Верш Двадцаты нараджэнне
Анелы кружылі у позірку…
Я стаяу і глытау паветра,
Прасіу лёсу у іх беззаветнага
І яны передалі мне гэта.
Мабыць, добра прасіу – бо пачулі,-
Больш чым год я ужо з усмешкай,
Па дарозе мне легка ідзецца,
Захапіла каханнем сэрца.
Для мене ты адзіная у свеце,
На цябе, быццам, Богу малюся.
Свае думы адной адрасую,
Хай у жыцці нам з табой пашанцуе.
Сення свята сабрала застолле,-
Гэты вечар тваім застанецца
Я чытаю свой твор, на цябе паглядаю,
А у самога душа трасецца…
Нам з табою ужо ГОД – а табе толькі дваццаць,
Колькі ж будзе табе як нам сорак???
Назаужды застанешся у сэрцы такою
Усё жыццё я табой – МАЛАДОЮ!!!
Арсень Прэсны, 2012
(No Ratings Yet)
Loading...