Верш Уратавалі

Моўчкі глядзець у вакно.
радавацца цёпламу імбірнаму чаю.
назіраць, як за шклом кіно
закручвае сцэнарый любові да адчаю.
а я не вызначаю,
колькі каштуюць мае гадзіны –
адно радуюся чаю,
хоць кубак пусты ўжо на траціну.
салдаты страляюць па качках,
як быццам сапраўдныя ворагі спяць.
скачу па сваіх няўдачах,
хоць у розніцы гадоў нават менш за дваццаць пяць.
палонныя з рыдлёўкамі ў траншэях
нібыта спрабуюць адцягнуць сваю смерць:
колькі гільяціны спявалі па шыях –
схавацца ад кожнай шчэ трэба ўмець.
сакавітыя ягады жоўтымі бакамі
лашчуць мне вочы праз вялікі манітор.
прасілі не спрачацца з чужымі багамі –
здавалася, на варце маіх сноў стаіць Тор.
маланкі рассякалі неба, я не спаў –
столькі недаробленых засталося спраў.
ведаў, што крыху – стану бы той Суіні Тод…

Мяне ўратавалі.
дыхаю.
прайшло амаль пяць год.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Звычайныя пяць літар Звычайныя пяць літар ізноў да нас прыносяць звычайную пару, ліст жоўты ападае… я раптам зразумею, і здрыгануся: восень… *** звычайныя […]...

Дыета Дыета Рашыў я скінуць колькі кілаграмаў, Бо цяжка стала мне сябе насіць. Увечары наліў сабе сто грамаў, (Рашэнне добрае прыемна […]...

У бабулі Паланеі Даль паднімуць, сон развеюць. Разбірай, лугі, касцоў! – У бабулі Паланеі Пяць асілкаў-малайцоў. I ў спякоту, і ў завею Кліча […]...

Споведзь алкаголіка Ужо колькі год я на сняданне п’ю ілжу, Глынаю яе залпам… Я пачынаю з раніцы, Паспець каб усю сябе параніць, […]...

Ён пайшоў Ён пайшоў і змяшаўся з чужымі ценямі, Зблытаў свае сляды з чужымі слядамі, Яго твар, быццам мохам, парос летуценнямі, і […]...

Латышскія стралкі Калі Савецкая дзяржава Ў баях ўставала на вякі, Шырока прагрымела слава Пра вас, латышскія стралкі. Магутныя ў сталёвым гарце, Прымкнуўшы […]...

Калі прачнецца неба Калі прачнецца неба І ў ім успыхне зорка Тады мне будзе трэба Тады мне будзе горка… …неведама праз колькі, Неведама […]...

Начоўкі – Плашку таўшчэзную Дзёўблі старанна, Потым сякерай Правілі лоўка. Гэтак з’яўлялася Наша ванна – Добрыя, ладныя З дубу начоўкі. Ну, […]...

Пяць патронаў у абойме Пяць патронаў у абойме, Пяць патронаў. Падымаемся у бой мы Ў полі роўным. У патроне кожным – куля, Девяць грамаў. […]...

Пра спрадвечную бяду Адамава племя, як трапіў сюды, Шаную ўвесь час чын па чыну, Я нават уславіў жанчыны сьляды, Ды, Божа, ратуй нас […]...

Песня-звон Гэй ты, маці, родна мова, Гэй ты, звон вялікі, слова, Звон магучы, Звон бліскучы, З срэбра літы, З злота збіты, […]...

Час вілікі манюка * * * Час – вялікі манюка і злодзей вялікі, падмане ён і ўкрадзе апошні рубель. Ты навошта з нябыту […]...

Спакой… Пакой Спакой… Пакой… Кампутар мудры… Усё змяшчае манітор: Разлівы рэк, прасторы тундры, Абшар тайгі, каскады гор… Незамянімы гід, дарадца, Настаўнік, лекар […]...

Сказаўшы “Досыць! Сказаўшы “Досыць!” адзіноце, Па шаўкатраў’ю, па расе, Ідзе жанчына і жывоцік – Свой найвялікшы скарб – нясе. Усмешка – сонейкам […]...

Сказаць жадаю – Сказаўшы “Досыць!” адзіноце, Па шаўкатраў’ю, па расе, Ідзе жанчына і жывоцік – Свой найвялікшы скарб – нясе. Усмешка – […]...

Калі-небудзь прыеду на гэты хутар Калі-небудзь прыеду на гэты хутар: Мо праз пяць а мо і праз дзесяць год, Успомню сённяшні дзень, з’явіцца смутак, Бо […]...

Свiтанняў я з табой не сустракаў Свiтанняў я з табой не сустракаў, Не рассякаў вяслом азёрнай хвалi. I толькi ў хваляваннi скуб рукаў, Калi цябе да […]...

Квадрат Як парад без салдат – не парад, Так квадрат без вуглоў – не квадрат. Як футболу патрэбны галы, Так квадрату […]...

БАЛАДА БРАНІСЛАВА ТАРАШКЕВІЧА (8.01.1892–29.11.1938) Слова да слова, як цэгла да цэглы– Так беларускі будуецца Дом. Колькі ў падмурак яго з нас палегла! Колькі […]...

Прыгожа Што за слова такое – ” Прыгожа”? Няма ісціны ў ім ні на грош. Прамаўляў 30 раз, анягож: Прыгожа, прыгожа, […]...

О, колькі раз прасіла прабачэння О, колькі раз прасіла прабачэння, Чакала, быццам хворы, паляпшэння І мерыла я крокамі пакой. У тварах у чужых шукала рысы, […]...

Цераз крыўду і боль Цераз крыўду і боль, і нянавісць людскую, Сцяўшы зубы, не ведаючы іншых слоў, Я сябе, як вар’ят, паступова катую У […]...

Венікі На базарнай плошчы, ў старане ад крыку, самакрутку смаліць, жару наддае ў кажушку вясковым, ростам невялікі, венікі няспешна дзядзька прадае. […]...

Слава моцным! Мы бачым, нашчадкі саслаблі Мы бачым, як коціцца з гор, Запавет перакуленай славы Дзе здароўе было, зараз мор. Нас у […]...

Паляванне Усім вядома – паляўнічы, Як і рыбак – ілгун шчэ той… Цікава: не баіцца дзічы, А сам – у жонкі […]...

НЕ ВЕДАЮ Каб прыйсці да яго, Колькі трэба прайсці? Каб дазнацца прызнання, Што ў сабе адшукаць? Колькі ў сэрцы пяшчоты І ласкі […]...

Даўгалецце Які мізэрны і убогі Той недалёкі чалавек, Што цягне да сваёй бярлогі Набыткі розныя ўвесь век. Сем дываноў, фарфор і […]...

Першая ўнучка Першая ўнучка Світае. Ціха-ціха ў хаце, Стараюся нячутна я ступаць. На тэлефонным звыкла апараце, Зноў нумар пачынаю набіраць Хвалююся, ў […]...

Ля Маўзалея Строгі мармур, літары жывыя, Што агнямі, свецяцца яны!.. Тут стаяць на варце вартавыя I яліны ў срэбры ля сцяны. Спаскай […]...

ЗОРНЫ МОСТ Полымя гарэла на ўскрайку лесу, Водбліскі мігцелі ў лісці бяроз. Дым сцяліўся долам. Утвараў завесу, Млечны шлях над рэчкай быў […]...

Вартавы Па калючай скошанай ніве, Па лону аксамітнай начы, Мой шлях горка-шчаслівы Праз кіламетры, вёрсты і дні. Блукае мая сцежка па […]...

Сват Не са свету, дык пэўна з паўсвету – I з Архангельска і з Чыты – У армейскую нашу газету Прысылалі […]...

365 Каляндар свой непарушны Расцяруш як воспа твар, Кроплі воска з капялюшу – Паралюш для янычар. Як Ікар зірні на Сонца […]...

Той дзень прапаў і страчаны навекі Той дзень прапаў і страчаны навекі, Калі ты не зрабіў таго, што мог; Калі не паспрыяў ты чалавеку, Няшчыры быў, […]...

З вяночкам да цябе З вяночкам да цябе і з надпісам ад сына Са смуткам у душы я брамку адчыніў. І спачувае мне чырвоная […]...

Праўды празрыстасць Праз празрыстасць вякоў Ляціш ты ў сне па-над хмарамі Забыў прав доўг дзядоў Спіш пад цёмнымі чарамі Пралятае дзіўны анёл […]...

Знемагаю ў чаканні ліста Знемагаю ў чаканні ліста. А ў І-нэце на скрыні паштовай Анічога – ні знака, ні слова – Беспрасвецце. Зеро. Пустата. […]...

Я спазнілася праз дождж Я спазнілася праз дождж, Я спазнілася… Хоць спяшалася і бегла як магла. Закахалася ў цябе, Ці стамілася Я чакаць таго, […]...

Брат прыехаў Гляджу, як слуп на манітор, Чытаю слушныя заўвагі. Даю і сам іх, калі што даволі вартае увагі. А за акном […]...

Як мог бы зразумець цярпеньне Як мог бы зразумець цярпеньне, Калі не стаў бы ля крыжа Хаця б на момант на імгненьне Зірнуць у вочы […]...