Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Санэт-калыханка

Спі. Прыстала зрэнка бычыць.
Вушы – чуць, язык – тлумачыць.
Думкі – ўгалаве блудзіць,
Рукі – мацаць, цела – жыць.

Трэба, трэба адпачыць,
Вачкі моцна заплюшчЫць.
Ў бездань галавы тваёй
Хай прытуліцца спакой.

Усё стамілася йснаваць,
Сумаваць, жадаць, кахаць…
Змрочны вэлюм сутарэння
Замалюе аздабленне.

Потым, мабыць, будзе Рай.
Саі, каханка, баю-бай.


Верш Санэт-калыханка - Ігар Сімбіроў