Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Пачуцці

Я памятаю тую восень,
Той цёплы вечар, тую ноч.
Сустрэў цябе, і мне здалося,
Пайшоў, нібы-то, цёплы дождж.
Той дождж наліў мне ў сэрца нешта,
Адчуў я водар кветак, лісця.
Сабраў у сабе пачуццяў рэшткі
І пакахаў і, не знаходжу выйсце.
С табою ранкам сонца ўзыходзіць.
С тваёй усмешкай прачынаецца вясна.
Праменчыкамі па табе праводзіць
І, нібы лёгка, лашчыць, абуджаючы ад сна.
Па аксамітавай тваёй скуры, целу,
Ад галавы да самых кончыкаў нагцёў,
Гуляюць зайчыкі праменняў спелых
І зграйкі лёгкіх каляровых матылёў.
На што глядзіш, кранаешся прывабна,
Дрыжыць ад дабраты і ажывае, і пяе,
І хочыць верыць і служыць аддана,
І песціць і кахаць, аддаць усё сябе.
Ніхто не можа ўсё гэта парушыць,
С табой прырода-маці ўслед ідзе!
Ніхто какутаваць ніколі не прымусіць,
Яна усё зло ад прыгажосці адвядзе!

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Пачуцці - Ключнік Максім