Верш Ну дзе Ты, Бог

…А можа й праўда…
Мо Цябе й няма?..

…Ну дзе Ты, Бог?
У чым твая прысутнасць?
Халодзіць кроў няўцямная вайна…
Няўжо ж у ёй Твая святая сутнасць?

Няўжо ёсць сэнс ў крывавай валтузні,
у смерці тых, хто шчыра ў Цябе верыў?
А тыя, хто загразнуў у хлусні,
Трымаюць верх над праўдай і даверам.

А тыя, хто Твой голас і не чуў,
Сціраюць сцягам кроў з целаў дзіцячых…

Ну дзе ж Ты, Бог?!
Хіба ж Ты там “заснуў”?!
Ну як жа так?!
Ты ж, пэўна, гэта бачыў?!

Ты ж, пэўна, чуеш
стогн і плач дзяцей,
цнатлівых, чыстых?!
Ў чым яны павінны?!
Маўчыш…
Ці скажаш,
што нам трэ часцей
Табе маліцца за душы нявінных?

А я ж малюся!..
Ці й Табе казаць?!
Штодзённа ж чуеш ўсе мае малітвы!
Малюся так, што хочацца крычаць
Ад болю гэтай бессэнсоўнай бітвы!..

Прабач, мой Божа!
Можа й жорстка я.
Мажліва трэба звыкнуцца,
скарыцца.
Ды як абвыкнуцца, калі зямля,
Зямля братоў ў пажарышчы дыміцца…

…Ды толькі што я…
Мо Цябе й няма…
Бо дзе ж Ты, Бог?
У чым Твая прысутнасць?
…Халодзіць кроў няўцямная вайна…
Няўжо ж у ёй Твая святая сутнасць?

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Паслухай, як б’ецца Называеш сябе беларусам? Ганарышся крыві чысцінёй? Насамрэч трэба зваць цябе трусам, Раз саромешся мовы сваёй. Ты не чуеш? Кукуе зязюля. […]...

БАЛАДА МІХАСЯ ЧАРОТА (7.11.1896–29.10.1937) На турэмнай сцяне ты прысягу рыфмуеш, А прысяга твая не патрэбна нікому. Табе хочацца жыць і ты ў думках […]...

Заціхла Заціхла. Думаю: чаму? Няўжо табе не падабаюсь? Адкрыю прыгажосць таму, Хто сэрцам чуе, як я маюсь. Я твая мова, ганарысь! […]...

Маёй краіне Людзі кажуць, што яе няма. Змаганні нашыя, пакуты – усё дарма. Няўжо нікому непатрэбная твая Такая родная, спрадвечная зямля? Прабач […]...

Я смяртэльна баюся Я смяртэльна баюся, Што страчу цябе. Неадрыўна малюся Ў самотнай журбе. Я не верую ў Бога, А веры даю У […]...

Злітуйся Злітуйся над вечарам і ранкам, Над душою злітуйся маей. Быццам, Божы дар нясі да ганку, Божым дарам будзь ты разам […]...

БАЛАДА ЯСЬКІ ШНІПА (1866-1914) Як павуціна, чорныя акопы У мёртвым снезе пасярод Еўропы. І прад табой і за табой вайна, Нібы з агню […]...

У бясконцасць Пакахаць цябе не пабаюся. Адхіну ў бок роздум і сумненні. Гэта за цябе цяпер малюся, Гэта да цябе лічу імгненні, […]...

Я прыпадаю на калені Я прыпадаю на калені Халоднымі пустымі днямі: Малюся ў ціхім задуменні. За тых малюся, хто не з намі. Малюся за […]...

Да бацькi Бацьку пакiнуў розум ён стаў безжалосным зверам гатовы забiць да смерцi амаль за разбітыя дзверы паслухай кажу я бацька гэта […]...

Сярод людзей, дзе чалавек? Сярод людзей, дзе чалавек? Ау! Крычу – яго ж няма. Няўжо такі наш час, наш век, Такая вось няўжо зямля. […]...

Што мысліцца чалавеку Што мысліцца чалавеку Краіны яго пасярод Ён думкай ляціць далёка На захад ці на ўсход Шчомысліца – мяне знову Цягнік […]...

Паслухай Паслухай чалавек цябе чакае Зямля Матуля спадчына твая Яна Вясною громами гукае І кліча з Неба крыкам жураўля Глянь распасцёрла […]...

Моцна Адразу не адчуць: Цябе падхопіць моц. Дазволіш Варухнуць Нагой па снезе: клоц. Скрыпучы снег заціх, Палёг і спіць даўно. Мне […]...

Беларусь мая родная Беларусь мая родная, Маці-зямля! Да вытокаў тваіх жыватворных крыніцаў Мне б прыпасці, нібы да грудзей немаўля – Прад табой спавядацца, […]...

Гадзіннікі не цікаюць Гадзіннікі не цікаюць – Гадзіннікі ўцякаюць. I каюцца вялікія, I трыумфуе Каін. Хоць інтэграл – не інтрыган I ў суму […]...

Дык як? Я так хачу дапамагчы пабудаваць хаця б падмурак. Ня глебу з глею і дрыгвы, якая ёсць і будзе мурам. Есць […]...

Падваеньне Лірычны герой паміраў ад каханьня, А ты пазіраў у пустэчу. Ён прагнуў сягоньня з каханай спатканьня. Цябе ж паглынуў гэты […]...

Няўжо ты смелы насамрэч Няўжо ты смелы насамрэч, А можа, хлусіш? Што не прагоніш раптам прэч Пасля спакусы? Чакаеш, пэўна, як бяды, Ці як […]...

БАЛАДА ПЁТРЫ СЕРГІЕВІЧА (10.07.1900-1.11.1984) Мастак-нявольнік вечнай прыгажосці, Якому аж да смерці без спачыну Не маляваць партрэты для кагосьці, А ратаваць славутую Айчыну Ад […]...

За свабоду! Я кажу табе: “Прывітанне”! Справы як? – запытаў у цябе. І, здаецца, што з гэтым пытаннем Я прызнанне дарую табе… […]...

Затухаюць касьцельныя сьвечкі Затухаюць касьцельныя сьвечкі. Час ісьці – я хачу быць з Табою. Там, за крок, непагасныя спрэчкі – Я ж к […]...

Пакліканне Там, ля Ярдана, шэпча голас: Хадзем за Мною, Я – твой Бог, У Галілеі сьпее колас, Жніво надходзіць… Між дарог […]...

Калі цябе я бачу зноў Калі цябе я бачу зноў: У жылах маіх закіпае кроў, Кругам ходзіць галава, Без цябе няма жыцця! Мару аб табе […]...

Верш на “Н&quot Не збярог ад бяды і болю, На душы адзін неспакой. Ну і даў жа Божачка долю, Не жадаю нікому такой. […]...

Нерашучасць Твае я веі перарывістым дыханнем не адагрэў у студзеньскі мароз. Адно шаптаў, нібыта заклінанне: “О бог мой, чуеш, гэта усур’ёз!”. […]...

Двадцаты нараджэнне Анелы кружылі у позірку… Я стаяу і глытау паветра, Прасіу лёсу у іх беззаветнага І яны передалі мне гэта. Мабыць, […]...

Літаньне адзіноце Зноў я прыходжу ў часе зьмярканьня Складаю Літаньне, нясу Табе даньне Ад сэрца свайго, Адзінота; Можа, раней, як яшчэ не […]...

Збіраю пажыткі і еду дамоў Збіраю пажыткі і еду дамоў. Вайна – забава не лепшая. Ці мне падалося, ці то было сном?.. “Прасніцесь, выходзім, канечная!” […]...

БАЛАДА ЭМІЛІІ ПЛЯТЭР (13.11.1806–23.12.1831) Юная графіня, ты не хочаш танчыць, Спакушаць мужчынаў і ўцякаць ад іх, І не спаць начамі, зоркі ў небе […]...

Выбух у мінскім метро Выбух у мінскім метро- Як нож пад лапатку дзіцяці. Як сівер халодных вятроў На першыя кветкі. Як удар па цяжарнай […]...

Паходжаньне сьлёзаў Сьлёзы гэта калі сэрца абліваецца потам у шахце грудной клеткі ніколі ня бачыўшы сонца Чуеш, як сэрцу баліць сьпіна? чуеш, […]...

Так не глядзі Так не глядзі Лаўлю ізноў я позірк твой адчайны, Ды ў сэрцы месца для цябе няма. То быў юнацтва эпізод […]...

Вочы твае галубыя Вочы твае галубыя Цi то блакiтныя Як жа яны мне любыя Кветкi расквiтлыя Вочы твае блакiтныя Вуса пшанiчныя Хоць галава […]...

Я цябе кахаю Паглядзі на неба… Я твая зорка… Чырвоная ружа, твая дзяўчынка. Ціха для сaбе малітву паўтараю. Ты – мой герой… Мой […]...

Ляці Ляці да зор разам з цёплым ветрам, Да той свабоды, якая мае быць, Хай разальецца неба моцным смехам, І хай […]...

Стаіш на парозе Стаіш на парозе, а я ўсе не веру. Няўжо ты, каханне, пастукала ў дзверы? Няўжо ты прыйшло да мяне нечакана? […]...

Беларуская кроў У жылах цячэ беларуская кроў, Кроў маладосці, язычных багоў. У нашай крыві зіхаціць чысціня, Наша краіна на свеце адна. Ўдзень […]...

Нож Ноч твая – як тысяча начэй, Калыханка маёй сьмерці. А нож твой – як тысяча нажоў, Чырвоная кроў майго жыцьця. […]...

Запаветны мой край беларускі Запаветны мой край Беларускі, Добры дзень, я ізноу-ку з табой, Як да цёплай бацькоўскай калыскі Прытулюся да пожні шчакой. -Я […]...