Верш АБЛОКi

Ещё вершы:

1. Дождж. Аблокi. Цішыня Дождж. Аблокi. Цішыня. Словы не патрэбныя. Ластаўчына мітусня. З неба кроплі срэбныя Моўчкі падаюць уніз. Кветкам падабаецца Свежасць летніх навальніц. […]...
2. Гара Славы Над Браціславай Народ па праву Гару назваў – Гарою Славы. Плывуць аблокі Над ёй высока, – Яна ж вышэй Саміх […]...
3. БЕЛЫ ПТАХ Белы птах робiць плаўныя ўзмахi i губляе свой пух на зямлю. Пух лажыцца – на поплаў, на дахi, Белы пух […]...
4. БАЦЬКОЎСКi КРАЙ Бацькоўскi край – радзiмая зямля… Вiльготны ранак коцiцца гасцiнцам. А я прашу дазволу ў Жураўля – З крынiцы жыватворнай прычасцiцца!.. […]...
5. Сніцца Шчары белы парус Сніцца Шчары белы парус – гэта светлы цень аблокаў, і гайдае ветрык мары, што плывуць у край далёкі. Акварэлі піша […]...
6. Караблі Па казачных далях У нябесным прасторы Плывуць караблі Абмінаючы горы. Плывуць над палеткамі, Плывуць над лясамі… Вы бычылі свет! Мне […]...
7. Бярозкавы мары Бярозкавы мары Плывуць аблокі над прыціхлай вёскай, Кудысьці іх халодны вецер гоніць, Плывуць над полем з тонкаю бярозкай, Яна аб […]...
8. Гарадскі вецер Як сцягі альтруізму, Да крухмальных аблокаў Вецер кідаў бялізну – Навальніцу палохаў. Ён ляцеў на балконы, Рваў старыя газеты, – […]...
9. Ушчэнт Ушчэнт. Мае думкі разбіліся цалкам ушчэнт. Пазёрства. Прытворства. Няма на зямлі адпачынку. Пабыць бы сабой не стагодде, а толькі хвілінку! […]...
10. А хто там iдзе? А хто там iдзе, а хто там iдзе У агромнiстай такой грамадзе? – Беларусы. А што яны нясуць на худых […]...
11. Восень едзе на рабым кані Восень едзе на рабым кані. Сярод свету – разветраны сад. Як калянае лісце калін, Вераснёўскі плыве зарапад. I адрынуты голас […]...
12. БАЛАДА ТАДЭВУША ЛАДЫ-ЗАБЛОЦКАГА (27.08.1811-жнівень 1847) …Не любяць вальнадумлівых цары. І, каб ты мог памерці без пары, Ты ў Грузіі паслужыш радавым. Над скаламі […]...
13. Шукаць, знаходзіць, зноў губляць Шукаць, знаходзіць, зноў губляць… Няспынна дні плывуць імкліва. Як лісце з дрэва абляцяць, Шчасця кароткага хвіліны. Ўсё з чыстага ліста […]...
14. Сэнс творчасці Сэнс творчасці… Чаканне, што адзначаць? Хмель поспеху ды славы карагоды? Ці стан, калі спявае хтось ці плача, Спаўна спазнаўшы боль […]...
15. Дзень закаханых Свята народнае – дзень закаханых! Узаемна дораць падарункі – пары, Узаемна кажуць ласкавыя словы, Каханнем сэрцы напаўняюць, безумоўна. Кажуць адны, […]...
16. Мір, аблокі мае Мір, аблокі мае, Дзеці вечных лятункаў, Мір вам, белыя птушкі Надзей. Я прашу ў вас, аблокі, Малю паратунку, Як у […]...
17. НА ВЕРАСНЁВАЙ МЯЖЫ На вераснёвае мяжы Пра Вас я думаю з пяшчотай, Пра Вас – хто ўмее даражыць Прыроды першай пазалотай. i гэты […]...
18. Любоў прыходзіць На стромным беразе ракі Углядзеўся я ў бег аблокаў Яны ішлі ва ўсе бакі… Без ног, без слоў, без крокаў. […]...
19. Вечаровае 1. Звон струны – Ці спеў аблокаў? Захад сонца палымнее, І душа – нібы нямее: Звон струны Ці спеў аблокаў? […]...
20. З той пары З той пары, Як ты мне падарыла Маленькае сонца – дачку, Параўноўваць цябе Мне хацелася з нівай жывою, Што адведзена […]...
21. Іду ў жыццё Адным – каб вецер, каб дарогі, Каб неба шыр над галавой, I не бяда, што шмат трывогі, Што вечна ў […]...
22. АДКУЛЬ Я РОДАМ Адкуль я родам – з цеплыні, ці з снежных зім? – З рэпрэсіўных сталінскіх гадоў я родам… У снежні месяцы, […]...
23. I крочыць год далей Адцвiў язьмiн, i крочыць год далей, У блакiт самотнай безданi аблокаў. …Ты, насамрэч, i блiзка, i далёка… У кожнай у […]...
24. Меркаванні пра мінуўшчыну Каб ацаніць вялікія падзеі Ад іх ў часе трэба адысці. Тады бягучыя жыццевыя завеі Сапраўдны сэнс не перашкодзяць ў іх […]...
25. НАЛiБОКi Налiбокi, Налiбокi – Маляўнiчы родны кут, Пералескi, лес, аблокi Ды прасёлкаў вязкi грунт. Жыватворныя крынiцы, Жвавых рэчак рукавы, Крыж пахiлы […]...
26. Грувасткія цені плывуць над зямлёй Грувасткія цені плывуць над зямлёй – То хмары ў благім прадчуванні. І вецер спявае пра “вечны спакой”… Разрушаны ўсе спадзяванні. […]...
27. Ціхутка вецер хвалі гоніць Ціхутка вецер хвалі гоніць. Плывуць няспешна, думкі тояць. Няма нікога, адзін лебядзь. Ім яго думкі добра ведаць. Яны з ім […]...
28. Як сад ад квецiнi дурэў Як сад ад квецiнi дурэў, Я палюбiў вясну за тое: За песню птушак, песню дрэў, Бо зразумеў – яно святое!.. […]...
29. Час Мы па жыцьці ляцім, як вецер. Ня маем часу для таго, Каб быць цікаўнымі, як дзеці, І бачыць сьвету хараство. […]...
30. Ноч на снезе Празрысты снежны бляск У цемрачнай начы Парушыць крок сабак Паўночнай цішыні. Люстэркам ліхтары На снезе зіхацяць. І моўчкі трактары У […]...
31. Воўк на асамблеі Я раскажу тут, як умею: Спяшаўся Воўк на асамблею, Дзе гор, лясоў і стэпаў жыхары З якой пары Не могуць […]...
32. Ружа вятроў кахання Свой лёс па рамонках любові – Вятрыска выгуліваў далі: Пялёсткамі шчасця не зловіш! Насіўся вецер па зямлі, насіўся вецер… Там […]...
33. Працавіты Пабудаваць жыццё – як атрымаць свабоду. Я буду майстраваць падмурак лепшых дзён. У працы я знайду спакой і асалоду, Знайду […]...
34. Птушкі з казкі Птушкі з казкі Сыйдзе лёд – на возеры “аблокі”: лебедзі, прыгожыя, бы ў казцы, што з краёў вярнуліся далёкіх, што […]...
35. Вецер трупы вынасіў у вёдрах З дубувецця Вецер едзе Каб вам вЫнесці мазгі, Ля крывішчы Вецер свішча Зноў узводзячы куркі. А адпілкі уцякаюць, Дождж і […]...
36. Сумны верасень за вакном Нат не верыцца, што жывём, Жывём добранька да пары… Дожджык дробненькі на двары. Восень сыплецца на зямлю. -Чуеш, сын уста […]...
37. Лістапад Мае лiсты не вернyцца нiколi. Сваiх лiстоў мне не напiшаш ты. Стаю адзiн у пасiвелым полi. Чытаючы аблокi, як лiсты. […]...
38. Балада Антона Луцкевіча У вечнасьці не губіцца нічога. І кожны крок твой, як у вечнасьць крок, Каб Беларусь была, нібы да Бога Дарога, […]...
39. Што мне рабіць(What can і do) Мае мары, чамусьць, абмінаюць мяне, як аблокі плывуць куды вецер падзьме. кожны зроблены крок – памылковасць адна, бы халодная ноч […]...
40. Мае сэнс жыць на Зямлі Мае сэнс жыць на Зямлі, Мае сэнс і наша гора. Бо з нябёс нас саскраблі, І душу ўзялі з мора. […]...