Верш Луг паэта

Луг паэта поўны траў.
На жалейцы ветрык йграў
І аб праўдзе, і аб волі
І аб горкай нашай долі…
Луг паэта каля рэчцы,
Дзе вядзе ён з лёсам спрэчкі:
Хто каго перажыве?
Вершы я? Ці верш мяне?
Луг паэта ў рамонках,
У васільках, бярозках тонкіх…
Б’юць званы старой царквы
Людзі, ці прачнемся мы?
Ці пачуем яго слова
Ў цішыні лясоў сосновых..
Заклікаў любіць зямлю,
Не чужыну, а сваю…
Зіхаціць раса на лузе,
Каля рэчцы белы бусел,
І няхай няма паэта…
Яго луг заўсёды ў кветках…

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Балада пра душу паэта На той зямлі, дзе вечна быў няўрод І лютавала злыбедная сіла, Праз сотні згубных і знябытных год Паэтава душа закаласіла. […]...

Душа паэта Душа паэта Не ў ладах я сама з сабою. Супакоіцца чым – не знаю. Не знаходзіць душа спакою, Я на […]...

Няма узросту у паэта Няма узросту у паэта, Не будзе часу ён лічыць, Бо у сярэдзіне сусвету У вечным роздуме стаіць. Яскравы сонечны праменьчык, […]...

Не пакрыўдзі паэта! Не пакрыўдзі паэта! Летуценна імгненна Ён прынёс свае вершы На радасць табе! Не пакрыўдзі паэта! Вышклтаўцоўна імаверна Не захоча вас […]...

У паэта спыталі У паэта спыталі: “Няўжо кожны раз ты з натхненнем на”ты”? Штось не верыцца ў гэта. І не верце, не трэба, […]...

Цела паэта не вечна Р. Барадуліну Цела паэта не вечна, Толькі душа, неба свет. Круціцца лёс чалавечы У жорнавах гучных планет. Светлыя, хуткія птушкі-гады, […]...

Паэта аб каханні не змаўкаюць Паэта аб каханні не змаўкаюць з часоў, як свет стаіць. Яно нясе пакуты, здзекі, ды кожны мроіць, сніць і аж […]...

Я не паэта Я не паэта, о крый мяне божа! Не рвуся я к славе гэткай німала, Хоць песеньку-думку і высную можа, Завуся […]...

БАЛАДА ПАЭТА Памяцi П. i. Бiтэля Ён жыў прадчуваннем святла, Уласны меў погляд на свет, – Настаўнiк, святар i паэт… А доля […]...

Ёсць у паэта свой аблог цалінны Ёсць у паэта свой аблог цалінны, Некрануты прастор для баразён, Дзе ён працуе з першае хвіліны І да апошніх вечаровых […]...

Чаго ні давялося перажыць Чаго ні давялося перажыць, а я жадаю аднаго – любіць!.. Любіць зямлю, лясы і сінь вады, любіць адной або з […]...

Мiнула стагоддзе Ясенiна Мiнула стагоддзе Ясенiна Яго святкаваў я адзiн У полi iрляндзкiм асеннiм Далекай зямлi сваёй сын Там рэчка з нянашаю назваю […]...

Спачатку было Слова Спачатку было Слова. І Слова было ў Бога. І Слова было Бог. У цемры жылі людзі. У іх не было […]...

Памяці Народнага Паэта Беларусі Рыгора Барадуліна Чалавек не ўзнікае так – Ён збываецца, адбываецца… Рыгор Барадулін Неба ізноў на зорачку збяднела – Лёс неразборліва націснуў на […]...

Спім Мы аднойчы прачнемся раніцай, не пазнаем сваіх сяброў. Усё, што нам падабаецца, падабацца не зможа зноў. Тое, чаму мы верылі, […]...

Калі ты ад Радзімы на сотні кіламетраў Калі ты ад Радзімы на сотні кіламетраў – з’ядае сум душу… І ў цішыні пішу два словы на паперы: я […]...

Мова I няма раднейшага слова За прасцейшае гэта “мова”. Гэта слова гучыць у хаце, Дзе мая засталася мацi, Гэта слова гучыць […]...

Толькі птушкі могуць так любіць Толькі птушкі могуць так любіць Неба сінь, вясны прастор бязмежны. Толькі ім, свабодным і бязгрэшным, Так салодка і прывольна жыць. […]...

Дазволь Дазволь цябе любіць, як кветачку на полі, Як явар малады, што над ракой стаіць, Як залатую птушку, што жыве на […]...

Песняру Ужо год, як пайшоў ты ад нас, Найславуты з апошніх паэтаў. Прыгадаем жыцця твайго час, Горкай праўдай і верай сагрэты. […]...

Словы жудасна паміраюць Словы жудасна паміраюць, Патухаюць, як светлякі. Забываюць іх, не паўтараюць І газеты, і языкі. Толькі недзе ў далёкай вёсцы З […]...

Будзень паэта Паэт прачынаецца а 11.20 правіць пару радкоў ва ўчорашнім вершы пра красу сьвету выпівае гарбаты выпальвае дзьве цыгарэты пасля чытае […]...

У слова – свая вага У слова – свая вага, Слова – розуму рэха. Слова – мая туга, Слова – мая ўцеха. Можа, нябесную высь, […]...

На маёй Зямлі На маёй Зямлі л’ецца Свет з Нябёс Тут чакае нас толькі добры лёс Узнімуся ў высь Мары крыламі Над мясцінамі […]...

Жаданне паэта Жадае маўчання душа, А ранак – у крыку варон, У гудзе машынным шаша, Гучыць дзесьці вальс, нібы сон… Прасцяг – […]...

Скроня Скроня – сябар лепшы Кулі пісталета. Куля любіць вершы Кожнага паэта. Ды не кожны графаман Пусціць скроню ў шлюб, Вагнястрэльны […]...

Успомнім “Успомнім” Успомнім усіх, каго любілі Бацькоў і родных, і сяброў Вы з намі, мы вас не забылі Да нас прыходзіце […]...

Слова Кожнае слова верша Прыносіць усім асалоду. Апошняе яно, ці першае, Мужчынскага, ці жаночага роду. І ў кожным слове-мэта, Вялікая, ці […]...

Ёсць на свеце мой алень Ёсць на свеце мой алень, Ёсць і гэткае маленне: Будзь заўсёды у аленя, Цёмны мох і светлы дзень! Вы, разумныя […]...

Недзе за шумлівай навальніцаю Недзе за шумлівай навальніцаю, У празрыстым царстве цішыні Сонца залатою калясніцаю Асляпляе бездань вышыні. Асыпае залатымі промнямі І цалуе сонную […]...

Заклік Сорамна ня мець грошаў, Сорамна не любіць пыл, Што кідае нам з вамі ў вочы Тэлебачанне з назвай “Мір”. Сорамна […]...

Янка Купала Чуў я аднойчы размову Быццам у народзе пяецца Родная, хатняя мова – Мовай Купалы завецца. Слова, бліскучая слова, Як вызначала […]...

Толькі па-беларуску размаўляй Я паеду далёка, у незнаёмы край. Мяне кліча ўжо дарога. Мой таварыш, родны, ты пачакай, Пасядзі са мной побач нямнога, […]...

Ня падай Снег падае на зямлю, Ня падай ты, як снег такі. Я песню табе спяю, Бягу я па зямлі. І бачу […]...

Са мною нешта адбылося Са мною нешта адбылося Як сорак год мiнула мне Як птушка, сэрца узнялося Як быў я ў роднай старане Я […]...

Дапамагі мне! Дапамагі мне выкінуць яе, Маю праклятую трывогу. Дапамагі, хоць вытрасі з мяне, Бо ноччу я маліўся богу. Дапамагі мне сэрца […]...

Помнiк каханню Заімшэлыя далоні Нерухомых цягнікоу, Мы з табой каханню помнік Пабудуем паміж слоу. Як пачуем крокі кропель Па запэцканаму шклу. Ты […]...

Людзі жывуць падманам Вакзал. Ён жыве. Асабістым жыццём. Кіпучым. Няспынным. Зменным. А людзі ў чарзе, не чуюць сябе… Любіць забываюць. Дарэмна. Вакзал. Ён […]...

Кожны дзень ахінаюцца зноў Кожны дзень ахінаюцца зноў На заходзе чырвонай парфірай І гучаць старажытнаю лірай Таямніцы сівых курганоў. Ад спрадвечных прыроды дароў Нам […]...

Вераснёвае сонейка промнямі лашчыць зямлю Вераснёвае сонейка промнямі лашчыць зямлю, Размалёўвае ў чырвань і золата соннае лісце І пяшчотай сваёй суцішае істоту маю, Што сумуе […]...