Верш Цілінькае гадзіннік, як сініца

Ещё вершы:

1. Цень-цень сініца! Добры дзень! Цень-цень сініца! Добры дзень! Жывеш? Сваім званочкам чыстым Зімовым ранкам прамяністым I абудзі і абнадзей! Цень-цень… А ўсё-такі прамень! Цень-цень… […]...
2. Ікары Захаванае сонца ў далонях Вялікага Бога, Захаванае сонца, дзе хворыя дзеці пяюць. Мне здаецца знаёмай мая незямная трывога, І зьнямогу […]...
3. СССР Мая радзіма-СССР Была вялікаю дзяржавай. І кожны сэр і кожны мэр Да нас прыехаць марыў. Але аднойчы тры ваўкі У […]...
4. Гадзіннік Вось і ўсё. Жыцця жалобны вынік. І няма ратунку ўжо нідзе. Чалавек памёр. Але гадзіннік на яго руцэ яшчэ ідзе. […]...
5. Запаволіць свой ход гадзіннік Запаволіць свой ход гадзіннік. Закуру я зноў у адчаі… – Што так мучыш сябе ты, сыне?.. Ну, чаго табе не […]...
6. Асмужліва-журлівы сцішны ветах Асмужліва-журлівы сцішны ветах. Ключы жыцця згасаюць дзень пры дні Ільдзіны змроку крохкія, як лета Са звонам яблык ў роснай цішыні. […]...
7. Сабачае шчасце Хвост сабачы дрыжэў ад чакання вялікага шчасця, адбіваў на падлозе сваёй нецярплівасці цень. І глядзелі-глядзелі угору сабачыя вочы… І, здавалася, […]...
8. ПАРАСТКi Садзiцца дзень за лес стамлёна, Апошнi круг зрабiлi жураўлi Над полем, дзе зярняткi клёна Пусцiла парасткi з зямлi… Пасееў вецер […]...
9. “Выбар “Выбар” Шэрых будняў карагод Ланцужком збірае год Дзень за днем, як два блізняты Не разлічыш будні, святы Рэдка сонца, хмуры […]...
10. Людзi без крылаў Дайце мне лейкапластыра Заклеіць на крылах дзірку, Бо людзі бяз крылаў нашчасныя, Бо людзі бяз крылаў знікнуць. Мы дзеці святых […]...
11. Дзяўчынка малюе Хоць за смерцю стаяць у чарзе, Дзеці ёсць дзеці. Скачуць на адной назе, Забыўшы пра ўсё на свеце. Жыццё іх […]...
12. Не дазволь пайсці мне… Затрымай Не дазволь пайсці мне… Затрымай… Рукі на грудзях скрыжуй стамлёна… Хай сабе не варты я праклёну – Праклінай. Праклінай, галосячы […]...
13. Парк імя Ільіча Восеньскі дзень, Нібы весні, Сонца з блакіту Глядзіць. Саджанцы Дзеці Прынеслі Сад свой Ля рэчкі садзіць. Дрэўца трымала Марынка. Ямку […]...
14. Беларускія хлопчыкі Вашы босыя ножкі топчуць жвір і травіцу, на віхры, як на рожкі, жоўты промень садзіцца. Найсціплейшыя вочы ў хлапчукоў з […]...
15. Бог Двое сляпых у адчаі прычыталі: Памілуй нас, Давідаў сын. Цізможыш зрок нам даць? пыталі, Застаўся шанс у нас адзін. Спытаў […]...
16. Мы з паэтам ярчэлі ў вачах Мы з паэтам ярчэлі ў вачах, нібы ў сутве шаленства сівога. І чаканне згоднага “так” пажаўцела ў сланечнік Ван Гога. […]...
17. Дзеці Розныя дзеці жывуць на планеце – белыя, жоўтыя, чорныя дзеці. Розныя дзеці – аднолькавы смех. Смех у хвіліны забаў і […]...
18. Выплывае раніцца Выплывае раніца з берагоў начы. Цемра сонцам раніцца, нікне ў далячынь. Вочы твае весняцца, поўныя трывог. Зарыпелі весніцы… Малады мурог… […]...
19. БАЛАДА УЛАДЗІМІРА КОНАНА (23.04.1934-6.06.2011) Дон Кіхот з навагрудскай зямлі, Беларускай душы абаронца, Дзе ты сёння? Зноў прыйдзеш калі Ты да нас, бо самотна […]...
20. Я прапісаны да вакзалаў Сябрам Я прапісаны да вакзалаў, і да станцый, малых і вялікіх. Хоць праехаў ужо нямала і стаптаў не адны чаравікі, […]...
21. Як палягчэлі ў дрэваў кроны! Як палягчэлі ў дрэваў кроны! Свіціцца будуць і расці Аж навылёт у сінь прахоны У парадзелым іх лісці. Што верасам […]...
22. Была узрушанасць парыва Была узрушанасць парыва, была даверлівасць цяпла… Любві магчымасць апаліла, магчымасць шчасця апякла. Гарэў, як пацалунак лёсу, на нашых вуснах той […]...
23. БАЛАДА АЛЬГЕРДА АБУХОВІЧА (6.08.1840–22.08.1898) Усё аддаў людзям і толькі кнігі З сабой забраў, каб на кватэры жыць У Слуцку, да пары да часу […]...
24. Час Мы па жыцьці ляцім, як вецер. Ня маем часу для таго, Каб быць цікаўнымі, як дзеці, І бачыць сьвету хараство. […]...
25. Малалеткі Мы ж дзеці Між дзён і начэй нібы між ног дарослых на танцплашчадцы фарбуем твары быццам пасхальныя яйкі падсоўваем ў […]...
26. Сонечны верш Імкліва сонечная раніца Зямлю ў абдымкі прыняла… Ты да мяне плывеш абранніцай Святога боскага святла. Плывеш праз золата кляновае, Праз […]...
27. Далёка мы ад дому. Хоць бы слова Далёка мы ад дому. Хоць бы слова Пачуць і супакоіцца душой. Прыснілася: He чую роднай мовы, Мне цяжка гаварыць не […]...
28. Родны двор Родны двор апусьцеў, абязьлюдзеў, Не чуваць тут ужо тых галасоў, Што ўзгадваюць радасьць ці роспач, Усіx маіx пасталелых сяброў.. Моўчкі […]...
29. Дзякуй за гэты вечар Дзякуй за вечар той, Вечар дзіўнай сустэчы, Дзе знайшоў цябе погляд мой. Там, пад зоркамі летуценна, Па ўскрайку горада і […]...
30. Падыходжу да Хрыстова Падыходжу да Хрыстова. Тут завейнаю зімой Я шчасліва і вяснова Крык падаў свой над зямлёй. Першы крык на гэтым свеце […]...
31. Дзяўчынка з чырвонымі ружамі Дзяўчынка з чырвонымі ружамі Прабегла праз раніцу светла Па вуліцы Веры Харужай З прыгожым вялікім букетам. Было ў гэтым штосьці […]...
32. Ноч у Кракаве Ноч снегавеем калядным Душу сагрэе ў кавярні Якая знайшла нас у Кракаве Старым, як песні славянаў. Годным як нерушы ў […]...
33. БАЛАДА ВАЦЛАВА ЛАСТОЎСКАГА (8.11.1883–23.01.1938) Дзень адыдзе ў небыццё Па чырвоных кветках смерці. Верыць жа табе ў жыццё І казаць народу: “Верце!” І на […]...
34. Сплятае смуткі на каклюшках Страшылі цёплы дзень раскаты артылерыйскіх батарэй, а мне б дайсці да роднай хаты, мне б дапаўзці да роднай хаты, патрэбна […]...
35. Неспатоленае шчасце Неспатоленага шчасця дні Прывідамі душу паланілі… А ці памятаеш, даражэнечкая, сны, У якіх вясной адной з табою былі? У якіх […]...
36. Калі мая старонка апусцее Калі мая старонка апусцее, Калі сыду схіліўшыся ў смугу, То хто тады замест мяне сагрэе Тваёй хлусні зацятую пургу? Калі […]...
37. БАЛАДА ПЯТРА БІТЭЛЯ (6.06.1912– 18.10.1991) На парваных мяшках з-пад цыменту Ты зялёнкаю пішаш, і ноч Прад табой, як жалобная стужка, Што да Божых […]...
38. Зайшлі у цёплую кавярню * * * Зайшлі у цёплую кавярню, каб выпіць кавы ля вакна. Здаецца, час праходзіць марна ад недаступнасці цяпла. Сядзелі, […]...
39. Чакаю Чакаю тваіх тэлефонных навін, якія ў маё жыццё не прарвуцца. Ведаю: разам з табой не прачнуцца. Застанецца боль – аб […]...
40. Чараўніца Бачу я блішчыць люстрана шкло і харызма верхняга вакна так высока што і не дастаць наўздагад насмеліўся спаўна! Калідор гасцініцы […]...