя ночы, халодныя дні Змоклыя ночы, халодныя дні. Горад нібы ў аблоках ляжыць. Хутка згасаюць у вочках агні. Я б табе заспявала, але голас […]...
36. Віцебску Мокрыя вуліцы Горада Віцебска, Як вы падобны Адна на адну! Вецер зрываецца З рову парывісты, Гойдае цёмнаю Хваляй Дзвіну. Горад […]...
37. ЖАНЧЫНА Ў ЧОРНЫМ У век вар’яцтва i насiлля (Не важна, колькi панне год!) Жанчына ў чорным – страшны сiмвал Сучаснай драмы i нягод. […]...
38. Дзяўчына з вачыма крыніцы Дзяўчынка з вачыма крыніцы – Чаруе, як верш, успамін, Як подых радзімай зямліцы, Адкуль я пачатак набыў. З вачамі, нібыта […]...
39. Зямлю, што чужыніцца родных дзяцей Зямлю, што чужыніцца родных дзяцей, мы, любячы, называем Радзімай. Дзяўчыну, што здраджвае найчасьцей, у нашых сьненнях мроім адзінай. Жыццё – […]...
40. Словы Словы на зямлю ўпалі зорамі, Шапатлівым травеньскім дажджом, Сталі чыстай, мілагучнай моваю – Кожнае ўзляцела матыльком, Кветкай распусцілася духмянаю, Пабягло […]...