Верш Сафійскі сабор (Пасля наведвання Полацка)

На беразе Дзвіны, высока
ў акружэнні сонных дрэў,
стаіць апошні з прыкладаў барока
і слухае нячутны хваляў спеў.
Ён зведаў шмат: пажарышчы і слёзы,
але нябачна час бяжыць,
і, як раней, імкнуцца ў нябёсы
званіц карункавых крыжы.
Сціхае раптам усё навокал,
здаецца мне: пяюць званы,
Аб тым, што памятаюць Чарадзея крокі,
аб тым, што чулі словы Скарыны…
Стагоддзяў таямніцы захаваюць
у падзямеллях камяні.
Вядома тое ім, пра што мы забываем:
Адкуль вытокі нашы, карані.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Сафійскі сабор Калі пазалотай кране зараніца Крыжы на бязважкім Сафійскім саборы, Узносіць ён стрункія рукі званіцаў Да першае зоркі з маўклівым дакорам: […]...

У НЕМЫМ ЗАХАПЛЕННI Званы пяюць вербнай нядзелi, А зямля спiць зiмовым сном. Гракi да хат не даляцелi I не кранулi крыг крылом. Рве […]...

Пасля дажджу Вясновы дождж абсыпаў градкі. Цвітуць, што зоркі, агуркі, А з клёна, што ідзе ўпрысядкі, Спадаюць пырскі-светлякі. Яму ўсміхаецца рабіна, У […]...

Шкадую жанчын, што пасля пацалунку мужчыны Уначы, Калі мы спалі, Калі спаў Зямны абшар, У наш край З далёкіх даляў Завітаў Вялікі шкляр. Са стараннем ён, […]...

Званы (Беларуская балада. XVI стагоддзе) – Што, званы, вы захадзілі, Так трывожна зазванілі? Хіба можна Так пужаць Ноччу соннай Гараджан? – Мы пачулі: Недалёка Свішчуць […]...

Пасля ціхіх перастрэлак Пасля ціхіх перастрэлак I налётаў штурмавых На плацдармах абгарэлых Усё менш і менш жывых. Пад зямлёй сышліся цені Неданесеных штыкоў. […]...

Ляцелі пахавальныя Ляцелі пахавальныя – Вайне лісты пахвальныя, Што так яна стараецца, Што столькі забіваецца… Ляцелі над Еўропаю, Кружыліся над Азіяй – […]...

Залатыя званы, залатыя каштаны Залатыя званы, залатыя каштаны, Цёплы водар завулкаў старых. Залатыя званы з песняй ціхай ды цмянай – Пахкай восені сонечны ўздых. […]...

Планета Скарыны Глядзіць Айчына добрымі вачамі, Спрадвечна ў бок той горнецца душой, Дзе сын яе славуты палачанін Прытулачак апошні свой знайшоў. Чаго […]...

Бранявік Адышла, адгрукала навала, Ленінград, ты здужаў ў барацьбе! Бранявік з Фінляндскага вакзала, Мы стаім з пашанай ля цябе. Мы не […]...

Восені званы Восені чырвоныя званы зазванілі сумна і ўрачыста, паляцелі ў подыху зямным карагоды гукаў медналістых. Плаўны звон, меланхалічны звон, сцежка гаем, […]...

ПасляКаляднае А ці чулі вы страх ваўкалакі, Калі ўночы скуголіць мароз? Калі Трасца гуляе па хаце, Дзе Марэне застаўся авёс. Ці […]...

Вільня Ажываюць крокі твае у цішы начной, І лятарня кідае сноп промняў залатах, і, здаецца, есць на зямлі толькі мы з […]...

Зірніце навокал – як здорава * * * Зірніце навокал – як здорава: пад сонцам танцуюць дажджы! Вясёлкі гуляюць над горадам, чапляюць за сосен крыжы. […]...

Крокі Крокі – будзённага побыту кропкі, крокі хвілін, гадзін і дзён. Як мы ступаем, як робім крокі, так і жывём, так […]...

Пасля Барселоны Нібыта з раю Ты сыйшоў з Барселоны Пакінуў ззаду Саграду, Саграду, Саграду. І яблык спакусны На плошчах і вулках Пакінуў […]...

Як пішуць вершы Як пішуць вершы Пытаюцца часта, як пішуцца вершы? Ды толькі хіба растлумачыш такое… Народзіцца ў сэрцы аднойчы з іх першы, […]...

Пасля вайны Я на кіно ў бацькоў дазволу клянчу. Пасу гусей ў разлётнай чарадзе. Мой залаты, мой рэзкі свет дзіцячы: Мятлушкі сон […]...

Пасля дожджыку ў чацвер Пройдзе дрэннае надвор’е скінуць кепскага цара птушкі вернуцца ў Пагор’е дзе дзяцінства спіць пара. Край пакіне жах хваробы… нехта знойдзе […]...

Пасля завеі Пушыста, светла, ціха На выспах, на балотах. Завея, як ласіха, Качалася ў сумётах. Сярод лясін каравых Мароз трашчыць нядрэмны, I […]...

Пустым, бясконцым песням У тваёй песні нямыя словы, і сёння Яны растаялі, як учарашні снег. І атняўся твой язык, і заціхла твая мова. […]...

Касманаўт заўжды пасля палёту Касманаўт заўжды пасля палёту Прывыкае да зямлі ізноў. Думаю пра гэта я з палёгкай: Мы ўвесь час вяртаемся дамоў. Век […]...

Шостым днём пасля Дзядоў Шостым днём пасля Дзядоў На зямлю туман сышоў. І Расія барвавела, Ад хлапцоў-кібальчышоў. Спадароў тады прагналі, Перамог рабочы клас, Дзяды […]...

Белыя слёзы зімы Здаецца, белыя слёзы зімы Цяпло выпраменьваюць волі. У кроплях-ільдзінках наўкола хмызы – Пакручастых сцежак нядоля. Далонь у далоні, ідзем да […]...

Першыя словы прэзыдэнта пасля выбараў Вітаю вас, шляхецтва, спадары! Ліцьвіны-крывічы, мы тут гаспадары. Вітаю вас паненкі і панове! Час размаўляць усім на роднай мове. Дзе […]...

БАЛАДА ЛАРЫСЫ ГЕНІЮШ (9.08.1910-7.04.1983) Воля на чужыне, На Радзіме краты. Выбар– невялікі, Толькі выбар ёсць. Вецер сумна вые, Воўчы цень ля хаты У […]...

Вясновае Я кветкі першыя збіраю, Бяру пясчотна іх у жменю, І сэрца поўніцца да краю Вясновым ціхім задуменнем. Твар медуніцы, ледзь […]...

Царкоўныя званы Царкоўныя званы Царкоўныя звоняць званы, прыводзяцца ў рух званаром. Як хораша звоняць яны – паэт не апіша пяром! Няцяжка зусім […]...

Буслы Скарыны Усміхнуўся малады друкар. Кніга, нібы бусел, на руках Разгарнула крылы, каб ляцець. Віктар Шніп “Буслы Скарыны”- вобраз адпаведны, Адразу хочацца […]...

А мне здаецца, плакала зямля А мне здаецца, плакала зямля, Калі сыходзілі паэты… А мне здаецца, стогнамі вясна Ахутала сусветы… Табе здаецца, сонца і цяпло, […]...

Сакура О, цуд! Яшчэ хвалюючы людзей, Што выжылі ў шаленстве землятрусаў, Зноў сакура ў Японіі цвіце – Вачам, слязьмі напоўненым, спакуса. […]...

ІМАНЕНТНАСЦЬ МАЎЧАННЯ Маўчанне золатам бывае не заўжды, Ягоны водбліск нейкі алхімічны: Ратуе ад знявагі і бяды, І – аздабляе здраднікаў аблічча. Паэтам […]...

Дзён маіх Дзень мне векам здаваўся, Покуль стрэнемся мы. Помніш, як я хваляваўся? Быў я заўсёды нямы. Лёгка – у песнях пяецца. […]...

Адзінокі верш Ілбом грукаю ў сьцены – замест дыялёгу зь ценем… Прынцыпова ўсё роўна, скончыцца дождж ці не – тлумачу ілбом сьцяне, […]...

Мне так пашанцавала Мне так пашанцавала, калі цябе сустрэў!.. Здаецца, вельмі мала агеньчык наш гарэў; здаецца, толькі ўчора круціліся віры і плыў стозвон […]...

Першыя крокі Першыя крокі і першыя словы- Кожнаму гэта, напэўна, знаема. Першы таварыш-дружбак назаўседы Помніць, гарэза, маленства прыгоды. Першая восень і першае […]...

Усяслаў Брачыслававіч Баявога каня Чарадзея Спытала: куды сярод ночы Ён скочыць? ці ёсць мо ідэя? Табе адказаў: да світання Ідзе ў яго […]...

Я не твой, і ты не мая Мы з табой, сапраўды незнаёмы, Я не твой, і ты не мая, Паміж намі заўсёды зялёны, І бясконцая сэрцаў гульня. […]...

Бацькам Прыхіліцца да матулі Мне б хацелася у сэрцы… І ля бацькі, як у дзяцінстве, Зноў я мару атагрэцца… Але не, […]...

Пошук прыгажуні для майго сэрца Паўсталі пытанні: Як нам адшукацца? Ды што мне рабіць, каб усё адбылося? Ці мне варушыцца, блукаць ды спаткацца… Малюю раптоўна […]...