Верш Дзяўчынка-усмешка

Усмешка ад сонца, а вочы ад кветак…
І шмат есць дзяўчынак, а мне ж толькі гэта,
Падобна на шчасце, на ветрык з палёў…
Які дзме так легка мне з родных краёў…
Чароўная песня ільецца здалеку..
Калі яна йдзе.. яе чуешь па крокам…
Спявае, гукае сяброўку-зязюлю…
Ці знойдзешь ты дзе прыгажуню такую?!
Бярозку абдыме.. глядзіць на Дняпро…
Табе падаруе усмешку-цяпло…
Куды ж мяне гоніць чужыны сцяжынка,
А гэта ў сэрцы… усмешка-дзяўчынка…

(2 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Працавітая дзяўчынка Як маленькую сяброўку, Ляльку любіць Лена. Грэбнем чэша ёй галоўку. I мые сукенку. То пагушкае на ручках, То пацешыць байкай […]...

Хлопчык і дзяўчынка У нас у класе нашым ёсць хлопчык і дзяўчынка аднаго Егорам клічуць, а другую Ленай. Аднойчы Лена падышла да Егора […]...

Нехта гукае Марна гушчар Цераблю непралазны, Выйсця ў святло шукаю, Чую ў сябе За спіною выразна – Нехта гукае… Хмары аблогам, Сячэ […]...

УСМЕШКА Хацела ўсміхнуцца… Усмешку не знайшла Сярод пустэчы вулічнай. І толькі мішура Гарэзлівага лісця Смяялася ў твар, Усмешкамі лажыляся На шэры […]...

Таемны вобраз тваёй прыгажосці Таемны вобраз тваёй прыгажосці З каханнем глядзіць на мяне заўжды. Жанчына, цябе нарадзіў хтосьці, Жанчына, адна для мяне ў сэрцы […]...

Вяртанне у родны горад Мяне непазнанага горад абдыме пяшчотай вуліц ласкавых, агнямі вячэрніх дамоў. Ветрам на вушка прашэпча: “Адкуль ты і хто ты?”. А […]...

Дзяўчынка Маленькая дзяўчынка стаяла перад Богам на каленях. Маліла: памажы мне – згубілася, не ведаю, не веру… Маліла: дай дажыць мне […]...

Маленькая дзяўчынка Маленькая дзяўчынка аднойчы запытала У п’янага радзіцеля: “У чым жа сэнс жыцця?” І бацька спрабаваў ёй адказаць. Ды мала было […]...

Дзяўчынка малюе Хоць за смерцю стаяць у чарзе, Дзеці ёсць дзеці. Скачуць на адной назе, Забыўшы пра ўсё на свеце. Жыццё іх […]...

Калі спявае птушка, я маy~чу Калі спявае птушка, я маy~чу… Калі спявае “зорка”, я гняy~люся і нікуды ад глебы не лячу, зусім без летуцення застаюся. […]...

Дзяўчынка з чырвонымі ружамі Дзяўчынка з чырвонымі ружамі Прабегла праз раніцу светла Па вуліцы Веры Харужай З прыгожым вялікім букетам. Было ў гэтым штосьці […]...

Дзяўчынка на сьнезе танцуе Дзяўчынка на сьнезе танцуе. Пяшчотныя пальцы замерзлі, сама схаладзела. Но доўгае па калыша упругкае цела, спружыніць ступня. І рукі крылАмі […]...

Згубілася дзяўчынка ў краме Згубілася дзяўчынка ў краме. Стаіць, маленечкая, плача. −А дзе бацькі? Дзе тата з мамай? − Не ведаю… Пайшлі, няйначай. −І […]...

Нацыя галюцынацыя Эміграцыя з тайгі: Шэрыя ваўкі Прыбеглі ў маю вёску, Зрубілі ікламі бярозку. А аказалася, што гэта зусім не акупацыя І […]...

Цёмныя ночы восені (Паводле аповесці У. Караткевіча “Дзікае паляванне караля Стаха”) Дзяўчына з дзівоснымі косамі Маукліва глядзіць у камін. За вокнамі – ночы […]...

Дыямент кахання Няма яго, мусіць, на нашай Зямлі. Вядзьмак яго любую плакаць прымусіў, Святлом дыяментаў яе счараваў. “Не любіць! Забыўся”- Нягоднік ёй […]...

На успамiн Ў рукi старую бяру фотакартку З ёй на мяне глядзiць дзед мой Усцiн I што пакiнуў унукам на ўзгадку Надпiс […]...

Пупышкі на вербах гнуткіх Пупышкі на вербах гнуткіх Гэта вясны пачатак. У тэлефонных будках Пачуўся шчэбет дзяўчатак. Хоць халадком яшчэ вее, Жанкі басаножкі абулі. […]...

Каляднае Дажджы зімовыя, дажджы калядныя, І лісце чорнае аж да вясны. Ноч сарамлівая, ноч незгасаная, Бярозка мокрая галлём дрыжыць… А там […]...

Сусвет Неспакойны сусвет… Зорак мроіцца плынь… Знічкі яркае след Уразаецца ў стынь… Паглядзі, чалавек, – Гэта вечнасць не спіць І каторы […]...

Выкапень На другім канцы пільнуюць, а на гэтым слоў няма. Тэлефонныя падмуркі не аднолькавы ў нуля. Той вышэй, а гэны нізкі. […]...

Сіроцкія пакуты Ой ты, рэчанька… неглыбокая! Над табой жаўрук так звініць… А я дзеўчына адзінокая. На мяне ніхто не глядзіць. Не крывенькая, […]...

Полька Як пачуеш гукi полькi Дык адразу пойдзеш ў скокi Гэта полечка-трасучка Танчыць баба, танчыць ўнучка Паглядзi, як цётка Ганна Вытанцоўвае […]...

Снегавік На двары маім узнік незвычайны снегавік: сімпатычны, абаяльны дабрадушны і брутальны. Распусціў з галінак коскі – наймаднейшая прычоска – нібы […]...

Памяць на пачуцці Вясны нясмелы подых ціхі Зямлю, нарэшце, абудзіў.. Чакай! Мароз пранёсся ліха Ды гурбы снегу накруціў. Нажаль, не памятаю я, Які […]...

Я люблю Беларусь Рецензия на стихотворение “Молюсь!” (Лариса Гапеева) Я ЛЮБЛЮ Беларусь сваю родную- Прыгажуню, як сонца, лагодную, Землякоў дарагіх, з душой чыстаю, […]...

Асіна ля шашы Такую дзёрзкую, у чырвані рысую Не на паперы, а ў сваёй душы. Хачу запомніць я цябе такую. А не з […]...

Мяне многа Магчыма, мяне вельмі многа, і з гэтага большасць – старога, не нова, і не… Верагодна, я згодна. Амаль не крычу, […]...

Дождж цалуе вусны Зацвіла каліна, Вішня аблятае… Дзе мая дзяўчына, Шасце дзе гукае? Дзесьці ўсё блукае У густой траве… Мо’ цябе шукае Ці […]...

Мурашка і Жук Раз летнім днём цераз дарогу Мурашка пруцік валакла Ды прыпынілася была, Чакаючы сяброўку на падмогу. I гэтым часам Пачуўся нейкі […]...

Ну чаму? вясковыя замалёўкі Ну чаму ты мяне не цалуеш?- Кпіла баба старому свайму,- Не абдымеш мяне, не мілуеш, Пра каханне не кажаш чаму? […]...

Шчэ не журуся я па харастве Шчэ не журуся я па харастве, Якое параскрадваюць маршчыны. Смуткую: без мяне мае сцяжыны Марнеюць па пяску і па траве. […]...

Прыкмета Здаўна прыкмета ёсць такая, Што цэлы год той грошы мае, Хто ўвесну, як пачуў зязюлю, Ды не трымаў ў кішэні […]...

Кума Кума аднойчы прачытала у газеце, Што недзе там, у белым свеце, Быў злоўлен кіт вялізны. Пісалі, што заважыў ён Дзве […]...

Пацук Усмешка па твары тваім прабегла, А ўнутры сядзіць пацук. Ён нулі там малюе крэйдай І крыжыкі ставіць у кут. А […]...

Гуртоўка Лявону Вольскаму Я сваю краіну маю. Я не курд і не удмурт. А настрой мне узнімае Беларускамоўны гурт. Гэй! Гэй! […]...

Беларусь для мяне – мая родная маці Беларусь для мяне – мая родная маці, Што ў залочаны восені цвет У сялянскай з лучынаю хаце Нарадзіла мяне на […]...

Гумарэскі-карацелькі Гумарэскі-карацелькі. Адам і Ева. -Чаму так позна ты прыйшоў – Напэўна нейкую знайшоў? -Кідай мелодыю сваю – Нас толькі ж […]...

Стогнуць дрэвы пад востраю “шведкай Стогнуць дрэвы пад востраю “шведкай”, Збітым птахам ляцяць да зямлі. Абдымаюць апошні раз сцежкі, Пакідаюць у зямлі карані. За валюту, […]...

Дуб На пагорку, ў нас За хатай, Дуб старэнькі У тры абхваты. А ягоныя сынкі – Маладзенькія дубкі, Дзесь цяпер шумяць […]...