Верш Восень у Версалі

Плача раяль, кaлі дождж не cціxae,
І мастакі пакідаюць Версаль,
Толькі паэт, той паэт, што кахае,
Шэпча: “Жё тэм” у халодную даль.

Шчасцем забыты паэт –
З лёсам Рэмбо ці Верлена –
Піша каханай санет,
У рыфмах – крышталь.
На гіяцынтаў букет
Льецца святло іпакрэны.
Просіць кахання паэт,
І плача раяль.

Мокне мальберт. Ля фантанаў – нікога.
Золата дня пачынае старэць.
І на Парыж апусцела дарога,
Толькі санет можа сэрца сагрэць.

На Трыанон – і Малы, і Вялікі –
Восень кладзе гіяцынтавы след.
Паркаў пустых лебядзіныя клікі
Не пакідаюць класічны санет.

(3 votes, average: 2,33 out of 5)

Ещё вершы:

Зноў пралягла дарога мая да храму Зноў пралягла дарога мая да храму. Хто я? Забыты прапойца? Нязнаны паэт? Ранкам да першай бутэлькi цягнуся у краму, Увечары […]...

Непрыкметна падступіла восень Непрыкметна падступіла восень – Хутка пацямнела неба просінь, Выстылі маўклівыя прасторы, He гарыць касцёр на касагоры I плывуць ад лесу […]...

Восень плача Восень плача… Восень плача на шэрым халодным двары, І слязінкі дажджу мыюць шыбы акон. Мне самотна ад восеньскай гэткай пары […]...

Падае лісце. Ціхая восень Падае лісце. Ціхая восень У небе. На сэрцы. І на двары. Збываецца ўсё. А што не збылося – Спеліцца яснай […]...

БАЛАДА ВАЛЕНЦІЯ ВАНЬКОВІЧА (12.05.1800-12.05.1842) Парыж, як лёд, халодны і чужы. Ты ўцёк сюды, каб тут памерці з суму, Каб на тваім, нібыта меч, […]...

Ты адзінокі? Ты адзінокі? Усе такія. І не палохае нікога З бетону моцная падлога. Сінее снег, Бялеюць дахі, Заціх уздых І крылаў […]...

Іду па дарозе Іду па дарозе. Слёзы. Замест каменьчыкаў. Нібы крозы Якія сталі вадкімі Згадкамі Пра свет У якім апошні Паэт Напіша Апошні […]...

Восень па-вар’яцку лютуе па-над намі Восень па-вар’яцку лютуе па-над намі: Жоўтым лісцем сцеле прыбраныя дываны, Гаманіць рачулкай, стомлена-халоднай І нябёсаў шэрасцю плача гэта восень. Толькі […]...

Восень – дзiўная пара Восень – дзiўная пара: Па кустах, па клёнах Разгараецца зара Золата са звонам. Ранак выгане туман Да ракi пасцiся, Жураўлiны […]...

Раяль ля мора У гэтую раніцу позьняе вясны, або раньняга лета, Стаяў раяль на беразе нашага мора. Хвалі тонка лашчылі ногі фартэпіяна, Марская […]...

Залатое лісцце. Дождж. Хачу імжы Залатое лісцце. Дождж. Хачу імжы. Калі ўжо восень нешта замуцІць? Са зьмьямі ў глебу…Дарога для душы. Ці мо яна у […]...

Восень 2011 Восень, пакрыла ўсё жоўтымі лісцямі… Еду дахаты ў цягніку Дарога не блізкая. Цёпла, у парку гуляюць дарослыя з дзецьмі… Як […]...

Паэт Народа Паэт народа (прысвячаецца Рыгору Барадуліну) Памер паэт, паэт народа якой жыцце сваё аддау народу ен жыу і творчасць усім дарыу […]...

Маё жыццё пакутай стала Маё жыццё пакутай стала, Хажу па схіле небакрая. Сустрэч шукаю – іх няма, Няма ні шчасця, ні жыцця. А думкі […]...

БАЛАДА МІХАСЯ ЧАРОТА (7.11.1896–29.10.1937) На турэмнай сцяне ты прысягу рыфмуеш, А прысяга твая не патрэбна нікому. Табе хочацца жыць і ты ў думках […]...

Па старым парку гуляе восень Па старым парку гуляе восень, Уся ў чырвоным ды залатым, А сэрца плача, а сэрца просіць: “Вярніце летнія дзянькі!” Па […]...

Парыж Парыж Amour, мы засталіся безь нічога, Няма тваёй, няма маёй віны, Ты пэўна ведаў, часам лёс благі, А траціць мне […]...

Прыцягненьне Я – серабро. Ты – золата. Павек не паяднаць нам нашыя стыхіі. Як срэбра Беларусі – сьлёзы рэк з крывёй […]...

Сустрэнься Сустрэнься са мною ў заснежаны поўдзень, Прыйдзі да мяне ў самую поўню. Не бойся нічога, не стрэнеш нікога. Цябе толькі […]...

БАЛАДА АЛЯКСАНДРА РЫПІНСКАГА (каля 1810-1900) Праз трыццаць год вяртаешся дахаты, Рамантык, інсургент, мастак, паэт, І прад табою край твой-не пракляты, А любы, нібы […]...

Пасвячаецца Ўладзіміру Караткевічу Бог жыве на Беларусі так казаў паэт ён і сам паэт ад бога Як у цемры свет Непадкупны, незвычайны. За […]...

Сярэднявечча Сярэднявечча… Поўнач Англіі… Дарога… Ускрай абочыны ледзь цягнецца жабрак… Выходзіць з лесу Робін Гуд… І мех у ногі Шпурнуўшы беднаму […]...

Казімір Сваяк КАЗІМІР СВАЯК Весачка Барані – за барамі – Мілая радзімка Сваяка, Дзе ўзяла пачатак свой уранні Слынная жыцця яго рака. […]...

Апусцела душа Апусцела душа, быццам Восеньскі клен, Мне не хочацца верыць У душэуную смерць. Мне казённые зямное- Нябесны праклен, Але сэрца мае […]...

БАЛАДА ФЕРДЫНАНДА РУШЧЫЦА (10.12.1870–30.10.1936) Варшаваю і Вільняю паміж Багданава-нібы на Храме крыж, Куды вяртацца, на які маліцца. У лёсных травах сцежак бліскавіцы, Знікаючы, […]...

Стары млын He пытаюся, куды вядзе дарога, Калі ёсць, дык некуды вядзе… Пэўна, да млына таго старога, Што даўно не меле, а […]...

Паэт – не проста кроў Паэт – не проста кроў, Разлітая на ране часу. Паэт – не проста самазабыццё Душы ў крыштальных формах гукаў. Паэт […]...

Чалавечы лёс – дарога да хаты Чалавечы лёс – дарога да хаты, Калі не ведаеш, што ў канцы: Ці бацька твой ляжыць паддаты, Ці золата ляціць […]...

Золата За кавалак золата ці срэбра гінуць душы ў колаверці смагі. Ўсё гуляюць па глыбокім недрам, ап’янеўшы, быццам бы ад брагі. […]...

Дарожная споведзь Толькі я і дарога і няма больш нікога. Рэжу цемру святлом сваіх фар. За спіной застаюцца кіламетры пачуццяў і аскепкі […]...

Даждлівая восень “Даждлівая восень” Вецер хмары прыціскае Да прамоклае зямлі З неба сее як скрозь сіта Сіратлівыя палі.. Хаты дрэмлюць за пагоркам […]...

БАЛАДА ІГНАТА БУЙНІЦКАГА (22.08.1861–22.09.1917) Ад роднай вёскі ў Вільню доўгая дарога, Але дарога гэта– быццам бы да Бога, І ты па ёй ідзеш […]...

Я не паэт Я не паэт. Я толькі мару Аб гэтым кожны новы час. З лістком і ручкаю наперад Уноч сяджу каторы час […]...

ДАЙ БОГ! В. Гiруць-Русакевiч У Ваш асеннi юбiлей, Хоць мы не побач, бач, але: Жадаю жыць, любiць, здзiўляцца. Жадаю – верыць i […]...

БАЛАДА АЛЕГА ЛОЙКІ (1.05.1931-19.11.2008) На Слонім выпаў снег, нібыта попел белы Ад тых мастоў, якімі не вярнуцца ў свет Табе ўжо болей, у […]...

Ну вось, ты састарэла, восень Ну вось, ты састарэла, восень. Даўно твой сумна-шэры ўбор Пад раніцу мароз курносы Кранае лёгкай сівізной. Выслухваеш папрокі, кпіны, Хаваеш […]...

Яшчэ не восень, не, не восень Яшчэ не восень, не, не восень, А з рэчкi – вее халадком. Вось пацямнее лесу просiнь, А там – зiма […]...

Мухі і катлеты (RU – BY) У паразах заўсёды адзін. І сябры ў гэты час не кранаюць. Толькі лЮбыя здольны на уплыў. Толькі любячы – не […]...

Маё сэрца ад шчасця рвецца Маё сэрца ад шчасця рвецца, Маё сэрца любові поўна Да цябе, што мяне расціла, Беларусь, ты – мая Радзіма. Мала […]...

Віной таму віна Віной таму віна Празрыста-срэбны келіх Ці кубак чорнай Горкай кавы? Начныя цені, Пагляд гаркавы. Не хочаш грошай, Не трэба славы, […]...