Верш Дабрыдзень, дамы і спадары!

Ещё вершы:

1. Спадары! Не чапайце паэтаў Спадары! Не чапайце паэтаў! Не вяртайце ў рэальнасць знянацку! Рыфмаплёцтва – не сродак, не мэта, А як дзіцятку – любая […]...
2. Знічка Я пытаў у палях: “Дзе ты, дзе, мая знічка?” Адказаў Млечны Шлях: “З неба ўпала і знікла…” Я хадзіў у […]...
3. Дзяўчаты знікаюць у каханні Дзяўчаты знікаюць у каханні: Іграюць ужо іншую ролю. Удзячны табе дарагая, Што ты застаешся са мною. Дзяўчаты знікаюць у каханні: […]...
4. Патанулi ў шэранi дамы Патанулi ў шэранi дамы, i прысады шэрыя ў тумане… Сярод адзiноты i зiмы – Ты прызнач мне новае спатканне, Нагадай […]...
5. Патанулі ў шэрані дамы Патанулі ў шэрані дамы, І прысады шэрыя ў тумане… Сярод адзіноты і зімы – Ты прызнач мне новае спатканне, Нагадай […]...
6. Чароўнай дамы ранішняга сна Чароўнай дамы ранішняга сна Спакой і слодыч я не смеў парушыць. Дыханье цеплае, як ранняя вясна Я, быццам песню, не […]...
7. З кнігамі Васіля Быкава Як доўжыцца грымотная дарога Паміж крыжоў і спапялёных хат. Яшчэ й дасюль гукае Вас трывога, Таварыш маладзенькі лейтэнант. Там небасхіл […]...
8. Незнаёмцы ў мятро Я бачыў у мятро яе зрэдзьчас, Але сустрэчы нашы рэдкі. Грукочучы, саставы носяць нас Сінхронна, ды па розных ветках. Куды […]...
9. Зоркі жыцця Палохаць павінна аднолькавасць думак, А нас яна вабіць. Не слухаць патрэбна, што іншыя кажуць, А мы проста так Прымаем да […]...
10. Шпак спявае Штабелявалі хлопцы шпалы – Сасны смалістыя брусы, Тайзе паветра не хапала, Стагналі краскі без расы. І дрэвы бранзавелі потам, І […]...
11. Каханне наша што? Каханне наша што? Імгненне, тая ж знічка- Так хутка праляціць, А трэба ж далей жыць. Майстэрства наша ў тым, Каб […]...
12. Першая запіска Усё да сэрца браў я блізка. Нішто не пакідала след, Як тая першая запіска, Што сэрца ўзрушыла нашчэнт. А я […]...
13. У снах У снах маіх цябе няма… Ты побач сьпіш, а я адна У змрочных блытаных завулках Ступаю па каменьнях гулкіх І […]...
14. In memoria Над Беларуссю Сонца марудна ўстае, I спяшаецца за навалай навала. Адам Міцкевіч паліць Беларускія вершы свае, Каб напісаў іх Янка […]...
15. ГАННЕ Ледзь мільганула ты, як ў небе знічка, Адметны след пакінуўшы ў жыцці- Сваю із рук я выпусціў сінічку, Каб зорнае […]...
16. Планета Высоцкага Яшчэ адна малая планета ўключана ў касмічны мемарыял астэроідаў, якія носяць імёны выдатных людзей. Міжнародны планетны цэнтр зацвердзіў яе назву […]...
17. Мужчына сядзіць у адзіноце Мужчына сядзіць у адзіноце, Гарэлкай закрытыя вочы. Яму трэба ехаць дадому, Ды толькі цягнік не прыходзіць. Квітка на праезд ён […]...
18. Вежа са слановай косткі Нам не забыцца ў каляровых снах і летуценнямі не бавіць час: да белай вежы на сямі вятрах вяртацца будзем мы […]...
19. Стамляецца нават метал Стамляецца нават метал. Падшыпнікі, шарыкі, ролікі, Сыграўшы часовыя ролейкі, Растрачваюць гарт і запал. Ідуць праз якія мілі Выпрабаванняў якіх На […]...
20. Час даўно пераблытаў семафоры і рэйкі Час даўно пераблытаў семафоры і рэйкі, Пасадзіў нас усіх у свае цягнікі. І, пакінуўшы родныя хаты і рэкі, Мы ў […]...
21. Старэе ўсё ў жыцьці імклівым Старэе ўсё ў жыцьці імклівым І непазьбежна адыходзіць… Мяняюцца ляндшафт і клімат, Віруюць перамены ў модзе. Дапытлівасьць рашучым чынам Шлях […]...
22. Люблю, не знаючы пуціны Люблю, не знаючы пуціны, Ісці праз лес балота, гаць, Мінаць квяцістыя нізіны, Пад грушай ў полі спачываць; Спаткаць між жыта […]...
23. “Ружа” А ці міг, ці век – не знаў ніхто там, Колькі моўчкі праляжалі мы На краі сыпучага сумёта Пасярод марознае […]...
24. Балада жыцця Вы бачылі, Як падала сасна Да долу ранняю вясной. І свежы зрэз заззяў, як сонца, Ды затуманіўся слязой – То […]...
25. У Траецкім Я цябе даўніною вёў… Пахла кавай і першалістам. Нашу пару ў святле агнёў люстравала раўніва Свіслач. Я цябе даўніною вёў, […]...
26. Проста людзі Учора мне свяціла ўдень, Натхнялі марамі аблокі, А сення зноў пануры цень Закрыў мне сонейка звысоку. Што будзе цяжка прадказаць, […]...
27. З “ВОСЕНЬСКІХ ЗАМАЛЁВАК 1. Лісьцё роспачна за вокнамі галосіць: “Восень, во-осень, во-о-осень!..” Бо сарве яго і панясе па сьвеце Вецер. І ляцець па-над […]...
28. БАЛАДА АДАМА ХРАПТОВІЧА (19.03.1768-25.12.1844) Сядзіш прад свечкай, свечка ў цемнаце, Бы кветка адзінокая, цвіце… У Шчорсах школу маеш для сялян, Каб і яны […]...
29. У вышыні пустой У вышыні пустой трывожна маім самотам. Паэт – гэта той, каго зразумеюць потым. Паэзія – неспакой, што шэпчаш нябёсам употай. […]...
30. Прыгажосці ранішняга лета Бачыш, першыя праменьчыкі сонца ско́кнулі, – адразу абуджаецца ўсё ў навако́ллі нао́гул. Праменьчык трапляе ў маё акно і валіцца ў […]...
31. Чырык! Вясна! Уноч – мароз і абліваха. Удзень – адліга і слата. І ледзяшы сцякаюць з дахаў Вясёлым, дробным тра-та-та. Будзённы дзень […]...
32. Дзень пакрысе дагарае Дзень пакрысе дагарае, Так, як і думкі мае. Вецер ціха галіны хістае, Дрэвам сумныя песні пяе. Месяц у небе вісіць […]...
33. Дыхаць мець моц Зоркі змяняюць мапу нябёсаў, Як толькі злятаюць адтуль, Кожная пойдзе сама, сваім лёсам, Сказаўшы нябёсам: “Пакуль”. Знічка адчуе пах пераменаў, […]...
34. Дзень здзівіўся Месяцам Месяцам дзівіцца дзень, Шум цішыні – дождж. Кідае Сонца прамень: Час сівізны – что ж. Цені рубаі – святло, Будзе […]...
35. Абарані Абарані Душу маю памерлую, Няўжо зманіў? А я табе паверыла. Мой небасхіл З грымотамі і ліўнямі Памножыць сіл Характару наіўнаму. […]...
36. Ля аціхлай ракі Ля аціхлай ракі, Там, дзе пасвяцца коні, — Цёплы дотык рукі На вякі запалоніць. Там цяпло дабрыні З першым промнем […]...
37. Заўсёды з любоўю З маленства нас любяць жанчыны, Перш – хлопчыкаў, потым мужчынаў, Спачатку – маці і сёстры, Потым – сяброўкі, Пасля – […]...
38. Пляткару О, як хочацца вам мяне бачыць вар’ятам – Узялі б па сто грам вы на грудзі свае За маё нездароўе, […]...
39. Як Цімох абедаў Ох! Ох! Ох! Натаміўся Наш Цімох. Ох і натаміўся! Ох і нарабіўся! Што рабіў ён, Хочаш ведаць? Слухай: Сеў Цімох […]...
40. Зоркі Пыльныя жоўтыя зоркі без клопату і любові лашчаць святлом травінкі на змрочным бязмежным полі. Адлегласці і прасторы… Cузор’яў далёкіх агні. […]...