Верш Жук i слiмак

Пагожым летнім ранкам
На лузе за сялом
Сустрэўся жук аднойчы
З рагатым слімаком.

– Здарова! – жук вітае. –
Куды, браток, ідзеш
І з ракавіны хатку
Куды з сабой нясеш? –

Абцёр слімак пот з твару,
Гаворыць так жуку:
– Нямала перажыць мне
Прыйшлося на вяку.

То сцюжа, то марозы,
То навальніца, дождж,
То, часам, у дарозе
Захопіць змрок і ноч, –

Шукай тады начлегу
Пад нейкім пад кустом… –
Гутораць яны гэтак
І раптам чуюць гром.

Ударыў дождж краплісты.
І жук пабег шукаць
Дзе ў засені цяністай
Шырокага лістка.

Але на цэлым лузе
Няма страхі нідзе,
І мокры, ледзь жывы ён
Да слімака ідзе.

– Пусці, браток, пагрэцца,
Змок дужа на лугу,
Насіць за гэта хатку
Табе дапамагу.

У ракавіне шчыльнай
Вандроўнікі сядзяць.
Іх нават дождж краплісты
Не зможа ў ёй дастаць.

Але мінулі хмары,
І сонца ўстала зноў,
Жук хату слімакову
Пакінуў і пайшоў.

Забыўся пра нягоды
І не на ўме жуку,
Што абяцаў паднесці
Ён хату слімаку.

(3 votes, average: 3,33 out of 5)

Ещё вершы:

Ты за гэта ужо даруй родненькі наш татка Ты за гэта ужо даруй родненькі наш татка Палажылі мы тябе, ды не у тую хатку. Не у тую хатку, […]...

Нашто? Сёння дождж ліецца з вокан І я пакутую адзін… Ты, мабыць, ужо далёка – Пайшла за безліччу гадзін… Нашто, нашто, […]...

З поля сцежкай ішла З поля сцежкай ішла Прыгажуня-дзяўчына, А насустрач ёй – дождж. А насустрач ёй дождж Бег імклівай лавінай. Дождж яе абхапіў, […]...

Дождж, дождж першабытны Дождж, дождж першабытны Ад самога пачатку часу, прасторы, Мысьленьня. Ламаецца ноч, як забытая лялька, І дождж ідзе. Абяцаю табе небыцьцё […]...

БАЛАДА ФЕРДЫНАНДА РУШЧЫЦА (10.12.1870–30.10.1936) Варшаваю і Вільняю паміж Багданава-нібы на Храме крыж, Куды вяртацца, на які маліцца. У лёсных травах сцежак бліскавіцы, Знікаючы, […]...

Арыгамi Я не ведаю, што будзе з намi, I цi здолею вытрымаць гэта: Думкi складваюцца ў арыгамi – Закаханасцi позняй прыкмета. […]...

Ідуць гады Ідуць сабе гады, ідуць, Бы карагод, бясконца, Што ў небе зорачкі вядуць Ля месяца, ля сонца. Ідуць сабе гады, ідуць […]...

Прысвячаю сястры Валі Прысвячаю сястры Валі Старанна сястры памагаю збірацца. Ёй годзік з паловай, а мне ўжо дванаццаць. Памыла ёй тварык, сукенку надзела, […]...

Калі прайшоў ты і агонь, і смог Калі прайшоў ты і агонь, і смог, Смак працы ўведаў і ад славы збег, Кахаў жанчын, піў асалоду кніг – […]...

“Добры дождж!” Дождж коціцца, бубніць, гудзе, Бяжыць, як хлопчык басанож… I я заместа “Добры дзень” Табе сказала: “Добры дождж!” I засмяялася, I […]...

1863 Прачынайся! Браток Беларус! зноў Радзіма зняслаўлена, ў кратах, зноў Хрыста прыбіваюць на крыж, чорны страх пасяліўся ў хатах! Мы па […]...

Малох Гэта не дождж са стрэх, Гэта – людскія слёзы, Гэта – вялікі грэх Хмарамі між бярозаў. Гэта крыві агонь, Не […]...

Крочыш па вуліцы. Дождж Крочыш па вуліцы. Дождж. Смутак. Хмары засланяюць сонца. Ты чакаеш, што дождж прынясе штосьці новае, Здаволіць смагу, змое бруд часу. […]...

Сярод людзей – як у лузе паміж траў Сярод людзей – як у лузе паміж траў – Ёсць розныя па колеру і звону: І гучныя, і ціхія да […]...

Беларускі Край Песня жаваранкаў І буслоў клякатанне Васількі на лугу, Туманы на світанні. Свежы подых лясоў Жыта шэлест духмяны І зуброў вечных […]...

Выбачайце Я не з вамі, выбачайце, я даўно гляджу ў бок, каб схіляць куды… страляйце, трохі ўжо пажыць я змог. Не, […]...

…не веру, як ты не прасі Не веру, як ты не прасі, Мне ўжо свайго хапіла болю. І ў сэрцы зноў яго насіць Я не хачу, […]...

Не ўдаецца жывое адчуць * * * Не ўдаецца жывое адчуць у палоне прыземленых дум. Чую шэпт: “Я цябе навучу…” Гэта сум. Гэта сум. […]...

ЗАБЫТЫ ШЛЯХ ДА СТАРЫХ ХАТ Узгоркі ўздымуць на далонях Забыты шлях да старых хат. Худы калодзеж будзе вельмі рад і журавель праснецца ў тонях. З […]...

Я прыйду на зары Я прыйду на зары Нечакана і ціха I знаёмую клямку Нясмела крану… На буслянцы прачнецца Старая бусліха I разбудзіць вясну. […]...

Знічкі Ночкаю весняю Падалі знічкі, Падалі – Я іх хапаў. Поўныя прыгаршчы Нёс іх да веснічак Той, каго шчыра кахаў. Мякка […]...

Я пішу гэта той Я пішу гэта той, якую я зусім не ведаю. Той, чый абрыс я бачыў адно толькі ў снах і на […]...

Танец снегу ў аблоках з паперы Танец снегу ў аблоках з паперы І ядлаўцава-бэзавы пах. Гэта свята душы і жаўнераў Што нясуць у сабе кроў барыкад […]...

Дождж, не плач!.. Я з табою сумую Дождж, не плач!.. Я з табою сумую. Свае слёзы мне ў шыбы не лі. Я ж слабая – сябе не […]...

Маўчыць зімовая прастора Маўчыць зімовая прастора. Імкнецца з ветрам снегапад. I снежань смуткам і дакорам сусвету засыпае сад. Куды ж імкнецеся, сняжыны? Куды […]...

Мой дзень брыдзе дрымотнай каляінай Мой дзень брыдзе дрымотнай каляінай, А твой вавёркай скача на сасне, Цвіце пры лузе белаю калінай, Затым, каб ноччу доўжыцца […]...

Анэстэзія Дождж схададнелымі пальцамі з пярсцёнкамі зжоўклага лісця) вымывае з жаданняў кальцыі расцярушвае мараў няіснасці. Дождж прахалодай палеткаў (лысых гвалтоўна абшараў) […]...

Сланечнік Мінаюць дні шыхтом бясконцым. Заўжды пад небам маладым Табе – маім быць ясным сонцам, А мне – сланечнікам тваім. Куды […]...

Лівень Чуваць на лузе гром бясконца. За хмары раптам знікла сонца, Мацнейшы вецер тут жа стаў – Да долу гнуў галовы […]...

Дзяўчынка-усмешка Усмешка ад сонца, а вочы ад кветак… І шмат есць дзяўчынак, а мне ж толькі гэта, Падобна на шчасце, на […]...

Жнівень сорак пятага года Праз папялішчы, Па колкім іржышчы Да нашай вёскі ішоў нясмела Спраўляць зажынкі Жнівень зжаўцелы. З галадухі і ён спатыкаўся, Сляпы. […]...

Вярнуўшыся ў родную хату Вярнуўшыся ў родную хату, На родны прысеўшы парог, Ты скажаш: “Дзень добры, мой тата! Падумаць, прайшло столькі год…” Маршчыністы твар […]...

Жыццё – не тлен! Не думай так! *** Жыццё – не тлен! Не думай так! Адкінь благія думкі! Бо свайго лёсу ты мастак І ты ў сілах […]...

Чаканьне Хоць дождж і б’е, і лашчыцца, А ты усё адно У сінім лёгкім плашчыку Сьпяшаешся ў кіно. Куды ад суму […]...

Упэўненасць – толькі крок па зямлі Упэўненасць – Толькі крок па зямлі, Толькі адзін крок. Святое Пэўна не стане святым Толькі ад нашых ног. Каханне Не […]...

*** У дождж начны У дождж начны, пад сполахі маланак Ты прыадчыніш дзверы ў мой пакой. Заходзь, праходзь, прысядзь, каханы, Пабудзь са мной. У […]...

УЛЕТКУ Разгараецца лета… Гудзе… Палымнее.. Колькі красак у лузе!.. Спыніся… Счакай… Хараство найсвятое, што песціць і грэе, Ты ласкава і ціха […]...

Мы, азірнуўшыся, бачым сны Мы, азірнуўшыся, бачым сны дождж, восеньскіх вуліц пустыню. Там за вакном – бязмоўя карціны, У смузе святла – сілуэты, вітрыны […]...

Першы гром Сабою сонца засланіўшы, Размову хмары пачалі, Што зіму доўгую, стаміўшы Сугробы снега забралі. Вятры ганяюць іх па небе, Бо ўсе […]...

Ні ў ад, ні ў рай без роднай моў Оно вж в Одрыжін Мне снілся сон. Я вот, другой! На куртачке ш чаво-т ангельскэ? І размаўляю я аб чом! […]...