Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Свет падзялiўся надвая

Свет падзялiўся надвая:
Свет ДА ЦЯБЕ i свет З ТАБОЮ.
Той свет, дзе iснавала я,
Быў акрамешнаю iмглою.

Свет падзялiўся і заззяў,
I загучаў, i завiхурыў!
Ён нiбы ў карагод узяў
I вырваў з подумаў панурых.

Свет, што з табой, нiбы агмень,
Нiбы вясёлка, як маланка.
Ён нiбы сонца ў хмурны дзень,
Што раптам выплыла з-за хмаркi.

Свет падзялiўся надвая:
Свет, што З ТАБОЙ і БЕЗ – халодны.
I застывае кроў мая,
Калi не бачу позiрк родны.

Калi не чую голас, смех,
Калi не ведаю, што робiш!
… Але ж, магчыма, гэта грэх!
I грэх салодкi, грэх лагодны!

Свет падзялiўся надвая:
ТВОЙ свет i МОЙ, на жаль, асобна.
Ты ў iм – не мой, я – не твая,
Але ж, я нават з гэтым згодна.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Свет падзялiўся надвая - Марыя Кобец