Верш Леаніду Дранько-Майсюку
“Вуліца. Ліхтар. Аптэка”.
І профіль Блока уначы –
Карціна згвалчанага веку
З анёлам сумным на плячы.
А ты штодня яе чытаеш,
Каб распазнаць яго сусвет.
І так яго – уваскрасаеш.
І сам ляціш у зорны свет.
Бо далучыўшыся ў Эладзе
Да тайнаў русакосай N,
Вячэраеш у райскім садзе,
Яе раўнуючы да сцен,
Да вокнаў, каменнай падлогі…
Сляпых лістоў календара –
Дзе ты згасаеш да знямогі.
Гарыш – вастрэй яго пяра.
І попел складваеш у вершы,
Еўропу хочучы абняць.
А ў сэрцы жар гарыць ранейшы –
І верш класічны не стрымаць
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- З Дранько-Майсюка Там, дзе ўжо ноч, там спяць, альбо крадуцца Да куртызанак, што таксама спяць, Укрытыя пялёсткамі настурцый – І матылькі ў […]...
- Бог Двое сляпых у адчаі прычыталі: Памілуй нас, Давідаў сын. Цізможыш зрок нам даць? пыталі, Застаўся шанс у нас адзін. Спытаў […]...
- Паэт, дождж і вечар Блукае паэт утрапёна Пад моцным халодным дажджом, Як быццам не мае ён дома, I дом яго – дах парасона, I […]...
- Трэцяе ліпеня Шпітальным прыуральскім летам з насценнага календара лісток звычайны перад гэтым сарвала ўвечары сястра. Са мной да поўначы не спалі ў […]...
- Адасланыя лісты Сярод лістоў, што ты вярнула, Знайшоў я шмат лістоў такіх: Напоўненых вясновым гулам, Блакітам неба дзён былых, Шмат слоў, якія […]...
- Брала фарбы да твайго партрэта Брала фарбы да твайго партрэта З пацалункаў водару, сустрэч, Што цяплей за аксаміты лета, Што вастрэй за самы востры меч. […]...
- Геаргiнi у дзедавым садзе Геаргiнi у дзедавым садзе Ўжо даўно не растуць, не цвiтуць Ў гэтым шэрым, як цень, лiстападзе Так хацеў бы на […]...
- Ноч, вуліца, ліхтар, аптэка Ноч, вуліца, ліхтар, аптэка… Няма чаго перакладаць. Я супраць Блока – недарэка, Дакладней мне не напісаць. На Мяснікова – во […]...
- Там, дзе спеюць туманы Там, дзе спеюць туманы. За далёкай вярстой, Ў садзе цёткі Ліксаны Густа б’е лістабой. Ў садзе цёткі Ліксаны Ветры спаць […]...
- Нябеснай калыханкай засынае Нябеснай калыханкай засынае Спавольна сонца між духмяных руж, І зьзяе зорка закаханых душ. Вятрыска ў летнім садзе заціхае. Стаіць у […]...
- Страчаныя ідэалы Мы прыехалі ў горад і сталі Іншымі быццам людзьмі. І народзім такіх, як самі,- Без роду, без веры – Чужымі […]...
- Ля казявак малых Ля казявак малых, ля жукоў аднарогіх – Зь мірам ціха жыву, Мурашам, што паўзуць да стала ад падлогі – Цукар […]...
- Белае бязлюддзе Завiруха трасе злая Попел белы кругалля На пяшчоту, што ад раю Мела некалi зямля. Белае на шэрым полi, Яркiх кветак […]...
- Ісці *ІСЦІ* Можна спаці ўсе жыццё ці быць у ва сне рэшту, але нельга кідаці у сон на гады! Можна хадзіць […]...
- Падбіты танк Грозных танкаў сталёвыя жэрлы Прапаролі шкляны небасхіл. I вада яшчэ дробна дрыжэла, I зямля ляжала без сіл. Запяклася на ўскрайках […]...
- Мегаполіс Палымнее начны мегаполіс, нібы прысак, вугольлем вакон. і паветраным змеем паволі узляцеў па-над ім Арыён. Скуль, куды, карагод незлічоны, – […]...
- Фантазія Знову блукаю па вуліцах сініх. Сэрца кудысьці мяне завяло. Шыльда над вокнамі: “Клуб адрынутых”. З вокнаў на снег – скупое […]...
- Дзеі Датыкаюся да вытокаў блытаюся ў нябачнай сетцы дранцвею атручаны чаканнем абуджаюся прасветлены цемраю Выкоўзваюся з абдымкаў сну выкоўзваюся ў бяссонне […]...
- Выдумляла цябе Выдумляла цябе, І ты мне падабаўся. Толькі гэта ня ты, Хто ў думках застаўся. Гэта што? Цяплыня, Сляпых воч вышыня, […]...
- Пагасла зорка дзесь над полем Пагасла зорка дзесь над полем. Пасля яшчэ вунь, і яшчэ… Што мне да іх?.. А нейкім болем Раптоўна сэрца апячэ. […]...
- Дом Яна Збажыны Дом дванаццаць. Завулак Паўночны. Вясна. Ціш. Трава выбягае пад ногі. Жыў тут сябар мой Ян Збажына да знямогі. Ён знямогся […]...
- СЛЯПАЯ БАБА – МОЦНАЯ ЛЮБОЎ Я думала, што ты найлепшы самы, Я верыла, што будзеш век са мной, Ды ўспомніла я мудрасць любай мамы: “Сляпая […]...
- А рука пацягнулася зноў да пяра А рука пацягнулася зноў да пяра: Запісаць уяўленні гатова. Я адчуў, зразумеў, што настала пара Для майго паэтычнага слова. Я […]...
- Адплывае на захад гарматны гром Адплывае на захад гарматны гром, Чорны снег і забітых белыя твары, I пражэктар далёкі светлым багром Б’е маўкліва ў чырвоную […]...
- Ночь, улица, фонарь, аптека. (пераклад) Пераклад верша А. А. Блока Ноч, вуліца, ліхтар, аптэка Сляпое, цьмянае святло. Здаецца, так было спрадвеку – Інакш адбыцца не […]...
- Дазвол на зьмяшчэньне вершаў Як плынь рачулак, як спакой ставоў У сталасьці радкі сябе сталююць, А парушэньні аўтарскіх правоў Няхай зуброў паэзіі хвалююць. Мой […]...
- Сівая жанчына стаіць ля крыніцы Сівая жанчына стаіць ля крыніцы, Над ёю плывуць сакавіцкія хмары. I глянуць жанчына ў крыніцу баіцца, Баіцца пазнаць нечаканую старасць. […]...
- У вокны глянеш – снег навокал У вокны глянеш – снег навокал, Галінкі дрэў у задуменні белым, І птушкі прытуліліся да вокнаў, Як да далоні чалавечай […]...
- ***Час каменні пазбіраць * * * Час каменні пазбіраць, Не раскідваючы болей, І фундаменты пара Пазакладваць нам з любоўю. Брукаванкаю яны Могуць класціся […]...
- Кінуты камень Заквітнела яблыня ў садзе, Адгукнуўся сонечны прамень. Зараз я шукаю цябе, маці. Каб забраць калісьці кінуты камень. Праз гады сыходзіла […]...
- Люблю твае, Нарач, затокi i тонi Люблю твае, Нарач, затокi i тонi, як вецер густыя туманы развесiць, цi пена срабрыста на хвалях зазвонiць, цалуючы зоры, калышучы […]...
- Кароткасць – талента сястра Кароткасць – талента сястра, А прастата – напэўна, цётка. Таму – загад рабам пяра: “Пісаць і проста, і каротка! Не […]...
- БАЛАДА АЛЕГА ЛОЙКІ (1.05.1931-19.11.2008) На Слонім выпаў снег, нібыта попел белы Ад тых мастоў, якімі не вярнуцца ў свет Табе ўжо болей, у […]...
- Скарбы Зямлі Новы дзень, новы ранак І звон каласоў, Спевы птушак, гамон І шорах лістоў. Шэпт травы, ціхі гул І гаворка звяроў, […]...
- ПРА КАХАННЕ Мароз злаваўся не на жарты. Не да спатканняў, з хат не руш! А ты, упэўнены і ўпарты, Прыйшоў… з букетам […]...
- Балада Ноя Мне ў каўчэзе Ноевым сярод патопу Доўга снілася спакусна па начах Залатая, быццам бы агонь, Еўропа, Шэрая, як попел на […]...
- Чарната Мяне ніхто не навучыў, што робіцца, Калі гнеўныя хмары плямяць неба, І не відаць ні зоркі, ні планеты, А на […]...
- Як на волю птаха Дзень з дажджу сляпога восень ткала, Затухаў са стогнам недзе нейкі гук… Як і не было нас, як не цалавала, […]...
- Вячэрняя зара, прамень залёны мары! Вячэрняя зара, прамень залёны мары: жыццё пройшло нядбайна, а ўсёткі нездарма! Пакінуты сляды без усялякай крыўды, што ў ліку пірамідаў […]...
- Пальмы Разложысты атлас Лістоў-далоняў вострых… Яны віталі нас, Як папараці сёстры. Уражвалі ўсе дні Красой недатыкальнай, Сяброўкі цішыні – Задумлівыя пальмы. […]...