Верш Росы

Ещё вершы:

1. Росы ў косы Росы ў косы…Па-над ветрам, з цягам часу ў маладосць. Асядлаўшы звон паветра, адчувая часу млосць. Сонцам развядучы ночы, ранку дасылаць […]...
2. Ушчэнт Ушчэнт. Мае думкі разбіліся цалкам ушчэнт. Пазёрства. Прытворства. Няма на зямлі адпачынку. Пабыць бы сабой не стагодде, а толькі хвілінку! […]...
3. Жніво …і ўсё бы добра, каб не нажы па тонкіх хвалях, не чэмпіёнскія медалі – бо мне казалі, што не прыдумалі […]...
4. Ціха падае кляновы лісток Ціха падае кляновы лісток Над магілай салдатау, якія У люты холад, вясновы змрок Краіну і нас баранілі. Абрэзы трымалі у […]...
5. Акрыленасць Акрыленасць! Малітвамі зямлі Так бессаромна вырастаюць крылы. Мне да душы распранутай, астылай Не вераць больш ні мачты-караблі, Ні вецер. Толькі […]...
6. Галоy~ная роля Святло. Сцэна. Я. Неба замест дэкарацый. Музыка салаy~я, Бярозавых ножак танцы. Ў падножжы – травы гушчар – Зялёныя валасы. Радзімы […]...
7. АФІЦЭРЫ Колькі раз Вам казалі трэба, Колькі раз наперад ішлі, А навокал у зорках неба І абшар нашай роднай зямлі Афіцэры […]...
8. Чарэшанька (З нізкі “Дрэва”) Vі – Што адчуваеш, нешчаслівая Чарэшанька мая азяблая? – Баліць, баліць кара застыглая, Сон ледзяны душу зацягвае. […]...
9. Забыць Венецыю Забыць Венэцыю. А заадно – і Рым. І Дрэздэн, і Верону, і Варшаву. Ёсьць толькі неба, шэрае, як дым, Над […]...
10. НА АХВЯРЫ Знаёмыя з могiлак твары, Змарнелi, згарэлi пакосы. Зямельцы маёй на ахвяры – З чорным халодныя росы. Пакрылi свiнцовыя хмары, Стронцый […]...
11. Калі цьвілі сады маёй радзімы Калі цьвілі сады маёй радзімы, А цьвет іх быў як аганькі, Калі на ранку клёкат мне бусьліны Даносіў ветрык шапаткі, […]...
12. Пысьвячэнне Алене Кіш Як валацуга – з тугой заручоная, сябра бядноты ў сваяцтве са смуткам. водбіткі часу варожа – чырвоныя,- бездапаможна – з […]...
13. Сорамна Сорамна… карыстацца паўсюль чужынскаю моваю, Сорамна… не знаходзіць замены ёй беларускімі словамі, Сорамна… глядзець тэлевізар і слухаць радыё, Гора там, […]...
14. Лірычнае Заблішчалі світальныя росы На суквеццях высокай травы. Ой вы, косы, дзявочыя косы! Як жа сэрца хвалюеце вы. Краявіду нябачна ў […]...
15. Да радзімы бліжэй Да сёмага неба, туды, на вяршыню, Ад ласкі бацькоўскай, ад роднага дома, Ад поля, дзе ўлетку цвіце канюшына, Да зорак, […]...
16. Пакуль жыве рака маёй надзеi – Пакуль жыве рака маёй надзеi – Гарыць у хаце бацькавай святло, i памяць ходзiць сцежкаю былой – Пакуль жыве рака […]...
17. БАЛАДА САЛАМЕІ ПІЛЬШТЫНОВАЙ (1718-пасля1760) Ад горада ў горад, з краіны ў краіну У пошуках шчасця жаночага ты Вандруеш, сабе не жадаеш супыну. Супынак […]...
18. Божа, як хочацца плакаць Божа, як хочацца плакаць над словамі, зорамі, кветкамі, стаць няўлоўнай, бязважкай, бязмежнай; ачысціцца ад шалупіння разважлівых думак і неразважлівай веры… […]...
19. На маёй Зямлі На маёй Зямлі л’ецца Свет з Нябёс Тут чакае нас толькі добры лёс Узнімуся ў высь Мары крыламі Над мясцінамі […]...
20. Паходжаньне сьлёзаў Сьлёзы гэта калі сэрца абліваецца потам у шахце грудной клеткі ніколі ня бачыўшы сонца Чуеш, як сэрцу баліць сьпіна? чуеш, […]...
21. Сэрцам да Сонца Птушка бачыць абшары ў палёце – Чалавек так не можа падняцца. Чалавеку толькі застаецца, Што на сэрца сваё спадзявацца. Ім […]...
22. Вецер зносіць апошні лісток Вецер зносіць апошні лісток І не вернецца ён больш ніколі. Вось таксама бывае ў жыцці: Пакідае ўсё, крамя болю. Разрываючы […]...
23. Капяж Дай паглядзець на лепшага сябе Апошнім разам – у неба срэбра. Неба сугучнай хуткасцю ўпадзе У мора кроплямі. Так трэба. […]...
24. Што ні лета – над палямі Што ні лета – над палямі нам жаўрук вярэдзіць душы, што ні восень – пыл у вочы журавы з нябёс […]...
25. Уваходзячы ў мора Ах ты, мора, бяскрайняе мора, Столькі хваль – не злічыць на вяку. Я ж пазнаць хачу ў хвалі каторай Свае […]...
26. Варта ў крылы паверыць свае Варта ў крылы паверыць свае, Трэба ў крылы свае паверыць, А нам смеласці ўсё не стае, Каб свой край на […]...
27. Вось нам талдычаць спрадвек Вось нам талдычаць спрадвек Што наша краіна бяз сэнсу Што нам не падняцца ўвысь і никуды ад гора ня дзецца […]...
28. Чую мора я Чую мора я. Цёплыя хвалі, Што на поўдні сагрэтых краін, Сіняй далеччу нешта шапталі, Слых ласкаючы спевам сваім. Чую мора […]...
29. Не пакідай Бачыш, як неба спусцілася так блізка да нашай зямлі. Вось так да цябе прытуліўся і я… Да мора хіснуцца ўсе […]...
30. Цытаты мяне. Вучнёўскія дзённікі. Дамініканская катэдра Цытаты мяне. Месяц сакавік. Дзённікі. ” Твой Дом – таксама мой, …і толькі Тваё Сэрца- маё сэрца”. Калі не чутнае…калі […]...
31. Вось толькі думкі аб вясьне І сьніцца мне лісток асіны, Таполі лісьце залатой. І сьняцца ў чырвані рабіны Уздоўж сьцяжынкі паласой, Якою бегаў да крыніцы, […]...
32. Пад небам Радзімы ПАД НЕБАМ РАДЗІМЫ Я тут і праз падэшвы адчуваю Сляды дзяцінства босага свайго. Крынічнаю вадою ачышчаю Душу ад непатрэбнага ўсяго. […]...
33. Палы анёл Знянацку, апаліўшы крылы небам, Анёлак знічам да зямлі зляцеў… І цалавала яго глеба, І вецер атуліць хацеў Ад чорнай хмары […]...
34. Чужыя лясы Тут іншае неба, Блакітны прастор і стогадовыя хвоі, У іх захаваны сакрэт гэтых гор – Чужыя вяселлі і долі. Спрабую, […]...
35. Беларуская чайка Памяці Ларысы Геніюш Беларуская чайка! Да Вас, Я звяртаюся толькі на Вы. Дзякуй Вам, што ляталі ўвесь час На сваёй, […]...
36. Спеў маёй душы На шляху раптам прыпынюся У вясновых дзівос пару. Пра красу роднай Беларусі З-пад нябёсаў спяе жаўрук. Пеючы ў вышыні адрання, […]...
37. Пачынаецца Вайна пачынаецца з крокаў салдата, што ў вёску прыйшоў… Ужо хаты маёй аднавокай алее ў агні яе кроў. Калі мы […]...
38. Толькі неба Час зьмяняе пачуцьці, словы, Яркасьць фарбаў, усе размовы. І кожны сон наш каляровы, Адзіны вечны негатыў. Рэфрэн Больш ілжывых слоў […]...
39. Калі ляцяць у вырай журавы Калі ляцяць у вырай журавы, Крычаць і крык іх зразумелы. Яны ляцяць ад роднае зямлі У замежжа с’ёмныя кватэры. Калі […]...
40. Калі выпіша лёс мне мандат Калі выпіша лёс мне мандат, Як было ўжо не раз, на чужыну, Бумерангам вярнуся назад Да цябе, дарагая Айчына. Бо […]...